Шырав

Шырав ĕçĕ:

арӑмӗ (тĕпĕ: арӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Алешка Шамилӗн тӑлӑха юлнӑ арӑмӗ, хӑйӗн йывӑр хуйхи ҫинчен тин анчах пӗлнипе лӑпланса ӗлкӗрейменскер, ӑсран тухнӑ пек хӑрушла ҫухӑрашса хӳхлеме тытӑнчӗ.
Вдова Алешки Шамиля, под свежим впечатлением еще не утихшего горя, кликушески заголосила.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Арӑмӗ ӑна сиввӗн ыталарӗ, пӑрӑнса тӑчӗ те, унӑн куҫӗнче вара Григорий куҫҫуль мар, хуйхӑ-суйхӑпа вӑрттӑн ҫилӗ ҫуталса ҫуннине курчӗ.
Та холодно обняла его, отвернулась, и не слезы увидел Григорий в сухих ее глазах, а горечь и потаенный гнев…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Сирӗн Гришка курма килчӗ те арӑмӗ ҫумӗнчен те хӑпаймасть.
А Гришка ваш приехал на побывку и от жены не отходит.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Амӑшӗ ун валли каҫхинех виҫӗ чугун шыв ӑшӑтса лартрӗ, арӑмӗ таса кӗпе-йӗм, мундирӗпе чи лайӑх шӑлаварне хатӗрлесе хучӗ.
Еще с вечера нагрела ему мать три чугуна теплой воды, а жена приготовила чистое белье и лучшие шаровары с мундиром.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫ пулса ҫитсен, талӑкра пӗрре, кил хуҫи арӑмӗ Григорие йӑпшӑнса апат пырса парать.
Хозяйка, крадучись, приносила Григорию поесть раз в сутки, вечером.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫуркуннесенче Мирон Григорьевич ун патне, савман арӑмӗ патне пынӑ пек, йӑлишӗн, тивӗҫлипе кура ҫеҫ пычӗ.
По весне шел к ней, как к немилой жене, по привычке, по обязанности.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кил хуҫи арӑмӗ ӑна тараватлансах хӑналарӗ.
Ее усердно угощала хозяйка.

Дон тӑрӑхӗнчилле, аркисенче ҫӑмӗ курӑнса тӑмалла ҫӗленӗ кӗрӗкӗ айӗнчен аялти юбкин чӗнтӗрӗсем те курӑнаҫҫӗ, ҫиелти те, ҫӑм пусмаран ҫӗлени, ҫӗнӗ те лайӑхскер: ӑнланса илтӗр Фоминӑн ӳпререн тӳрене тухнӑ арӑмӗ Дарья та ахаль казачка маррине, мӗнле пулсан та, офицер арӑмӗ иккенне.
Под донской, опушенной поречьем шубой и кружева исподней виднелись, и верхняя, шерстяная, была добротна и нова, чтобы поняла вылезшая из грязи в князи фоминская жена, что Дарья не простая казачка, а как-никак офицерша.

Илсе кайтӑрах кучченеҫ Фомин арӑмӗ валли, тен, пулӑшӗ Петькӑна лешӗ, — унтан йӗрсе ячӗ.
Нехай Фоминихе гостинца повезет, может, он сгодится Петюшке, — и заплакала.

Дуняшка тин ҫеҫ Христоня арӑмӗ патӗнчен килнӗ.
Дуняшка только что пришла от Христониной жены.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Замброжицкий арӑмӗ тутине юн тухас пек ҫатӑрласа ҫыртнӑ, ачисем ӳлесе макӑраҫҫӗ…
Жена Замбржицкого в кровь кусала губы, дети плакали…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Уяв мар, тем мар, — ҫийӗнчи юбки юр пек шурӑ, аллисем те кӑпӑк пекех… — терӗ Аникушка арӑмӗ, кӗвӗҫӳллӗн хӑшлата-хӑшлата сывласа.
Будний день, а на ней юбка, как снег, и ручки чистые-пречистые… говорила, глотая завистливые вздохи.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аникушка арӑмӗ Ягоднӑйран тӗттӗм пуласпа таврӑнчӗ.
Аникушкина жена вернулась из Ягодного в сумерках.

Анчах Аникушка арӑмӗ шӑл шурри те кӑтартмарӗ, пӗлмӗше ҫеҫ печӗ.
Но Аникушкина жена поджимала губы, скрытничала, отделываясь незнанием.

Халӗ ик ача ӗнтӗ ун, арӑмӗ те, Наталья, маххӑ памарӗ, пултарчӗ.
Уж двое детишков имеет, и жена его, Наталья, слава богу, справилась.

Степан Аникушка арӑмӗ патӗнче чарӑнчӗ, япалисене пӳрте кӗртсе хучӗ те, кил хуҫи арӑмӗ каҫхи апат хатӗрленӗ хушӑра, килне тухса утрӗ.
Степан остановился у Аникушкиной жены, снес в хату свои пожитки и, пока хозяйка собирала ему вечерять, пошел к своему дому.

Ҫак хӑйне кура илемлӗ йытӑ хуҫине арӑмӗ ҫумне шӑппӑн вӗчӗрхенсе кӗвӗҫрӗ, Листницкий патне кайрӗ, хашлатса сывласа, юнашар выртрӗ.
Он молчаливо ревновал хозяина к жене, уходил к Листницкому, ложился, вздыхая, с ним рядом.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫурт-йӗрсӗр, арӑмӗ те, тӑванӗсем те ҫук.
Дома не имел, жены не имел, родных тоже.

Хусах // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ӑҫта упӑшки, ӑҫта арӑмӗ, тупма пултарайман.
Где муж, где жена, разобраться не могут.

Ҫураҫнӑ хӗрсем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Сас-хура ҫӳренӗ тӑрӑх, арӑмӗ талаватсӑр мӑшӑрне ҫавӑнчченех-мӗн сывлӑш ҫавӑрма памасӑр пӑсӑркки парса пурӑннӑ пулать.
Говорили, что жена тянула бездарного супруга за уши и не давала ему дыхнуть.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика