Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

читлӗхри (тĕпĕ: читлӗх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр шыв ҫеҫ вӗҫӗмсӗр шӑнкӑртатнӑ, тата читлӗхри каҫхи кайӑк кӑшкӑркаласа илнӗ, тем ӑшӗнче тем шурӑскер хускалкаланӑ, вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн ҫак ҫын тӗлӗкре темскер салхуллӑн та ҫилленчӗклӗн мӑкӑртатнӑ, те кӗлӗ каланӑ, те такама йӑлӑннӑ, те ылханнӑ.

Только плескалась струйка воды, да где-то вскрикивала в клетке ночная птица, да в кустах шевелилось что-то белое и порой человек бормотал во сне что-то печальное и сердитое, может быть, молитву, или жалобы, или проклятия.

XXI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Унӑн чунӗ вут пек хыпса илнӗ чухне те, пусӑрӑнса лӑпланнӑ вӑхӑтра та тӑр-пӗччен пулнӑ; вӑл читлӗхри кайӑк евӗр пӑлтӑртатнӑ, анчах читлӗхӗ пулман: никам та чӑрмантарман ӑна, никам та тытса чарман, апла пулсан та, вӑл ирӗкелле туртӑнса асапланнӑ.

Ее душа и разгоралась и погасала одиноко, она билась, как птица в клетке, а клетки не было: никто не стеснял ее, никто ее не удерживал, а она рвалась и томилась.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӗсем, ҫак тӑван алӑсем, ун хулпуҫҫийӗсем ҫинче читлӗхри кайӑк ҫатӑлтатнӑ пек чӗтренипе Григорий хӑй те чӗтреме пуҫларӗ.

Они так дрожали и бились на его плечах, эти родные руки, что дрожь их передалась и Григорию.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ читлӗхри тискер кайӑк евӗрлӗччӗ: е сиксе тӑратӑп та чӳрече патне пыратӑп, е, вакуна хӑвӑртрах кайма хистенӗ пек, сулкалана-сулкалана утса ҫӳретӗп; анчах вакунӗ ак халь мӗнле пырать, ҫавӑн пекех алӑкӗсемпе, чӳречисемпе чӗтренкелесе ҫеҫ пыратчӗ…

Я был как зверь в клетке: то я вскакивал, подходил к окнам, то, шатаясь, начинал ходить, стараясь подогнать вагон; но вагон со всеми лавками и стеклами все точно так же подрагивал, вот как наш…

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Мӗскӗн хӗрача хӑй хыҫҫӑн тепӗр ҫын хӑваланине курчӗ те нимӗн тӑва пӗлмесӗр чарӑнса тӑчӗ, унтан читлӗхри кайӑк пек каялла ыткӑнчӗ, буйволсен хӳттине тӑчӗ, лешсем хӑйӗн хутне кӗрес пур тейӗнех.

Бедная девочка в испуге остановилась перед новым преследователем, но лишь на миг; как загнанный зверек, она кинулась назад и укрылась за буйволами, словно ища у них защиты от людей.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак йывӑр хыпар ӑна вӗлерессех ҫитерчӗ, вӑл, читлӗхри кайӑк пек, ниҫта кайса кӗрейми тарӑхрӗ.

Это его убивало, и он, как зверь, бессильно метался по своей темнице.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗр ҫуначӗ йывӑррӑн пӗлӗтелле ҫӗкленсе кайсан — читлӗхри ҫынсен сӑн-пичӗсем тӗксӗмленеҫҫӗ те, хӑйсем вара ҫаврака куҫӗсемпе аялалла — хӑйсенчен уйрӑлса юлакан ҫӗр ҫинелле чӗнмесӗр, ҫӳҫенсе пӑхаҫҫӗ.

Когда одно из крыльев тяжело взмывает к небу — лица людей в клетках становятся тоскливо серьезны, и все они одинаково напряженно и молчаливо смотрят круглыми глазами на землю, уходящую от них.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Каҫ читлӗхри пек пӑчӑ урамсенче сывлайми пулчӗ; вӑл вилнӗ, тейӗн.

Ночь задохнулась в глубоких клетках улиц, ночь умерла.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Пурӑнаҫҫӗ ҫав ҫынсем, читлӗхри кайӑксем пек, пӗчӗк йӑвасенче, кашнинчех вуншарӑн, тӳррипе илсен, пурин валли сывлӑш та ҫитеймест.

Живут эти люди в маленьких конурках, точно птицы в клетках, человек по десяти в каждой, так что всем и воздуху-то не хватает.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пӗр-пӗр телейсӗр кунхине ун патне упӑшки «вилнине пӗлтерекен хут» килӗ те — «тӑван ҫӗршывшӑн ҫапӑҫса вилнӗ» текен хыпара — ун пек хыпарсем ҫӗршер, пиншер хӗрарӑмсем патне пыраҫҫӗ, — малтан вӑл ӑнкарса та илеймӗ, чунӗ килӗшес ҫук, унтан вара, читлӗхри пек, чӗри тапа пуҫлӗ — ниҫта кайса хӑтӑлма ҫук, пытанма та ҫук.

а просто в несчастный день придёт к ней «похоронная» — «погиб в боях за Родину», — как приходит она к сотням и тысячам русских женщин, и сперва не поймёт, откажется душа, а потом забьётся, как птица в неволе, — никуда не уйти, не спрятаться.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Эсӗ те, мӗскӗнӗм, хӑвӑн анлӑ та ирӗк ҫеҫен хирӳсемшӗн макӑратӑн! — тесе шухӑшларӑм эпӗ, — унта санӑн сивӗ ҫунаттусене сарма вырӑн ҫитнӗ пулӗччӗ, кунта вара, тимӗр читлӗхри кӑшкӑрашса ҫапӑнакан ӑмӑрткайӑк пек, сана пӑчӑ та хӗсӗк».

«И ты, изгнанница, — думал я, — плачешь о своих широких, раздольных степях! Там есть где развернуть холодные крылья, а здесь тебе душно и тесно, как орлу, который с криком бьется о решетку железной своей клетки».

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Анчах вӗсем читлӗхри тискер чӗрчунсем пек унталла-кунталла чупкалаҫҫӗ-тӗк эсӗ пӗр-пӗр самантра кӗтменлӗхпе тӗлӗнтерме пултаратӑн.

Куҫарса пулӑш

Мӗн пӑшӑрхантарать сана? // Тантӑш. «Тантӑш», 2016.07.21, 28№

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех