Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӗнле сăмах пирĕн базăра пур.
мӗнле (тĕпĕ: мӗнле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйне евӗрлӗ йӑряпӑш Лушкӑна мӗнле те пулин ӳкӗте кӗртме хӗн пулнӑ.

Трудно было убедить в чем-либо своенравную и взбалмошную Лушку.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫынсенчен мӗнле намӑса пӗлес мар, э?

Какую же это совесть перед людями надо иметь, а?

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Эсӗ хӑвах шутла-ха, тӑванӑм, мӗнле юратӑр-ха сана, арлӑ пулнӑ арӑма, уйрӑлнӑ пулсан та, хусах арҫын патне хваттере тата тӗттӗмре килме?

— Ты сама подумай, бабонька, мысленное это дело тебе, замужней, ну хучь и разведенной, являться на квартиру к холостому мужчине да ишо в потемках?

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫук, нихҫан та, кирек мӗнле пулсан та вӑл аптӑраса ӳкмен, хивре сӑмаха юбка кӗсйинче шыраман, ку ҫеҫ те мар, хуторта пӗр кӗвӗҫ хӗрарӑм та, Лушка пуҫӗ ҫинчен тутӑр сӗвсе илсе, ӑна намӑс кӑтартайман-ха…

Нет, никогда и ни при каких обстоятельствах она не терялась и за хлестким словом в карман юбки не лазила, не говоря уже о том, что еще не было в хуторе такой ревнивицы, которая сумела бы опростоволосить Лушку, сорвать с ее головы платок…

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кирек мӗнле пулсан та, Лушка хӑйшӗн хӑй тӑма пӗлнӗ, хӑйне хирӗҫ хӗрарӑмсене яланах тивӗҫлӗ отпор панӑ.

Во всяком случае, Лушка умела постоять за себя и всегда давала противницам должный отпор.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ку пурнӑҫра кам хӑйне мӗнле тытать, тӑхӑнтӑр хӑйне тивӗҫлине.

Кто как себя ведет в этой жизненке, тому и носить то, что положено.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Мӗнле пулса тухать-ха санӑн?

Как же это у тебя так получается?

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пӗррехинче Давыдов пӗрлештернӗ лобогрейкӑсене мӗнле юсанине тӗрӗслеме тимӗрҫӗ лаҫҫине пырса кӗчӗ.

Однажды Давыдов зашел в кузницу проверить, как подвигается ремонт обобществленных лобогреек.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Мӗнле калас, Лукич, санӑн харам пыр хӑнусем пире те савӑнтармаҫҫӗ.

— Да ведь как рассудить, Лукич, и нам эти твои жильцы-дармоеды не дюже в радость.

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Мӗнле кун килсе тухрӗ ара паян! — тарӑхса каларӗ Яков Лукич; халтан кайса, пукан ҫине ларчӗ, ӗнси ҫине сиксе тухнӑ пысӑк мӑкӑле хыпашласа пӑхрӗ.

И что это нынче за день выдался! — в сердцах воскликнул Яков Лукич, обессиленно садясь на табурет, бережно ощупывая вскочившую на затылке здоровенную шишку.

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ну, хам пирки мӗнле?

— А что-же я?

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Мӗнле лайӑхрах пек — ҫивӗтпе-и е ҫивӗтсӗр?

— А разве не лучше — без косы?

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

«Вӗсен чӗлхине пӗлмесӗр мӗнле курса ҫӳреме пултарнӑ вара эсир?» — тесе ыйтнӑ унран пӗри.

«Как же вы путешествовали?» — спросили его.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Тепӗр темиҫе ҫултан ман ҫемье пурнӑҫӗ вӑйсӑрланса ҫитрӗ, атте-анне выҫӑпа ан аптраччӑр тесе, ман мӗнле те пулин ӗҫе кӳлӗнме лекрӗ.

— Через несколько лет родные мои обеднели, и я стал искать работу, чтобы не голодать.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

— Мана ытларах, — терӗ вӑл малалла, — Пекинра Республика кунӗ мӗнле иртесси интереслентерет.

— С особым почтением я отношусь к празднованию этого дня в Пекине, — продолжал он.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Мӗнле ӑнланмастӑр-ха эсир?

— Как же вы не понимаете?

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эй, шуйттан кӗвенти… сарайне, эс киҫак хунӑ ҫӗре, пытарсан мӗнле, э!

Э, черт его… в сарае, где у тебя сложены кизяки, а?

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хуа Да-ма ҫак хӗрарӑм апат хунӑ тӑватӑ турилккипе рис чашӑкне мӗнле вырнаҫтарнине, йӗре-йӗре парне укҫине ҫунтарнине пӑхса ларчӗ.

Глядя, как женщина расставляла четыре блюдечка с овощами и чашку с рисом, как, плача, сжигала жертвенные деньги,

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Мӗнле апла, вӑл А-ине хӗрхеннӗ пулать-и?

— Он жалел Красноглазого?

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Мӗнле хӗрхенӗн-ха ун пек йӗксӗке! — хутшӑнчӗ кӑвак сухалли.

— А что жалеть такого негодяя? Бить его нужно! — заметил седобородый.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех