Шырав

Шырав ĕçĕ:

тумламӗсем (тĕпĕ: тумлам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Тӗрӗс, ларӑр, — Виктор каллех Хворостянкин ҫине пӑхса илчӗ; лешӗ сарлака кӑкӑрӗпе парта ҫине ӳпӗнсе темскер аран-аран ҫырать, унӑн ҫамки тӑрӑх, ҫутӑ ҫинче йӑлтӑртатса пысӑк тар тумламӗсем юхаҫҫӗ.
— Правильно, садитесь, — Виктор снова покосился на Хворостянкина: тот лег широкой грудью на парту, что-то с трудом записывал, по лбу у него катились, поблескивая на свету, крупные капли пота.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗлӗтрен ҫумӑр тумламӗсем вӗтӗ ала витӗр юхнӑ пек пӗрӗхсе тӑраҫҫӗ; кӑнтӑртан уҫӑ сывлӑш вӗрсе тӑрать — тусем ҫине юр ӳкнӗ пулмалла — сивӗннӗ сывлӑшра хӗллехи сивӗ те кӗҫ-вӗҫех ҫитесси сисӗнет.
Небо моросило и моросило, дождь пробивался сквозь мельчайшее сито; с юга тянуло зыбкой свежестью, — видимо, в горах уже выпал снег, в остуженном воздухе пахло молодым и близким морозцем.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хворостянкин, хулпуҫҫи ҫине уртса янӑ йӗпе те йывӑр буркине хывма ӗлкӗрсе, ӑна кӑнт тӑратса ячӗ — вӑл алӑк патӗнче ӳпле пек саркаланса тӑрать; ҫӗлӗкне хывса, ӑна пӗтӗм вӑйран алтупанӗ ҫине ҫапрӗ, вара шутсӑр нумай шыв тумламӗсем пӗтӗм кабинета сирпӗнчӗҫ; пысӑк утӑмсемпе шавлӑн утса пынӑ чухне урайне пылчӑклӑ атӑ йӗрне хӑварса, хӑйӗн хытӑ та йӗпе аллипе Сергей аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ.
Хворостянкин сбросил с плеч влажную, тяжелую бурку и поставил ее на попа — она балаганом возвышалась возле дверей; снял папаху, со всего размаха ударил ею о ладонь — густые брызги разлетелись по всему кабинету; широко и шумно ступая, делая грязными сапогами следы на полу, пожал Сергею руку своей жесткой и мокрой рукой.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чӳрече кантӑкӗсем тӑрӑх шыв тумламӗсем йӑрӑмӑн-йӑрӑмӑн юхса анаҫҫӗ, хунар шурӑ хӑван йӗпе вуллисене ҫутатать.
По стеклу окна текли буграстые струйки, свет фонаря освещал мокрые стволы белолисток.

Ҫавӑнпа Татьяна ӑнланса илме пултараймарӗ: те унӑн ыйтӑвӗнчен, те ҫумӑрӑн сайра та, анчах шултра тумламӗсем кантӑк ҫинче, пӳрт тӑрринче шӑпӑртатма пуҫланинчен кулчӗ Кондратьев, — пирӗн йӑнӑш ҫавӑнта: Хворостянкин ҫумӗнче нумай вӑхӑт хушши парти руководителӗ мар, ҫемҫешке ҫын, хӑравҫӑ, йӑпӑлти, пӗр сӑмахпа каласан, парти ӗҫне ертсе пыма ниепле те шанса пама ҫук ҫын пулнӑ, анчах эпир, — куншӑн пире намӑс, — ҫав ҫынна шаннӑ… —
Поэтому Татьяна ничего и не поняла: Кондратьев улыбнулся то ли из-за его вопроса, то ли из-за начавших барабанить стекло и крышу дома редких, но крупных капель дождя, — в том наша ошибка, что долгое время возле Хворостянкина находился не партийный руководитель, а мягкотелая мямля, трус и подхалим, — словом, такой человек, которому никак нельзя было доверить бразды партийного правления, а мы, к стыду своему, доверили… —

Акӑ таҫтан килсе тухнӑ пӗлӗт ҫунат айӗнчен хӳреллӗ кайӑк пек иртрӗ, унтан тепри иртрӗ, вара чӳрече тӗттӗмленчӗ, ҫӗр таҫта кайса ҫухалчӗ те самолет шурӑ ваткӑ ӑшне кӗрсе ӳкрӗ, кантӑк ҫинче шыв тумламӗсем чупма пуҫларӗҫ…
И вот под крылом, неведомо откуда взявшись, хвостатой птицей пронеслось облачко, за ним второе, а потом оконце потемнело, исчезла земля, и самолет зарылся в белую вату…

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тепӗр ҫултан Кнышев хӑй те паллаймиех улшӑнса кайнӑ: ҫӑра та вӑрӑм сухал кӑвакарнӑ, сӑн-пичӗ тӗксӗмленнӗ; вӑл палӑрмаллах ватӑлнӑ, ҫынсемпе хутшӑнман, калаҫман, вӑрман ҫине хурланса пӑхнӑ, вара унӑн куҫӗсенче чунтан хурланнипе куҫҫуль тумламӗсем палӑрнӑ…
А через год нельзя было узнать и самого Кнышева: он оброс густой, с яркой проседью бородой, лицом был мрачен, заметно постарел, осунулся, стал нелюдим, неразговорчив, на лес смотрел горестным взглядом, и в больших его глазах часто с душевной горечью смешивалась слеза…

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Халӗ ҫавсем пӗтӗмпех тахҫанах манӑҫа тухнӑ ӗнтӗ, хӑш-пӗр ҫӗрте кӑна, ту тӑрринче усӑнса тӑракан чулсем ҫинче хура та тӗксӗм, ҫумӑр тумламӗсем ҫисе ҫийӗнтернӗ, ҫурма арканнӑ, никама та кирлӗ мар хуралҫӑ башнисем тинӗс ҫинчи пӗчӗк утравсем пек лараҫҫӗ…
Ныне все это давным-давно ушло из памяти, и только кое-где, как островки на море, еще стоят на отвесной скале сторожевые башни, темные и мрачные, совсем уже хилые и изъеденные дождями.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Куратӑн-и? — вӑл куҫ хӑрпӑкӗсене мӑчлаттарса илчӗ те, унӑн питҫӑмартисем тӑрӑх шултра куҫҫуль тумламӗсем чупса анчӗҫ.
— Видишь? — И она замигала ресницами, и по щекам ее потекли слезы.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Соня пуҫне ун еннелле ҫавӑрчӗ, хунар ҫути унӑн шурӑ мар, темӗнле кӑвакарнӑ тӗслӗ йӗпе пичӗ ҫине ӳкрӗ, халӗ ӗнтӗ Виктор унӑн куҫӗсенче ҫумӑр тумламӗсем мар, куҫҫуль асӑрхарӗ.
Соня повернула к нему голову, свет фонаря упал на ее мокрое и не бледное, а зеленое лицо, и теперь Виктор увидел в ее глазах не капельки дождя, а слезы.

Ҫумӑр тумламӗсем каллех ӳкме пуҫларӗҫ.
Дождь снова накрапывал.

Тӳп-тӳррӗн ҫӑвакан ҫумӑрӑн шултра тумламӗсем машина тӑрринче хыттӑн шакӑртатма пуҫларӗҫ, унтан ҫумӑр айккинчен, кантӑк ҫине ҫаптарса ҫума пуҫларӗ те, вара ҫул ҫинчи тусан сирпӗне-сирпӗне илсе чӑмаккаланчӗ, ҫийӗнчех хуралса кайрӗ.
Крупный, наискось падавший дождь грозно застучал по кузову, потом зашел сбоку и попробовал крепость стекол, и тогда уже пошел плясать по дороге так, что только пыль вспыхивала, скручивалась в комки и сразу чернела.

Шыв тумламӗсем унӑн куҫхаршийӗсемпе ҫӳҫӗ ҫинче тата хӑлха шӑтӑкӗнче йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.
С капельками воды на бровях и на волосах, торчавших из ушей.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Иринӑн йӗпеннӗ пит-куҫӗ хумханса, савнӑҫлӑн йӑлтӑртатса илет; унӑн куҫхаршийӗ ҫинче те, куҫ хӑрпӑкӗ ҫинче те, ҫӳлти тути хӗрри ҫинче те шыв тумламӗсем курӑнаҫҫӗ.
Мокрое ее лицо с капельками и на бровях, и на ресницах, и на верхней губе было возбужденным и светилось радостью.

Арӑмӗпе ывӑлӗн сӑн-ӳкерчӗкӗсем ҫинче те пӑт-пат юн тумламӗсем пур.
Пятна крови оказались и на фотографиях жены и сына.

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Питҫӑмартийӗсем тӑрӑх шултра тар тумламӗсем юха-юха анаҫҫӗ.
По щеках текли крупные капли пота.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Юр шыв тумламӗсем ҫеҫ, чул витӗр сӑрхӑнса кӗрсе, айне лартнӑ лаххансемпе тазсем ҫине тумлани илтӗнет.
Только слышно было, как тенькают капли талой воды, просачиваясь сквозь камень и падая в подставленные лоханки и тазы.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ылттӑн чӗкеҫӗмсем, тӑван юн тумламӗсем…
Золотенькими ласточками, кровиночками родными…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Эпӗ халь анне патӗнче пурӑнатӑп, ун патне куҫрӑм, — пӳлӗнсе сывласа, ачасене хӑлхаран пӑшӑлтатать Ланкина, пуҫне путмар ҫинчен усса, вӗсен пичӗсем ҫине тӗттӗмре вӗри куҫҫуль тумламӗсем юхтарать.
— Я теперь у мамы живу, к ней перебралась, — с придыханием шептала на ухо мальчикам Ланкина, свешиваясь с нар и роняя в темноте на их лица тяжелые катышки слез.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑшпӗр тумламӗсем магазин витринисене пырса ҫапӑнаҫҫӗ те, кантӑк тӑрах юхса анаҫҫӗ; кантӑк ҫинче вара куҫа йӑмӑхтаракан Крым хӗвелӗ ҫап-ҫуттӑн ялкӑшса илемлӗ асамат кӗперӗ туса хурать.
Иногда капли плюхались в зеркальные витрины магазинов и сползали по стеклу, в котором, отражаясь, плавало ослепительное крымское солнце с темной радугой на краю.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика