Шырав

Шырав ĕçĕ:

хамӑн (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пӗр кун никам та ҫуккипе тӗкӗр умне тӑтӑм та хамӑн мӗлкепе шакклаттарса ӗҫрӗм.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Хамӑн ӗҫе пуҫарса янӑранпа аванах тӗреклентӗм.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Купӑста йӑранӗсем хушшинче хамӑн пӗчӗк йӑмӑкӑма е унта шӑллӑма тупӑп тесе упаленсе шырарӑм, алӑсене темле курӑксемпе вӗтелесе-пӗҫерттерсе, чиктерсе пӗтернисӗр пуҫне нимӗн те тупаймарӑм.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ман хамӑн та пуҫра темӗскер кашланӑ пек.
У меня у самого в голове какой-то стук, гудение.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Поезд паян ҫӗрле килмелле, ман хамӑн Мускава, аннене кӗтсе илме каймалла.
Поезд приходит сегодня ночью, и мне надо в Москву — встретить маму.

Сирӗн хӑвӑрӑн ӗҫ, ман — хамӑн.
Вам свое, а у меня свое дело.

— Ман хамӑн пичче те матрос, ҫавӑ ҫеҫ.
— А то, что у меня дядя матрос тоже.

Эпӗ ӑна хамӑн пурнӑҫ ҫинчен йӗркипе, ним пытармасӑр, пӗтӗмпех каласа патӑм.
Все рассказал я ему про свою жизнь, по порядку, ничего не утаивая.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Анчах хамӑн пӗрре те тӑрас килмерӗ.
Но выпрямляться мне не хотелось.

«Епле тухса кайччӑр пулать? — хаяррӑн ыйтрӗ манран такам хамӑн ӑшра. — Хӑвӑн куҫ умӗнчех бандитсемпе шпионсем хӑйсем каяс тенӗ ҫӗре тухса кайнипе килӗшме юрать-и вара?»
«Как уйдут? — строго спросил меня кто-то изнутри. — А разве можно, чтобы бандиты и шпионы на твоих глазах уходили, куда им угодно?»

«Акӑ, — эпӗ темскер тупрӑм, анчах хӑвӑр уҫса пӑхӑр, ман хамӑн вӑхӑт ҫук», — тетӗп, — ҫавӑнтах тухса каятӑп.
«Вот, — скажу, — посмотрите, что-то там нашел, а мне некогда», и сейчас же удалюсь прочь.

— Хамӑн туссем валли, — калама пуҫларӗ карчӑк, — лайӑх туссем валли…
— Для своих друзей, — начала было старуха, — для хороших людей…

Вӑл мана хамӑн мӗн илес килет, ҫавна илме тесе вунпилӗк тенкӗ укҫа пачӗ.
Он дал мне пятнадцать рублей, чтобы я их, на что хочу, истратил.

Мӗн ҫырнине таса хут ҫине ҫӗнӗрен куҫарса ҫырма, куккана хамӑн тепӗр талантпа тӗлӗнтерес тесе сӑвва унӑн сӗтелӗ ҫине хума шут турӑм.
Я решил переписать начисто то, что сделано, и положить стихи на дядин столик, чтобы он подивился новому моему таланту.

Хутпа тирпейлӗн чӗркерӗм те хамӑн бумажнике хутӑм.
Бережно завернул его и положил к себе в бумажник.

Вара эпӗ хамӑн телейшӗн кӗрешме шут турӑм.
И я решил бороться за свое счастье.

Хамӑн хӑрани те иртсе кайманччӗ-ха.
Еще не оправился от испуга.

— Яртарӑп эпӗ вӑл путсӗрсене, ун чух ман хыҫра ултӑ юланутчӗ, хамӑн алӑра граната пурччӗ.
— Я бы им, подлецам, спустил, за мной было шесть всадников, да в руках у меня граната!

Шурӑ кӑкӑрлӑ сарӑ шыв чӑххисем кӑшкӑраҫҫӗ — ку кайӑксене эпӗ хамӑн пурнӑҫра пуҫласа куртӑм.
Кричали белогрудые серые чайки — птицы, которых я видел первый раз в жизни.

— Эпӗ сире мӗн кирлине пӗлместӗп, — пӳлчӗ проводник, — анчах мана хамӑн купесене ют пассажирсем ҫӳременни кирлӗ.
— Я не знаю, что вам нужно, — перебил меня проводник, — а мне нужно, чтобы в мои купе посторонние пассажиры не ходили.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика