Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗрӗ сăмах пирĕн базăра пур.

чӗрӗ (тĕпĕ: чӗрӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Чӗрӗ!
Живой!

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тумтир шӑрши те, чӗрӗ тӑпрапа лӑсӑ тата ҫӗрме пуҫланӑ улӑм шӑршисем те капланнӑ кунта.
В нем скопились запахи потной одежды, сырой земли, хвои и прелой соломы.

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ярцев куҫне хупрӗ, тӗлӗкӗнче час-часах куракан ҫапӑҫу хирне курчӗ, акӑ халь ӗнтӗ ӑна, юнланса пӗтнӗскерне, чӗрӗ юлнӑ салтаксем ҫакӑн пек воронка патнелле ҫӗклесе каяҫҫӗ, — ҫак самантра вӑл пӗтӗмӗшпех халран кайрӗ, унӑн ӗнтӗ хӑйӗн сехрипе кӗрешме те вӑйӗ юлмарӗ.
Закрыв глаза, Ярцев увидел поле боя, какое часто снилось ему, увидел, как оставшиеся в живых солдаты тащат его, окровавленного, вот к такой воронке, — и у него иссякли все силы, чтобы бороться со своим страхом.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кайсан — чӗрӗ юлӑпӑр!
Уйдем — живы будем!

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ку вырӑнта, ҫар чаҫӗсем халиччен те, фронта кайнӑ чух, чарӑнса тӑркаланӑ иккен: пур ҫӗрте те хальтерех кӑна каснӑ йывӑҫ тункатисем лараҫҫӗ, йывӑҫ тӑррисем йӑваланса выртаҫҫӗ, ӗҫре усӑ курмасӑрах пӑрахса хӑварнӑ чӗрӗ турпаспа ешӗл лӑсӑллӑ чӑрӑш турачӗсем купаланса выртаҫҫӗ.
В этом месте и раньше, проходя на фронт, стояли воинские части: повсюду виднелись свежие пни, валялись вершинки деревьев, не затраченные в дело, груды сырой щепы и лапника.

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чӗрӗ чӑрӑш вутти кӑмакара ҫунасшӑнах мар, чӗрӗлмесӗр йӑсӑрланса выртать.
В печке чадили, не загораясь, сырые еловые дрова.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Халь те чӗрӗ пекех выртать.
— И сейчас лежит, как живой.

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Сехет чӗрӗ пекех ӳсӗркелесе хӑй сассине уҫӗ те каллех тиклетме пуҫлӗ, тесе кӗтсе выртрӗ вӑл.
Все ждал, что часы, откашлявшись, как живые, снова начнут тикать.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тӗттӗмрен пӑчӑ та чӗрӗ шӑршӑ, пушӑ пӳрт шӑрши йӑтӑнса тухрӗ, — Дегтярев хӑранипе алӑк патӗнчен каялла туртӑнсах илчӗ.
Из темноты пахнуло в лицо запахом сырости, — Дегтярев даже испуганно отшатнулся от двери.

Тыткӑна лекнисене эпир пурне те чӗрӗ хӑваратпӑр.
Как всем пленным мы сохраняем жизнь.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Эсир пире, чӗрӗ хӑваратӑр тесе, сӑмах паратӑр вӗт-ха, господин капитан?
А ведь вы, господин капитан, даете слово, что нам будет сохранена жизнь?

— Унта чӗрӗ юлӑпӑр хӑть.
— По крайней мере, мы останемся живы.

— Чӗрӗ юлнисем ӑҫта кирлӗ унта тарса пӗтрӗҫ.
Которые живы остались, те бежали куда глаза глядят.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫывӑхра ниҫта та чӗрӗ пурнӑҫ сасси илтӗнмест.
Нигде поблизости не слышно было признаков живой жизни.

Вӑт эпӗ те калатӑп: чӗрӗ!
Вот и я тебе скажу: жив!

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Чӗрӗ, терӗҫ, анчах ӑҫта пурӑннине каламаҫҫӗ вӗт-ха вӗсем!
— Сказали, что живой, а где — они же не говорят!

Питне ҫутӑран аллипе хупласа, вӑл кӑмака кукринелле пӑхрӗ, — кӑмака кукринчи шӑрчӑк та: «Чӗрӗ, чӗрӗ», тесе ларнӑн туйӑнчӗ ӑна.
Прикрыв рукою лицо от света, она слушала, как сверчок под печью тоже твердил: «Жив, жив».

— Чӗрӗ пултӑрччӗ кӑна!
— Только бы живой был!

Ҫурса тӑкӑр, ҫапах та, хам чӗрӗ чухне, пурлӑх патне ямастӑп, кӗлет ҫӑраҫҫисене те памастӑп!
— Рвите, а пока я жив, к имуществу не пущу и ключи от амбаров не дам!

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫӳлӗ, хӳхӗм кӗлеткеллӗ хӗрарӑм вӑл, пӗр аллӑ ҫулалла ҫитнӗ пуль ӗнтӗ, пит чӗрӗ сӑн-питлӗскер, хура куҫӗсем ун халь те-ха ҫамрӑк хӗрӗнни пек витӗр кураҫҫӗ.
Высокая, статная женщина она была лет пятидесяти, с живым лицом и темными, все еще молодыми глазами.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика