Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утрӗ (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл шлепкине тӑхӑнчӗ те алӑк патнелле утрӗ.

Он надел шляпу и пошел к двери.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ну, ҫӑва патне санпала! — терӗ те Тарантьев, шлепкине ҫамки ҫинерех пусса лартса, алӑк патнелле утрӗ.

— Ну, так черт с тобой! — отвечал Тарантьев, нахлобучив шляпу, и пошел к дверям.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Захар, улпут ҫине кӑмӑлсӑр, кӑштах хӑяккӑн пӑхса, пӗр-икӗ минут тӑчӗ те, юлашкинчен алӑк патнелле утрӗ.

Захар стоял минуты две, неблагосклонно, немного стороной посматривая на барина, и, наконец, пошел к дверям.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тата тепӗр станок патӗнчи ешчӗке аллине чиксе ярсах тӗрӗслерӗ, мастер килсе кӗресрен асӑрханса, каялла пӑха-пӑха вӑл пӗр станок патӗнче теприн патне утрӗ.

Тогда он остановился у другого станка, у третьего, оглядываясь, не появился ли мастер, он уже быстро шел от станка к станку.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Библиотекӑран тухсан вӑл Либавӑн тӗп урамӗпе утрӗ те пысӑк магазин витрини умӗнче чарӑнса тӑчӗ.

Выйдя из библиотеки, он пошел по главной улице Либавы и остановился возле витрины большого книжного магазина.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

— Николай Александрович пӳлӗмре каллӗ-маллӗ утрӗ.

— Николай Александрович прошелся по комнате.

Иккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Шурса кайнӑ полковник хӗрӗ патнелле утрӗ.

После этого полковник подошел к Жене. Он был бледен.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя урайне хыпашласа телефонне шыраса тупрӗ те хӗр ачана ҫавӑтса малалла утрӗ.

Женя нащупала телефон, встала, схватила девочку за руку и повела за собой дальше.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Пӗчӗкреххи вӗсем ларнӑ еннелле утрӗ.

Детская фигура быстро направилась к последним местам.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя тӳрех ҫавӑнталла утрӗ.

Женя направилась к нему.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Федор ун хыҫҫӑн утрӗ.

Федор за ней.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хисеп хӑми шыраса Маргарита коридорсем тӑрӑх утрӗ.

Девочка стала бродить по школьным коридорам в поисках доски почета.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ҫапах та хӑйне алла илчӗ, каллех троллейбуссем чарӑнакан вырӑна утрӗ.

И все же она не сдалась. Дошла до остановки,

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хытса ларнӑ урисене аран хускатса Женя хӑрушшӑн курӑнса ларакан мерседес енне утрӗ.

На еле гнущихся ногах Женя заковыляла к черному зловещему Мерседесу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Иванкин Колян ҫаврӑнса пиччӗшӗ патнелле утрӗ.

Колян Иванкин повернулся и послушно отправился.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Тӑрас килмесӗр вырӑнтан ҫӗкленчӗ те Женя учебникне илсе доска патнелле утрӗ.

Женя нехотя поднялась и, взяв в руки учебник, поплелась к доске.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ырра пӗлтермен шӑплӑхра Женя пӗрремӗш ретри пушӑ вырӑн патнелле утрӗ.

и Женя в полной напряженной тишине пошла к своему месту на первом ряду.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хӑй вӑл ҫапах та темӗн каларӗ — никам та илтсе юлаймарӗ, — вара, патаккипе йывӑррӑн таклаттарса кафедрӑран анчӗ те тухмалли алӑк патнелле ӳпӗнсе утрӗ.

Но он всё-таки сказал что-то — никто не расслышал — и, тяжело стуча палкой, сошёл с кафедры и направился к выходу вдоль зрительного зала.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мотя ҫаврӑнчӗ те, чечеке ларнӑ симӗс акацисен сулхӑнӗнче, тусан ҫинче ҫара ура йӗрӗсене хӑварса, малалла утрӗ.

Мотя повернулась и пошла в густой тени зеленовато-молочных, вот-вот готовых распуститься акаций, оставляя в пыли маленькие следы босых пяток.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗрача аялтан ҫӳлелле Петя ҫине пӑхса илчӗ, икӗ аллине кӗпи аркинчен тытрӗ те урам тӑрӑх ҫул ҫинелле утрӗ.

Девочка посмотрела на Петю снизу вверх испуганными, преданными глазами, обеими руками обдернула юбочку и чинно пошла по переулку к дороге.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех