Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, кам мӗн ҫинчен, Головачев ҫӗр ӗҫлесси ҫинчен, — терӗ те Кондратьев шӑппӑн, итлеме пуҫларӗ.

— Ну, кто о чем, Головачев о земледелии, — сказал тихо Кондратьев, прислушался.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Андрюша, ан ашкӑн! — тет шӑппӑн хӗрӗ.

«Андрюша, не балуйся! — шептала девушка.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Мулкачӑ пӗр хускалмасӑр, мӗскӗн те хӑравҫӑн пӑхса, хӑлхисене хӗреслетсе, шӑппӑн ларса пырать.

Заяц не двигался и смотрел на людей жалким и боязливым взглядом, скрестил уши и точно замер.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн вӑл та блиндажран тухрӗ те, Андрее курса, ун патне кушак пек шӑппӑн йӑпшӑнса пырса тӑчӗ.

Вскоре после завтрака он тоже вылез из блиндажа и, увидев Андрея, подошел к нему бесшумной кошачьей походкой.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унта шӑппӑн ӗҫлемелле.

Тут нужно работать тихо.

XVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Каймалла? — ыйтрӗ вӑл шӑппӑн.

— Идти? — спросил он шепотом.

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Эх, Андрюха! — терӗ вӑл шӑппӑн, питне пӗркелентерсе, чӗтрекен тутине пӑчӑртаса тытса.

— Эх, Андрюха! — прошептал он, морщась и сдерживая дрожащие губы.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Повозка патӗнче Умрихинпа Дегтярев шӑппӑн, анчах та хӗрӳллӗн калаҫаҫҫӗ.

У повозки шепотком, но возбужденно разговаривали Умрихин и Дегтярев:

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл Петя Уралецран, хӑйӗнчен пӗрре те уйрӑлман связнойӗнчен, шӑппӑн ҫеҫ ӑна-кӑна ыйтрӗ:

Он шепотом требовал у Пети Уральца, неразлучного вестового, то одно, то другое:

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Вырт эсӗ, — шӑппӑн каларӗ ӑна Дегтярев.

— Лежи ты, — шепнул ему Дегтярев.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Вилет, — терӗ кил хуҫи арӑмӗ шӑппӑн.

— Отходит, — прошептала хозяйка.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Мӗн тӑвӑпӑр-ха ӗнтӗ, Вениамин Петрович? — ыйтрӗ вӑл шӑппӑн.

Заговорил шепотом: — Что же делать, Вениамин Петрович?

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Яхно патне пырса, вӑл шӑппӑн ыйтрӗ:

Приблизясь к Яхно, он шепотом спросил:

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Калас-и? — шӑппӑн ыйтрӗ те вӑл, унӑн аллисем хӑйсемех аялалла усӑнса анчӗҫ.

— Говорить? — прошептал он затем, и у него сами собой упали руки.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӗрӗсем шӑппӑн аяккисенче пӑхса ларчӗҫ.

Дочери тихо сидели по сторонам.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Виҫҫӗмӗш горбыльне сапан ҫине хурсан, Лозневой кӗҫех хуҫа таврӑнма пултарасси ҫинчен шухӑшласа илчӗ те, тепӗр хут, шӑппӑн калаҫма пуҫларӗ:

Уложив на козлы третий горбыль, Лозневой подумал, что скоро может вернуться хозяин, и опять заговорил почти шепотом:

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ман чӗре сиснӗччӗ ҫавӑ! — терӗ шӑппӑн Ерофей Кузьмич чӗтрекен сасӑпа.

— Чуяло мое сердце! — прошептал Ерофей Кузьмич дрожащим голосом.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ҫук, ыратмасть, — терӗ Бояркин шӑппӑн.

— Да нет, не болит, — прошептал Бояркин.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Иван Андреевич! — терӗ вӑл ӑна шӑппӑн.

Иван Андреевич! — сказал он ему тихо.

XXVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Озеров капитан ҫӗре ларчӗ те, пӗр яках мар, пысӑк чул ҫине таянса, васкамасӑр, шӑппӑн тенӗ пек, приказ пама тытӑнчӗ.

Капитан Озеров сел на землю, оперся о большой шершавый камень и неторопливо, почти шепотом начал отдавать приказания.

XXVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех