Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пушӑ сăмах пирĕн базăра пур.
пушӑ (тĕпĕ: пушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кунта йӗри-тавра пушӑ.

Здесь было пусто.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ачасем пысӑк, пӗр ҫын та ҫук картиш урлӑ, казаксем лаша кӑкарса хунӑ юпа патӗнчен, салтаксем аттисемпе таптаса шӑннӑ тӑпра ӑшне путарнӑ пушӑ обоймӑсем, винтовка гильзисем ҫинчен утса пычӗҫ.

Мальчики прошли через большой безлюдный двор, мимо казачьей коновязи, по пустым обоймам и винтовочным гильзам, вбитым солдатскими подошвами в тугую, промерзшую землю.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку урапа ҫине ҫӳлӗ купаланӑ пушӑ ещӗксем йӑтӑнса аннӑ чухне пулакан сасӑ пекех илтӗнчӗ.

Можно было подумать, что везли на ломовике пирамиду пустых ящиков и внезапно они развязались и рухнули на мостовую.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ачасем ыйха кайнӑ пек пушӑ урам тӑрӑх хӑвӑрт чупӑҫҫӗ.

Мальчики почти бежали по улице, безлюдной, как во сне.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик ура тупанӗ таранах вӑрӑм шинель тӑхӑннӑ, ҫурӑм хыҫне пушӑ сумка ҫакнӑ гимназиста йӗри-тавра пӑхса илчӗ.

Гаврик со всех сторон осмотрел маленького гимназиста в длинной, до пят, шинели, с пустым ранцем за спиной.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кайран пушӑ банка ӑшне чӑнкӑртатакан тӗрлӗ япаласем — пӑта таткисем, пломбӑсем, шӑмӑ тӳмесем, шӑвӑҫ таткисем ярса тултарчӗ.

Затем набросал в опустошенную жестянку различного гремучего хлама: гвоздиков, пломб, костяных пуговиц, железок.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пушӑ ҫыран тӑрӑх тӑвӑл алхасать.

Шторм кипел вдоль пустынного берега.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Темле тӳсейми вӑй туртнӑ ӑна ҫав пушӑ вырӑна.

Необъяснимая сила тянула его на пустырь.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пушӑ вырӑна тухакан кухня чӳречинчен Петя васкавлӑ пулӑшу карети хунарӗсене тата ҫын мӗлкисем куҫса ҫӳренине курнӑ.

Из окна кухни, выходившего на пустырь, Петя видел блуждающие фонари кареты «скорой помощи», тени людей.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сывлӑш пушӑ, витӗр курӑнать.

Страшная пустота и прозрачность стояли над чердаками.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах унӑн хутаҫҫи нихҫан та пушӑ ҫӳремен.

Но его мешочек никогда не пустовал.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кашни шӑматкун вӑл хурланса, пушӑ тетрадьне илсе таврӑнать.

Каждую субботу он с грустью приносил свою пустую записную тетрадь.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя пеналӑн кашни пӳлӗмне хӑйне тивӗҫлӗ япаласемпе тултарчӗ, пӗрне те пушӑ хӑвармарӗ.

Все отделения пенала Петя с большим вкусом и старанием наполнил предназначенными для них предметами, особенно заботясь, чтоб ни одно не пустовало.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑйӗн хушамачӗпе ятне ҫак янракан пушӑ класра темӗнле хыттӑн каланине илтсен, Петяна кӗтмен ҫӗртен такам ҫапнӑ пекех пулчӗ.

Услышав свою фамилию и имя, прозвучавшие так чуждо и вместе с тем так жгуче в этом гулком, пустынном классе, Петя почувствовал, будто его внезапно ударили кулаком под ложечку.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Терентий вӗсене пушӑ вырӑнсем, тӑкӑрлӑксем, пахчасем урлӑ ертсе кайнӑ.

Терентий вел их какими-то пустырями, переулками, огородами.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ромашов ман хыҫӑмран мӗн ҫамрӑкранах йӗрлесе пыни ҫинчен хӑй каланӑ пек каласа патӑм, унӑн канӑҫа пӗлмен пушӑ чунӗ мана хапсӑннипе шкулта вӗреннӗ ҫулсенчех терт курнӑ.

Я повторил его рассказ о том, как всю жизнь он следил за мной, мучась от зависти, со школьных лет тяготившей его пустую, беспокойную душу.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Алӑк патӗнче пушӑ корзинкине пӑрахнинчен, сӑмсине мӗнле шӑнкартнинчен тата турӑш ҫине ҫилленсе сӑхсӑхнинчен Гаврик аслашшӗ кӑшт ӗҫсе килнине пӗр йӑнӑшсӑрах сисрӗ.

И по тому, как старик сбросил у порога пустой садок, как высморкался и как долго и ядовито крестился на чудотворца, Гаврик безошибочно понял, что дедушка выпил.

XIX. Кӗрепенке ҫурӑ ҫакӑр // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Башня хӑй тӗллӗнех ҫавӑрӑнать, хула ҫине пушӑ кӗпҫине тӗллет, тупӑ кӗпҫи ӑшӗнчи картсем тӗкӗр пек йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Башня поворачивается сама собой, наводя на город пустое дуло, сияющее внутри зеркальными нарезами.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пушӑ вырӑн еннелле писарьсем пурӑнакан пӳлӗмсен чӳречисем тухаҫҫӗ.

На полянку же выходили и окна писарских квартир.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унта, пушӑ вырӑна тухакан ҫӳлӗ хӳмен леш енче, кунӗн-ҫӗрӗн часовойсем хураллакан тӗлӗнмелле тӗнче пур.

Там, за высокой каменной стеной, выходящей на полянку, находился таинственный мир, днем и ночью охраняемый часовыми.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех