Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

салхун сăмах пирĕн базăра пур.
салхун (тĕпĕ: салхун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑшт чӗнмесӗр ларчӗ те, ҫаплах салхун кулкаласа, ӑнлантарса пачӗ:

Помолчал немного и, все так же грустно улыбаясь, пояснил:

18 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Ҫакӑншӑн та мар-ши вӑл, ытти-хыттине шута илмесӗр, салхун курӑнать?..

Не от этого ли он, кроме прочего, и выглядит скучным?..

7 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Мӗнпурӗ те хама кӑштах салхун туйса илтӗм-и, тен…

Разве что грустно стало…

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Часавайне те ҫавӑнпа лартнӑ, — салхун курӑнса ларакан часавай ҫине пушӑ аврипе тӗллесе кӑтартрӗ вӑл.

Оттого и часовенка, — он указал кнутовищем на унылую верхушку часовни.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Вӑл пӳлӗм варрине тухса тӑчӗ, ҫынсене кӗтсе илчӗ — вӗсем шанчӑксӑр та ҫиленчӗк, салхун кӗчӗҫ…

Он стоял посреди комнаты, ждал людей — и они входили, неуверенные, сердитые, хмурые…

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Алексей салхун шӳт турӗ:

— Мрачновато хмурясь, Алексей пошутил:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл вилнӗ пиркиех Кассий Кольхаун та хуйӑха ӳксе, салхун ҫӳреме пуҫламарӗ-ши?

Не эта ли смерть повергла в мрачное уныние и Кассия Кольхауна, двоюродного брата убитого?

LХIХ сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Кӗсре пусса пӑрахайман сысна ҫури пек ҫухӑрнӑ, йытти ун хыҫҫӑн салхун вӗре-вӗре илнӗ.

Кобыла визжала, как недорезанный поросенок, а собака вторила отрывистым заунывным лаем.

LVIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Виҫҫӗмӗш хутӗнче тытмалли никам та пулман, — хӑраса ӳкнӗ кашкӑрсем хӳрисене хӗссе, салхун уласа тарнӑ.

Третьей жертвы не было: испуганные собратья погибших, поджав хвосты, пустились в бегство с унылым воем.

L сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Негр пит салхун пӑхни Зеб Стумпа пушшех тӗлӗнтерсе янӑ.

Мрачный вид негра еще больше удивил Зеба Стумпа.

ХLVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл йывӑҫ мелки тӗлӗнче, кӑвайтран аяккарахра салхун пӑхса ларнӑ.

Он сидел, нахмурившись, в тени деревьев, поодаль от костра.

XLV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ну, хӑвӑртрах эппин, хӑвӑртрах! — шухӑшлатӑп: — йӑлтӑртатса ил, ылтӑн ҫӗлен, кисрен, аслати, вырӑнтан хускал, килсе ҫит, тӑкӑнса кай, усал пӗлӗт, салхун кӗттерсе ан асаплантар!

Ну скорей же, скорей! — думалось мне, — сверкни, золотая змейка, дрогни, гром! двинься, покатись, пролейся, злая туча, прекрати тоскливое томленье!

Кӑвакарчӑн // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 172–173 с.

— Килетӗп тетчӗ, темшӗн килмерӗ, — салхун каларӗ Ирина.

— Обещал, а почему-то нету, — с грустью произнесла Ирина.

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Вӑл ҫапли ҫапла та, анчах намӑс, ҫулсем килӗшмеҫҫӗ-ҫке», — салхун мӑкӑртатнӑ Евсейӗ.

На это Евсей угрюмо отвечал: «Само собой, но стыд… года ж не позволяют».

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Киле епле ҫитмелле-ши ман?» — аялах аннӑ хура пӗлӗт ҫине салхун пӑхса шухӑшларӗ Сергей.

«Как же я домой доберусь?» — подумал Сергей, глядя на низкое и темное небо.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемен нимӗн те чӗнмерӗ, пуҫне салхун кӑна сулчӗ те шинель тӗркине хулпуҫҫи ҫине хучӗ, ҫурӑмӗ хыҫне япала хутаҫне ҫакрӗ, икӗ аллине пӗрӗр чемодан илсе, ерипен тулӑ ани патнелле утрӗ.

Семен ничего не сказал, только сокрушенно покачал головой, затем повесил на плечо скатку шинели, за спину — вещевой мешок, в обе руки взял по чемодану и медленно направился к пшеничному полю, мимо которого проходила дорога.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Барабан ҫӳлӗкӗ ҫинче электромотора ҫыхӑнтармалли пӑтана кӑларакан Прохор Ненашев ҫине вӗсем салхун та чӗмсӗррӗн пӑхса тӑраҫҫӗ.

Они смотрели на Прохора Ненашева, который сидел на полке барабана и отвинчивал болты, прикреплявшие электромотор.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эх, Лев Ильич, — терӗ старик салхун, — унти пурнӑҫ саншӑн йӳҫӗ пулӗ вӑл.

— Эх, Лев Ильич, — угрюмо проговорил старик, — горько там тебе придется.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Акӑ каллех чарӑнса тӑтӑмӑр ӗнтӗ, — салхун асӑрхаттарчӗ Умрихин.

— Вот и опять остановились, — невесело отметил Умрихин.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Умрихин йывӑррӑн сывласа илчӗ, кӑвакал сӑмси майлӑ мӑн сӑмсине хыттӑн аяккалла шӑнкартрӗ те кӳренмесӗр, салхун ответлерӗ:

Умрихин вздохнул, шумно очистил в сторону вместительный утиный нос и ответил без обиды, сумрачно:

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех