Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

умӗн (тĕпĕ: ум) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Дымов, хускалас умӗн, Пантелей патне пычӗ те: — Мӗн ятлӑ вӑл? — тесе ыйтрӗ.

Перед тем, как трогаться в путь, Дымов подошел к Пантелею и спросил тихо: — Как его звать?

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Енчен те кӑшкӑрма шутлатӑр пулсан, вилес умӗн кӗлтума та памӑпӑр сире…»

А ежели, говорит, кричать станете, то и помолиться не дадим перед смертью…»

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫапла эпӗ, атьсем, ҫыврас умӗн тесе, турра кӗлтурӑм та картишӗнче ҫӳрекелесе пӑхрӑм.

Так вот, братцы, помолился я богу, чтоб, значит, спать, и пошел походить по двору.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫур ҫӗр ҫитес умӗн лавҫӑсем каллех вут тавра пуҫтарӑнса ларчӗҫ.

Около полуночи подводчики и Егорушка опять сидели вокруг небольшого костра.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вут ҫинчен илес умӗн Степка хурана виҫӗ йӗкӗр ывӑҫ вир кӗрпи, пӗр кашӑк тӑвар ячӗ; кайран вӑл апатне тутанса пӑхрӗ, тутине чӑплаттарчӗ, кашӑкне ҫуласа ӗхлетсе илчӗ — ку ӗнтӗ апат хатӗррине пӗлтерчӗ.

Перед тем, как снимать с огня котел, Степка всыпал в воду три пригоршни пшена и ложку соли; в заключение он попробовал, почмокал губами, облизал ложку и самодовольно крякнул — это значило, что каша уже готова.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Пӗр ушкӑнӗ паян ирхине, тепӗр ушкӑнӗнчисем, Иван Иваныч, кунта кӑнтӑрла канчӗҫ те каҫ пулас умӗн малалла кайрӗҫ.

— Одна партия проехала нынче утречком, а другая, Иван Иваныч, отдыхала тут в обед и перед вечером уехала.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Кӑнтӑрла ҫитес умӗн кӳме ҫул ҫинчен сылтӑмалла пӑрӑнчӗ те кӑштах кайсан чарӑнса тӑчӗ.

Около полудня бричка свернула с дороги вправо, проехала немного шагом и остановилась.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫав ҫынах конак умӗн иртсе пынӑ та унта тем чухлӗ хӗҫ-пӑшал купаланса тӑнине хӑй куҫӗпе хӑй курнӑ: хӗҫ-пӑшалне халӑх пыра-пыра панӑ…

Тот же человек проходил мимо конака и своими глазами видел во дворе огромную кучу оружия: оно было сдано самим населением…

XIII. Малалли истори // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Малтан калаканнин сӑмахӗ чун патӗнчен тухатчӗ-ха — вӑл пӑлхав умӗн те ҫаплах калаҫатчӗ, ҫаплах шухӑшланӑ та, — ҫавӑнпа ӑна хирӗҫ курайманлӑх кӑна ҫӗкленет; тепри вара хӑй тӑшмана сутӑннипе ытла та йӗрӗнтерет.

Слова первого были искренни — ведь то же самое он говорил и думал до восстания, — и потому он возбуждал только ненависть; второй же внушал отвращение: он изменил своим.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Уйрӑлас умӗн ыталашса чуп тӑвар пуль, учитель.

— Давай, учитель, облобызаемся троекратно!

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак ҫырӑва Огнянова ҫапӑҫу пуҫланас умӗн кӑна пани пире паллӑ ӗнтӗ.

Нам уже известно, почему оно было передано Огнянову только в начале боя.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла алӑ тытса вӗсем юнланнӑ тӑван ҫӗршывӗ умӗнче хӑйсем килӗштернине пӗлтерчӗҫ, кам пӗлет, тен, ӗмӗрлӗхе уйрӑлас умӗн вӗсем ҫапла килӗштерчӗҫ пуль.

Это рукопожатие двух соперников было символом их примирения перед лицом окровавленной родины, а быть может, на пороге прощания перед вечной разлукой.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тул ҫутӑлас умӗн Огнянов вӑранчӗ, йӗри-тавра пӑхса илчӗ.

На рассвете Огнянов проснулся и огляделся кругом.

XXXIV. Ирхине // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапӑҫу умӗн ҫывӑрма ҫӑмӑл та мар ҫав, чӑннипе калас пулсан, ҫапӑҫу та мар-ха, катастрофа пуласса кӗтсех тӑмалла.

Не так-то легко заснуть накануне сражения, или, вернее, накануне катастрофы.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ӗнер Бяла Черкваран тухас умӗн эсӗ кама куртӑн?

— Вчера, перед уходом, кого ты видел в Бяла-Черкве?..

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗскӗн Лалка хӑй вилес умӗн Гинкӑна юлашки сӑмахне каласа хӑварнӑ та мӗн, лешӗ чӗлхине чарса тӑма пултарайман.

Бедняжка перед смертью во всем открылась своей сестре Гинке, и та не сумела скрыть ее признания от людей.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каялла таврӑннӑ чух малтанхинчен самай ярӑнарах утрӗ вӑл, анчах хӑй кӳршӗ Гинка Генки ҫурчӗ умӗн иртсе пынӑ май ӑна темле йывӑр пуснӑ пек пулчӗ, алли-ури чӗтреве ӳкрӗ.

На обратном пути он ступал уже более уверенно, по, проходя мимо дома Генко Гинкина, своего зятя, почувствовал слабость и дрожь в ногах.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бяла Черква ҫыннисене раштав умӗн пӑлхарсене касса тухаҫҫӗ тенӗ хыпар ҫӗрне-кунне канӑҫ памарӗ.

Жителей Бяла-Черквы беспрестанно тревожили слухи о том, что на рождество будет резня.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынсем, вилес умӗн ыйхӑланӑ пек, пӗрин хыҫҫӑн тепри ура ҫине тӑчӗҫ.

Путники один за другим с трудом поднимались на ноги, как после сна, подобного смерти.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйсем ҫапла шӑппӑнах пыраҫҫӗ, вӗсене катаран курас пулсан ӗнтӗ, кусем ҫынсем мар, мӗлкесем пулӗ темелле, е тата, халӑх сӑмахӗ тӑрӑх, раштав умӗн вупӑрсем тухса ҫӳреҫҫӗ имӗш, ҫав вупӑрсем теме те пулать.

Они шли так бесшумно, что казалось, это двигаются не живые люди, но призраки или упыри, что появляются перед рождеством.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех