Шырав
Шырав ĕçĕ:
Ку сӑмахсене хирӗҫ ваттисем: «Ҫын пурнӑҫран хӑйне мӗн кирлине пӗтӗмпех илет пулсан, вӑл уншӑн ӑсне, вӑйне, хӑшпӗр чух — пурнӑҫне те хӗрхенмест», тенӗ.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Кам уншӑн тӑрӗ?
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Уншӑн сас-хура кӑларма — вӑл ҫынни те ун йышши мар, тетӗп.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Ҫак калаҫу вӑхӑтӗнче вӑл хӑй умӗнче кам тӑнине манса кайма ӗлкӗрнӗ, хӑй умӗнче вӑл — хӑй пекех вӑрӑм ӑрури сыпӑксен тарӗпе ӗмӗрлӗхех ҫӗр ҫумне ҫыпҫӑннӑ, унпа ача чухнехисене аса илнисемпе ҫыхӑннӑ хресчене, анчах та ҫав ҫӗр татӑкӗнчен тата уншӑн тӑрӑшса ӗҫлессинчен хӑй ирӗкӗпех уйрӑлнӑ, ҫавӑн пирки ҫителӗклӗ таран асап тӳсекен хресчене курчӗ.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Вӑл ҫак ҫамрӑк пурнӑҫа ӑмсанчӗ, ӑна хӗрхенчӗ, унран тӑрӑхласа кулчӗ, тата халӗ хӑй аллине лекнӗ пек, урӑххисен аллине лекме пултарӗ тесе, уншӑн хурланчӗ те…
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Ну, ҫӗмӗрӗп вара уншӑн ҫан-ҫурӑма… тахҫанччен…
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Аллу хӑрса лармӗ-ҫке уншӑн.
Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.
Ҫав ҫын сана куҫран пӑхса илет те сан чунна тыткӑна ҫаклатать, эсӗ уншӑн пӗртте вӑтанмастӑн, вӑтанма мар, хӑвна ху пысӑка та хуратӑн.Взглянет он тебе в очи и полонит твою душу, и ничуть тебе это не стыдно, а еще и гордо для тебя.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Курӑнсах тӑрать, ятлаҫас йӑла уншӑн пулсан, чӗлӗм ӗмме хӑнӑхса ҫитнӗ евӗрех, хӑнӑхнӑ япала.Видно было, что ворчанье и ругань составляли для него такую же привычку, как сосанье трубки.
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
Эпӗ ку юханшыва тара илнӗ, посад тӗлӗнчине те, сирӗнне те илнӗ, уншӑн сире укҫа тӳлесе тӑрап, стало-быть, пулӑ ман, никамӑн та тытма право ҫук ӑна.
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
— Уншӑн мӗ-ӗн.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Вӑлтапа юханшыв ҫинче тытма юрать, анчах пӗверен карас тытас тетӗр пулсан, уншӑн вара расна тӳлемелле.То есть удочкой в реке можно, а ежели пожелаете в пруду карасей ловить, то тут особая плата.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Пит кахал ҫын пек курӑнать вӑл, сӑн-питрен пӑхсан, нимшӗн те хыпман ҫын пек: дачӑсене тара илекенсем пулаҫҫӗ-и унта, уншӑн пулсан пурӗ-пӗрех.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Анчах, господасем, эпӗ ӑна унӑн илемӗшӗн мар юратнӑ, ырӑ кӑмӑлӗшӗн те мар — ҫак икӗ пахалӑх чылай хӗрарӑмсемшӗн чи кирлӗ вырӑнта тӑраҫҫӗ пулин те — ҫук, уншӑн мар ӑна эп юратнӑ.
Почта уйрӑмӗнче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 15–17 стр.
Ӗнтӗ ҫул та, Клим та текех хӑрушӑ пулман вара уншӑн.
Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.
Кун пак чух унӑн вӑрӑм харпакӗсем, ҫутӑ пичӗ ҫине кӑвак сӑн ӳкерсе, ҫуррине ҫити шӑппӑн анса ларнӑ та куҫӗсенче, хура кевер хӗлхемӗсем евӗр, ачаш, ҫепӗҫ кулӑ хӗмленсе ҫунма пуҫланӑ; ҫак кулла куракан ҫынсем вара уншӑн ӳчӗпе чунне те ним шутламасӑрах пама хатӗр тӑнӑ — ӳкерсе кӑтартма ҫукла хӳхӗм пулнӑ вӑл.
II сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.
Ача уншӑн, унпа килӗшсе пуҫне пӗшкӗртнӗ пек, «йышӑн, йышӑн! сан ӗҫӳ ку» тесе пӑшӑлтатнӑ пек туйӑнса кайрӗ.Ей показалось, что мальчик кивает головой и требовательно шепчет: «Берись, берись! Твое это дело».
40-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
— Эпӗ хам уншӑн ал ҫӗкленӗ пулӑттӑм, — терӗ учитель, ача ҫине хӑяккӑн пӑхса.— Я бы, пожалуй, голосовал «за», — сказал учитель, покосившись на мальчика.
39-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
— Федя, ҫак курӑк мӗн ятлӑ? — ыйтать Санька, пуҫне кӗнеке ҫинчен илсе: уншӑн пӗтӗм курӑк-чечексем пӗр пек туйӑнаҫҫӗ.
35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Пухура Санька хӑй мӗнле ӗҫлени ҫинчен, ӗҫ кӗнекинче миҫе ӗҫкунӗ пурри ҫинчен каласа парсанах, пурте уншӑн пӗр харӑс алӑ ҫӗклӗҫ, тенӗччӗ.
34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951