Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшларӗ (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Ҫывӑрать-ши ман ҫутӑ куҫлӑ Ганна?» шухӑшларӗ вӑл, хайхи леш, чие йывӑҫҫисем хушшинче ларакан пӳрт патнелле ҫывхарса.

«Спит ли моя ясноокая Ганна?» — думал он, подходя к знакомой нам хате с вишневыми деревьями.

III. Кӗтмен йӗкӗт. Кавар // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Чиперкке темелӗх пур!» шухӑшларӗ те Петро, унӑн ҫан-ҫурӑмӗ сӑрлатса илчӗ.

«Славная красавица!» — подумал Петро, и мурашки пошли по спине его.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑт сана туй! — шухӑшларӗ вӑл хӑй ӑшӗнче, хӑй патне тӑпӑртатса пыракан арӑмӗнчен аяккарах пӑрӑнма тӑрӑшса.

Вот тебе и свадьба! — думал он про себя, уклоняясь от сильно наступавшей супруги.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Калаҫас килнӗ пеккине калаҫӑрах ӗнтӗ, — шухӑшларӗ хӑй ӑшӗнче пирӗн чипер хӗрӗн ашшӗ, купцасем калаҫнине сӑмах сиктермесӗр итлесе тӑраканскер, — анчах ман вунӑ михӗ запас пур-ха».

«Да, говорите себе что хотите, — думал про себя отец нашей красавицы, не пропускавший ни одного слова из разговора двух негоциантов, — а у меня десять мешков есть в запасе».

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Тен, чӑнах та, ырӑ мар сӑмах каламӗ, — шухӑшларӗ чипер хӗр хӑй ӑшӗнче, — анчах та ытла тӗлӗнмелле… усал илӗртет пуль!

«Может быть, это и правда, что ты ничего не скажешь худого, — подумала про себя красавица, — только мне чудно… верно, это лукавый!

II // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Ҫук, хаклӑ земляксем, эпир сирӗнпе туртӑшса пӑхӑпӑр-ха!» — шухӑшларӗ вӑл чӑркӑшса.

«Нет, дорогие земляки, мы с вами еще потягаемся!» — подумал он упрямо.

XXIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫак минутра вӑл хӑйне Ҫӗпӗр чаҫӗнче пулма тӗл килменнишӗн пӑшӑрханса шухӑшларӗ.

В эту минуту он с тревогой подумал, что ему не довелось быть в Сибирской части.

XXIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Апла пулсан, наступленине, паллах, пуҫлаҫҫӗ, — шухӑшларӗ Олейник, паян передовойра курнине пула хӑй шухӑшӗнчен ирӗксӗрех каялла чакса. — Анчах мӗн те пулин тухӗ-ши?»

«Наступать-то, конечно, начнут, раз такое дело, — думал Олейник, туго сдаваясь перед тем, что пришлось увидеть сегодня на передовой. — Да выйдет ли что?»

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Вӑйсене ҫывӑхрах илсе килеҫҫӗ иккен, — шухӑшларӗ Олейник нимӗҫсем ҫинчен.

«Значит, подтягивают силы, — подумал Олейник о немцах.

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Ҫапла, ҫапла, акӑ ҫак Садки ялӗ ҫине кӑранташпа тӗллесе кӑтартать те: кунта ӗҫсем епле, пирӗн ҫарсем ҫирӗп тӑраҫҫӗ-и… тесе ыйтса пӗлет — шухӑшларӗ Андрей.

«Да, да, вот карандашом указывает на эту деревню Садки и спрашивает, как здесь дела, крепки ли наши войска… — подумал Андрей.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Ҫынсем каларӑшле, тӑватӑ хутчен, — шанчӑклӑн шухӑшларӗ Юргин, — апла пулсан, халь татӑклӑн калаҫмалла эппин…»

«Ну, как говорится, до четырех раз, — с надеждой подумал Юргин. — Значит, теперь решающий…»

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл вара ирӗксӗрех: акӑ ҫапла, хальхи пек, именекен хӗрарӑм алли ачашланине туйса темиҫе талӑк хушши пӗр тӑмасӑр выртасчӗ, тесе шухӑшларӗ.

И он невольно подумал, что вот так, как сейчас, чувствуя нежность женской руки, он несколько суток пролежал бы не вставая.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ольга Николаевна вара полк командирӗ ним каламасӑр ҫиллессӗн унӑн аллине сирсе ярӗ тесе хӑраса шухӑшларӗ, анчах Озеров ун пек тумарӗ, вара тухтӑр, чӑтса тӑраймасӑр, пӳрнисемпе унӑн сарӑ ҫӳҫне майларӗ.

Ольга Николаевна с ужасом думала, что командир полка без слов уберет ее руку, но Озеров не сделал так, и доктор, не выдержав, поправила пальцами его белокурые волосы.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Тутисене мӗнле хӑвӑрт сиктерет, анчах сасси ҫук», ҫар фельдшерӗнчен кулса шухӑшларӗ Озеров, ҫав вӑхӑтрах ыйхӑ пуснине, ӗшенсе ҫитнине туйса илчӗ.

«Губами-то как быстро перебирает, а голосу нет», — внутренне посмеиваясь над военфельдшером, подумал Озеров, чувствуя сонливость и вялость во всем теле.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Карттӑ ҫине пӑхса ларчӗ, шухӑшларӗ

— Сидел над картой, думал…

XIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Ҫук, эпӗ урӑх ҫын, — шухӑшларӗ Крылатов, Марийкӑна хӑваласа ҫитме васкамасӑр; унӑн хӑй шухӑшӗсемпе пӗр пӗччен пуласси килчӗ. — Ҫук, ҫук, ӗмӗте татмалла мар!

«Нет, у меня другое дело, — не совсем уверенно подумал Крылатов, не торопясь догонять Марийку. — Нет, нет, не надо терять надежду!

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Вӑл ҫакӑн пек ҫынна юратма пултарнӑ-и вара? — шухӑшларӗ Крылатов, Марийка йӗлтӗрпе ҫӑмӑллӑн та илемлӗн пыни ҫине, унӑн малалла ӳпӗннӗ кӗлетки ҫине савӑнса пӑхса.

«Да разве она могла полюбить такого? — подумал Крылатов, любуясь легкостью и красотой ее движений на лыжах, всей ее устремленной вперед фигурой.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Ан тив калатӑр, — шухӑшларӗ вӑл, — эпӗ пурне те итлетӗп».

«Пусть говорит, — подумал он, — я все выслушаю».

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Тӗлӗнмелле ҫак юр, — шухӑшларӗ вӑл халь, партизансен сӑмахне итленӗ хушӑра.

«Странный этот снег, — думал он сейчас, слушая разговор партизан.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хӑйне Ерофей Кузьмич нушаран хӑтарнӑранпа Лопухов килне каялла таврӑнасси пирки пӗрмаях шухӑшларӗ тата ҫак пӳртӗн алӑк урати урлӑ ярса пусма майлӑ вӑхӑта аран-аран кӗтсе илчӗ.

После той ночи, когда Ерофей Кузьмич вызволил ее из беды, она постоянно думала о возвращении в лопуховский дом и с трудом дождалась, когда выдался случай переступить его порог.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех