Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗнӗ (тĕпĕ: кӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анне хӑй те пӗлмест камран кам тӗвӗленнине, асне мӗнле ят пырса кӗнӗ, ҫапла ҫыртарнӑ, — каллех тарӑннӑн сывлать Ҫеруш.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Тилишухсене Тӑрнапуҫӗнче кам пит сусма сунӑ, кам вӗсемпе ҫывӑх хутшӑнӑва кӗнӗ?
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пуҫне кӗнӗ шухӑшсенчен хӑтӑлать те Маюк кӗнекине алла илет.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Яхруҫ ашшӗн аслашшӗ Тӑрнапуҫӗнче вӑтам хресченсен шутне кӗнӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫав Яхруҫ хӗрне ӑсатма ҫӳриччен Ҫинукпа туслашасчӗ, ҫав Яхруҫ элекне пула аҫу пӑрахса кайрӗ, кӳршӗ ялти пӗр матка патне киле кӗнӗ теҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑл ҫирӗппӗн те хӑюллӑн, хӑй килне кӗнӗ чухнехи пекех утать, тӗлӗнсе кайнӑ Ольга вара ӑна хирӗҫ тухрӗ.
Он шагал твердо, уверенно, как будто бы шел к себе домой, и удивленная Ольга поднялась ему навстречу.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ахаллӗн эп сана хам хута кӗнӗ тесе пӑхса тӑмӑп.
А то я не посмотрю, что ты за меня заступался.

Женьӑн сӑн-пичӗ тӗксӗмленнинченех халь сада пырса кӗнӗ Ольга кӑмӑлсӑр иккенне лайӑх тавҫӑрса илчӗ хӗрарӑм.
По встревоженному лицу Жени женщина угадала, что вошедшая в сад Ольга недовольна.

Алӑкран чупса кӗнӗ ҫынсем ӑна хурӑн ҫырли хыптарса хӑварнӑ имӗш, тӗк тыттарнӑ тата икӗ хӑлхаллӑ, тӑватӑ ураллӑ мулкач тытса парӑпӑр, тенӗ.
Он объяснил им, что прискочили из ворот люди, сунули ему в рот сладкой земляники, дали перо и еще пообещали поймать ему зайца с двумя ушами и с четырьмя ногами.

Вӑл курӑнми пулсан, ача сиккелесе илчӗ те, халь кӑна пӳлӗме чупса кӗнӗ йытта урисенчен ҫӗклесе, питӗнчен чуп турӗ.
Когда он скрылся, мальчуган подпрыгнул, схватил за лапы вбежавшую в комнату собаку и поцеловал ее в морду.

Мӗншӗн эсир хӳме урлӑ каҫса кӗнӗ апла?
Вы же для чего-то перелезли через забор.

Ҫӗрлехи аслатирен хӑранипе, вӗсен ватӑ ырхан лаши кӑкаркӑҫне татнӑ та таҫта кайса кӗнӗ.
Испуганная ночною грозою, сорвалась с привязи и пропала куда-то их старая кляча.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

1551 ҫулта, чӑвашсем Раҫҫей патшалӑхне хӑйсен ирӗкӗпе кӗнӗ хыҫҫӑн, ҫӗршывӑн кӑнтӑр чиккисене ҫирӗплетес тӗллевпе кунта крепость туса лартнӑ.
В 1551 году, после добровольного присоединения чувашей к Российскому государству, в городе была заложена крепость для защиты южных рубежей страны.

Юратнӑ хула // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 18,20,22 с.

Тата ҫакна калӑр: мӗнле кӗленчесем пулнӑ вӗсем… мӗншӗн час-часах эмел шӑрши кӗнӗ?
И еще скажите: что это были за склянки… и почему так часто пахло лекарством?

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Эпӗ халех, ҫак самантрах тӑратӑп, — айӑпа кӗнӗ пек пӑшӑлтатса илтӗм эпӗ.
Я сейчас, я сию минуточку, — виновато прошептал я.

Старик Яков кунта нумай та пулмасть килсе кӗнӗ пулмалла.
Очевидно, старик Яков появился здесь совсем еще недавно.

Вара эпӗ ҫук чухне пӳлӗме ухмаха ернӗ пек выляса ҫӳрекен кушак ҫурисем килсе кӗнӗ пулӗ тӗ, тем тӗрлӗ те сиккелесе, хут листине чӳречерен садалла кӑларса ӳкернӗ тесе шутларӑм.
И я решил, что, должно быть, в мое отсутствие в комнату заскочили два наших сумасшедших котенка и, прыгая, кувыркаясь, как-нибудь уволокли листок за окно, в сад.

Пӗркунне пирӗн пата пӗрремӗш хут килсе кӗнӗ чухнехи пекех, мана лӗклентерекен пылак шӑрш пур пек туйӑнчӗ — те эфир шӑрши вӑл, те тата урӑх, ҫавӑн йышши япала шӑрши пулчӗ вӑл.
Как и в тот раз, когда он впервые очутился в нашей квартире, мне почудился такой же сладковато-приторный запах — не то эфира, не то еще какой-то дряни.

Ҫӳллӗ те кӑвак ҫӳҫлӗ, чӗтрекен пуҫлӑ, куҫӗсем путса кӗнӗ карчӑк, лакпа сӑрланӑ туя ҫине тайӑнса, пичӗ пӗркеленсе пӗтнӗ сухаллӑ ҫын ҫумӗнче тӑратчӗ.
Высокая седая старуха с вздрагивающей головой и с глубоко впавшими глазами, опираясь на черную лакированную палочку, стояла возле морщинистого бородатого человека.

— Санран краҫҫын пичкинчен шӑрш кӗнӗ пекех шӑрш перет пулин те, ӗҫе вӑхӑтра тунине юрататӑп.
— Люблю аккуратность, хотя от тебя и несет, как от керосиновой лавки.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика