Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӳлеме сăмах пирĕн базăра пур.
тӳлеме (тĕпĕ: тӳлеме) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл малтанах мана эпӗ шалу тӳлеме ыйтманшӑн тата ӑна илме хам кайма килӗшменшӗн мухтарӗ.

Сначала он похвалил меня за то, что я не ходил требовать жалованья и не согласился лично получать.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Ах, эпӗ ӗнер калама мансах кайнӑ, ачасенчен шкулта вӗреннӗшӗн темиҫе хутчен те укҫа тӳлеме ыйтнӑ терӗҫ.

Ох, совсем забыла, дети вчера сказали, что надо платить за обучение, уже несколько раз требовали.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Малтанах вӗсем: делегаципе пӗрле пулса шалу тӳлеме ыйтасшӑн мар пулнисене укҫа памастпӑр, терӗҫ, кайран: укҫа илме хӑвӑрӑн килмелле, тесе пӗлтерчӗҫ.

Сначала они заявили, что не выдадут чеков тем, кто вместе со всеми не ходил их требовать, а затем велели каждому являться за чеком лично.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Шалу тӳлеме ыйтасси пурин тивӗҫӗ пулса тӑчӗ.

Со всех сторон раздавались требования об уплате жалованья.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Хӑй вӑхӑтӗнче Фан Сюань-чо шалу пама ыйтакан учительсен хутне кӗчӗ, вӑл, паллах ӗнтӗ, укҫа тӳлеме ыйтакан чиновниксен ҫумне пӗрлешрӗ.

Фан сочувствовал сейчас чиновникам, так же как в свое время учителям, требовавшим уплаты жалованья.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Ку ӗҫ вара акӑ мӗнпе вӗҫленчӗ: тӳрӗ кӑмӑлпа ӗҫлекен чиновниксен, леш, нумаях та пулмасть йӑлӑнакан учительсене курайманнисен хушшинче те темиҫе ҫын митингра шалу тӳлеме ыйтса хӑюллӑн калаҫакансем тупӑнчӗҫ.

И дело дошло до того, что даже среди самых добропорядочных чиновников, которые еще недавно презирали клянчивших деньги учителей, нашлись смельчаки, они созвали собрание и выступили с требованием выплаты жалованья.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Вӑл хӑй парӑма кӗнине кӑштах тӳлеме шутланӑччӗ, анчах ӑна тӳлесе татма унӑн тата нумай укҫа ҫитмерӗ.

Он собирался погасить часть старых долгов, но оказалось, что ему не хватает довольно крупной суммы.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

— Учитель ӗҫшӗн тӳлеме ыйтни пархатарсӑр теҫҫӗ тата.

— А еще говорят, что неблагородно со стороны учителя требовать жалованье.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Ҫурта табакпа шӑршлантаратӑр та укҫа парса тӳлеме шутлатӑр, курман мар, курнӑ сирӗн пек усал-тӗселсене!

Табачищем дом загадит, да деньгами платить хочет, эку болячку не видали!

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫапах та вӑл аптраса ӳкмерӗ, хӑй хваттершӗн тӳлеме хатӗрри ҫинчен ӑнлантарса парасшӑн пулчӗ, анчах карчӑк ӑна каласа пӗтерме памарӗ.

Не смущаясь, однако, он хотел объяснить, что он намерен платить за квартиру, но старуха не дала договорить ему.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫакӑнпа пӗрлех вӑл хӑйӗн укҫа мӗн чухлӗ пулнине, мӗн чухлӗ юлассине, пур парӑмсене те тӳлеме мӗн чухлӗ кирлине тата уйӑхсерен пӗтӗм тупӑшӑн хӑш пайне пӗтерсе пырассине те шутларӗ.

При этом он рассчитывал тоже: сколько у него денег, сколько останется, сколько нужно для уплаты всех долгов и какую часть всего дохода будет он проживать в месяц.

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анчах та, ҫакна ҫирӗппӗн шанса тӑнӑ ҫӗртех, вӑл каллех хӑйӗн юлнӑ парӑмӗсене шутлама, вӗсене тӳлемелли вӑхӑтсене тата вӗсене хӑҫан тӳлеме палӑртнисене шутлама пуҫлать.

Но несмотря на эту уверенность, он снова начинает считать оставшиеся долги, их сроки и предполагаемое время уплаты.

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Сирӗн япалӑрсем кунта пурӑнма та, тӑван ҫӗршывӑра кайнӑ чухне ҫул укҫи тӳлеме те кирлӗ пулӗҫ.

А вещи дадут вам возможность обеспечить себе пропитание и оплатить проезд на родину.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Унӑн ӑшӗнче тулса ҫитнӗ хуйхи те, пӗтӗм асапӗ те, хӑй кураймасӑр тӑнӑ ытти тӑшманӗсем те пӗтӗмпе пӗр тӳлеме ҫыхӑнса капланчӗҫ.

Все накопившиеся в его груди долгие муки и страдания превратились в поток ненависти к их косвенному виновнику.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Енчен унӑн чунӗ ҫак икӗ тӳлеме те пӗрле ҫыхӑнтарма пултарнӑ пулсан, епле аван пулнӑ пулӗччӗ — пӗрне ӑс-хакӑл панӑ хӑватпа тейӗпӗр, тепӗрне — ҫутҫанталӑк пилӗпе, вӗсене пӗр-пӗринпе килӗштерсе те тан виҫепе тытса, тепри пулӑшнипе иртесрен-мӗнрен кӑшт тытарах тӑрайсан мӗнле аван пулнӑ пулӗччӗ ҫав та…

Как было бы хорошо, если бы душа его могла вместить обе эти привязанности — одну, внушенную волей и разумом, другую — голосом природы, могла согласовать их, уравновесить и ослабить каждую при помощи другой…

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

К. хулинчи Николчо пӑшалшӑн тӳлеме ыранччен кая ан юлччӑр тесе пӗлтерчӗ, халех ӑна илсе, кунта тиесе килмелле пулать; хӑй магазинӗнче вӑрахчен тытса тӑмашкӑн хӑрать вӑл халь.

Николчо сообщил нам из К., что мы должны не позже завтрашнего дня полностью оплатить ружья и сейчас же забрать их и привезти сюда: он уже боится долго держать их в своем магазине…

IX. Огнянов председательте // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Аллах ирӗкӗпе Клисурӑна каятӑп, — лӑпкӑн каласа хучӗ Огнянов, ҫав хушӑрах ӗҫнӗ кофӗшӗн укҫа тӳлеме вӑрӑм енчӗкне салта пуҫларӗ.

— На Клисуру, по воле аллаха, — спокойно ответил Огнянов, развязывая длинный измятый кошелек, чтобы заплатить за кофе.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӑмахран, тавар сутса тунӑ укҫа ҫак пайсене ҫакӑн чухлӗшер каять тейӗпӗр: ӗҫлекенсене шалу тӳлеме — ҫурри, ытти тӑкаксене саплама — тӑваттӑмӗш пайӗ; тепӗр тӑваттӑмӗш пайӗ — услам.

Положим, выручка разделяется между этими частями так: на жалованье рабочим — половина выручки, на другие расходы — четвертая часть; остальная четверть — прибыль.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Кӑна вӑл Верочкӑпа Дмитрий Сергеича, Дмитрий Сергеич халӗ Марья Алексевнӑшӑн шухӑшӗнче те «учитель» мар, «Дмитрий Сергеич» пулнӑ; — Марья Алексевнӑшӑн хӑйӗншӗн вара унӑн сӑмахӗсем виҫҫӗмӗш пӗлтерӗшлӗ пулнӑ, ку вӑл чӑн-чӑн пӗлтерӗше пулнӑ: «ачаш пӑхмалла ӑна; ӑна пӗлни, шельма, вӑл пуйса кайсан, кирлӗ пулма пултарать»; ку вӑл Марья Алексевна валли каланӑ сӑмахсен пӗтӗмӗшле пӗлтерӗшӗ пулнӑ, пӗтӗмӗшле пӗлтерӗшӗсӗр пуҫне вӑл сӑмахсен ӑрасна пӗлтерӗшӗ те пулнӑ: «Ачашшӑн калаҫнӑ хыҫҫӑн эпӗ ӑна: эпир пуян ҫынсем мар, урокшӑн пӗр тенке тӳлеме йывӑр пире» тетӗп.

— Это было для Верочки и для Дмитрия Сергеича, — он теперь уж и в мыслях Марьи Алексевны был не «учитель», а «Дмитрий Сергеич», — а для самой Марьи Алексевны слова ее имели третий, самый натуральный и настоящий смысл: «Надо его приласкать; знакомство может впоследствии пригодиться, когда будет богат, шельма»; это был общий смысл слов Марьи Алексевны для Марьи Алексевны, а кроме общего, был в них для нее и частный смысл: «приласкавши, стану ему говорить, что мы люди небогатые, что нам тяжело платить по целковому за урок».

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Выляса янине эп хам пурнӑҫпа тӳлеме хатӗр.

И я готов оплатить проигрыш своею жизнью.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех