Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

енче сăмах пирĕн базăра пур.
енче (тĕпĕ: енче) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сотньӑсем хӗрлисем умӗнчех Хӗрлӗҫырӑн тепӗр енче стройпа йӗркеленсе тӑчӗҫ, аялалла, Дон хӗрринелле кайма тапранчӗҫ.

Сотни на виду у красных выстроились на той стороне Красного яра, пошли на низ к Дону.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Еланскипе Вешенски казакӗсем ку енче восстани пуҫланӑ.

— Восстали еланские и вешенские с энтой стороны.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта лере, станица хыҫӗнчи хирсем патӗнче, Черная шывӗ енче, пӑшал сассисем хаплатса ҫурӑлаҫҫӗ.

Выстрелы глухо захлопали где-то за станицей, около сосен, в направлении на Черную.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон леш енче вӑрман кашлать.

За Доном шумел лес.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем кӗҫ-вӗҫ персе ҫитессе станицӑсенче кашни кун шиклӗн кӗтни ҫинчен калаҫрӗҫ: ӗнтӗ Мигулинскипе Казански станицӑсене пырса та тухнӑ имӗш; вӗсем унта шуррисем енче ҫапӑҫнӑ казаксене кӗске те тӗрӗс мар суд туса айӑплаҫҫӗ текелерӗҫ.

Говорили, что со дня на день ждут их в станицах, что будто бы в Мигулинской и Казанской уже появились они и вершат суды короткие и неправые над казаками, служившими у белых.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑрт леш енче чылай аякра тупӑ сассисем кӗрӗслетсе тӑчӗҫ.

За бугром далеко погромыхивали орудийные раскаты.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон леш енче, чылай аякра, — вӑхӑт кӑнтӑрларан иртнӗ ӗнтӗ — пулемет уҫӑмсӑррӑн икӗ черет такӑртатса илчӗ те шӑпланчӗ.

Далеко за Доном — время перевалило уже за обед — пулемет глухо выщелкал две очереди и смолк.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Дон леш енче хӗрарӑмсем кӑмӑшка юхтарса тултарнӑ та, тем усал ан туччӑр тесе, ӗҫтереҫҫӗ, тет, вӗсене.

— Задонские бабы дымки наварили, поют их, чтоб лиха им не делали.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сентябрӗн 27-мӗшӗнче Филоновски енче ҫапӑҫусем ылмашуллӑн ӑнӑҫса пынӑ.

«27 сентября на филоновском направлении бои с переменным успехом.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Темле кӗлӗ юрри майлӑскер, — хуравларӗ тепри, унран сылтӑм енче выртаканни.

— Вроде как с какой молитвой, — ответил ему другой, лежавший справа.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан ҫатан ҫумне сӗвенсе тӑчӗ те урам леш енче курӑнса выртакан Дон шарлакӗпе уйӑх чалпашшӑн ҫутатакан, ҫулӑм тӗслӗ кукӑр утма ҫул ҫинелле нумайччен тинкерсе пӑхрӗ.

Степан прислонился к плетню и долго глядел на текучее стремя Дона, видневшееся через улицу, на огнистую извилистую стежку, наискось протоптанную месяцем.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗвелтухӑҫ енче кӑвак хуппи уҫӑлса хупӑнчӗ, аслати кӗмсӗртетрӗ.

На востоке вспыхивали сполохи, погромыхивал гром.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Станица правленийӗнче атаман хӑй ум енче тӳп-тӳрӗ каҫӑрӑлса тӑракан Мишкӑна хӑр-хар кӑшкӑрса тӑкрӗ, унтан, сассине кӑштах пусарса, ҫилӗллӗн вӗҫлерӗ:

В станичном правлении атаман накричал на Мишку, стоявшего перед ним во фронт, потом сбавил тон, сердито закончил:

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта лере, Хопер шывӗн тепӗр енче, тачка пӗлӗтсен ҫутӑрах шурӑ арки асамат кӗперӗн капӑр пиҫиххийӗпе пиеленнӗ пӑрлӑ ҫумӑра тӑкать, ҫумӑрӗ ҫӗр ҫине чалӑшшӑн ҫапса ҫӑвать.

Где-то по ту сторону Хопра из ярко-белого подола тучи сыпался и сек землю косой дождь с градом, перепоясанный цветастым кушаком радуги.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ху тупнӑ-и эсӗ? — ыйтрӗ Григорий, Хопер шывӗн куҫа курӑнман ҫыранӗ хыҫӗнче, акшар сӑрчӗн леш енче хӗвел аннине, каҫхи шуҫӑм хӗмленсе ҫуннине тата унтан ӗнсе кайнӑ хура пӗлӗт татӑкӗсем шуса килнине йӗрлесе пӑхса.

— А ты нашел? — спросил Григорий, глядя, как за невидимой чертой Хопра, за меловой горою садится солнце, горит закат и обожженными черными хлопьями несутся оттуда облака.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыҫалта, Дон леш енче, ирхи шурӑмпуҫӑн шупка-кӗрен вучахӗнче, мӑнаҫлӑн та чӗмсӗррӗн вӑрмансем, улӑх-ҫарансем, кӳлӗсем, ҫара ҫамкаллӑ уҫланкӑсем хӗмленсе ҫунаҫҫӗ.

Позади, за Доном, на розовом костре зари величаво и безмолвно сгорали леса, луговины, озера, плешины полян.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аттене тӑван ҫӗршыв енче пӗтереймен ӗҫӗсем (вӗсен шутӗнчех чӑваш чӗлхин словарӗ пулнӑ) туртнӑ.

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Хӑшӗ-пӗрисем леш енче ӗнтӗ.

Вот уже первые на той стороне.

Шуйттан кӗперӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Лере, ту леш енче, ҫӗнӗ тусем, ҫӗнӗ сукмаксем, ҫӗнӗ тӗпсӗр шӑтӑксемпе чӑнкӑ вырӑнсем.

А там, по ту сторону гор, новые горы, новые тропы, новые пропасти и стремнины.

Хура пӗлӗт // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Тепӗр енче, хирӗҫех пруссаксен хули.

Как раз напротив прусского города.

Шутлама мар, ҫӗнтерме килнӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех