Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татки (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Евсей лашине саламатпа ҫапрӗ, хут таткисене пуҫтарса вӗсене хӑйсен вырӑнне майлаштарса хурасшӑн пулчӗ, анчах пултараймарӗ; хурлӑхлӑ куҫӗсемпе пӗр татки ҫине ҫырнӑ сӑмахсене чылайччен вуларӗ: «…ӗҫсем мӗнлине илсе пӑхас пулсан…»

Евсей ударил коня плеткой, собрал клочки письма, хотел их соединить, но не смог; долго смотрел угрюмыми глазами, читая на клочке обрывок фразы: «…если посмотреть на положение вещей…»

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тӑварах тимӗр пичке, мӑкӑлтанса пӗтнӗ лейка выртать, сар ҫу тӗслӗ тавот тултарнӑ кивӗрех витре, хӑмасенчен ҫапкаласа тунӑ хӳтлӗх ларать, улӑм, кӗске кӗрӗк выртать, кунтах ҫӗре шалча тӑрӑнтарса лартнӑ, ун ҫине фанер татки ҫапса хунӑ та, мазутпа «1-мӗш №-лӗ трактор бригади», тесе ҫырса хунӑ.

А на взгорье железная бочка, погнутая лейка, старенькое ведро с тавотом цвета топленого масла, балаганчик, солома, полушубок, и тут же вбит в землю колышек, на нем кусок фанеры и жирные, выведенные мазутом с подтеками слова: «Тракторная бригада № 1».

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кухарка ӑна валли ҫеҫенхирте пӗҫернӗ яшкана пӗр тулли чашӑк, ҫӑкӑр татки илсе пычӗ, вара Татьяна шӑтӑртатса тӑракан, шӑршӑ килекен типӗ утӑ ҫине ларма та ӗлкӗреймерӗ, ӑна арҫынсемпе хӗрарӑмсем хупӑрласа илчӗҫ.

Повариха принесла полную миску степного супа, ломоть хлеба, и не успела Татьяна сесть на шелестящее, сухое и пахучее сено, как ее уже обступили и мужчины и женщины.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унтан «Ив. Ив.» тесе ҫырнӑ хут таткине чӗрнипе сӳсе илчӗ, ун вырӑнне ҫӗнӗ хут татки ҫыпӑҫтарса, «Нецветова» тесе ҫырса хучӗ.

Затем ногтем отодрал бумажку со словами «Ив. Ив.», на ее место наклеил новую и надписал: «Нецветова».

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫакӑн пек ҫырнӑ хут татки те пур: «Ив. Ив.», вӑл «Иван Иванович» — халӗ ӗҫрен кӑларнӑ партбюро секретарьне пӗлтернӗ.

Была наклейка и с такой надписью: «Ив. Ив.», что означало: «Иван Иванович» — секретарь партбюро, ныне отстраненный от работы.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев уҫса янӑ чӳрече патне пычӗ, занавескӑна уҫрӗ, вара, тем ҫинчен нумай вӑхӑт шутласа, улмуҫҫи ҫулҫисем хушшипе курӑнакан нумай ҫӑлтӑрлӑ пӗлӗт татки ҫине пӑхса тӑчӗ.

Кондратьев подошел к раскрытому окну, приподнял занавеску и долго, о чем-то думая, смотрел на видневшийся сквозь листья яблони лоскуток неба, густо усыпанный звездами.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Наталья Павловна та хут татки ҫине ӑна пирвайхи хут курнӑ пекех тимлӗн пӑхрӗ:

Наталья Павловна тоже начала смотреть на лист бумаги так, как будто она видела его впервые:

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хулӑм хут татки ҫине ҫапла ҫырса хуна мӗн: «Ирина эп сана шеллетӗп, хӑвӑн упӑшку хыҫҫӑн шӑппӑн тата ӑсупа сыхла, вӑл сан улталат эсӗ мӗншӗн вӑл Родниковскине час та час каять шутлатӑн унта унӑн савни пур вӑл пӗтӗмпех вӗренӗ партейнӑй тата агроном усем санран эсэ ухмах хӗрарӑм тесе кулаҫе, сан упӑшку чие тават усем ӗҫри йулташсем пек курӑнма хӑтланаҫ эсэ усем хыҫӑн шӑп пулса сӑна вара пурне те ху куратӑн».

На клочке плотной бумаги было написано: «Ирина жалко мине тебя тихо и умно прозследи засвоим муженьком он тебя обманывает ты думаеш чиво он такое часто ездить в Родниковскую там у нево есть уфажорка она вся ученая партиейная и агрономша они смеются над тобой что ты баба дура муж твой делает все очен хитро все как будто они товарищи поработе наблюдай за ними тихо и ты все увидеш сама».

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Артамашов кантӑк янаххи ҫине тӗреленчӗ те блокнотран кӑларса илнӗ хут татки ҫине ҫырма пуҫларӗ.

Артамашов прислонился к подоконнику и стал писать на листке из блокнота.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Конюха хут татки ҫырса пар.

Напиши конюху записку.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Леш ӗҫ пирки мӗнле, Федор Лукич? — куҫӗсем хӑйӗн саплах юхса каякан патак татки ҫине пӑхаҫҫӗ.

— Как же насчет того дела, Федор Лукич? — А глаза все смотрели на уплывавшую хворостинку.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Головачев шыва патак татки пӑрахрӗ те ӑна нумайччен чӗнмесӗр, шухӑшлӑн пӑхса тӑрса ӑсатрӗ.

Головачев бросил в воду хворостинку и долго провожал ее задумчивым взглядом.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Снаряд блиндаж кӗтессине лекрӗ, накатникӑн ҫиелти пӗренисене ывӑткаласа пӗтерчӗ, аялти ретсенчен пӗрине вара нар патне ҫитиех антарса лартрӗ, кӗтесри шӑтӑк витӗр хӑмӑр пӗлӗт татки курӑнса кайрӗ, блиндажа сивӗпе тӗтӗм йӳҫҫи кӗрсе тулчӗ.

Снаряд врезался в угол блиндажа, раскидал верхний ряд бревен накатника, а одно, из нижнего ряда, осадил почти до нар; из угла, где показался серый клок неба, потянуло стужей и горечью дыма.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Эпӗ патнерех пытӑм: тупӑкран йывӑҫ ванчӑкӗсемпе ҫӗрме тытӑннӑ темиҫе хӑма татки кӑна тӑрса юлнӑ.

Я подошел поглядеть, но ничего не увидел, кроме нескольких полусгнивших дощечек и кучки древесной трухи.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Христофор атте пӗчӗк ҫӑкӑр татки ҫине кӑштах вӑлча сӗрчӗ те ӑна ҫӑварне хыпрӗ, вара малалла калаҫма пуҫларӗ:

О. Христофор намазал на маленький кусочек хлеба немножко икры, положил его в рот и сказал:

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ҫи, — ҫӑкӑр татки ҫине вӑлча сӗрсе, Егорушкӑна пачӗ Христофор атте.

— Кушай, — сказал о. Христофор, намазывая икру на ломтик хлеба и подавая Егорушке.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Егорушка унта шултра вӑлча банки тӑварласа типӗтнӗ тачка пулӑ татки тата француз ҫӑкӑрӗ курчӗ.

Егорушка увидел жестяночку с зернистой икрой, кусочек балыка и французский хлеб.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл аллине кӗсйине чикрӗ те унтан нӳрелнӗ хӑмӑр замаска татки тупса кӑларчӗ.

Сунул он руку в карман и достал оттуда комок бурой, липкой замазки.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Лар та чиркӳре паперть ҫинче юрла: «Турӑ пулӑр, паян пурӑнмалӑх ҫӑкӑр татки парӑр!»

Сиди себе в церкви на паперти да и пой: «Подайте милостыньки Христа ради!»

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Варламов кӗнекерен темиҫе хут татки кӑларса вуларӗ, кӑшкӑрса ячӗ:

Варламов вынул из книжки несколько бумажек, прочел их и крикнул:

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех