Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Сар хӳреллӗ хӗрлӗ тилӗ… ҫурӑмӗ ҫине выртнӑ та йытӑ пек вылять…
— Лисичка-матушка… легла на спину и играет, словно собачка…

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Эпӗ акӑ халь ҫӗтӗк-ҫурӑк чухӑн жид, пурте ман ҫине йытӑ ҫине пӑхнӑ пек пӑхаҫҫӗ, ҫав вӑхӑтрах пулам ҫеҫ укҫаллӑ, Варламов та ман умра Моисей сирӗн умра мӗн хӑтланнине тунӑ пулӗччӗ ун чух.
Я теперь жид пархатый и нищий, все на меня смотрят, как на собаке, а если б у меня были деньги, то Варламов передо мной ломал бы такого дурака, как Мойсей перед вами.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мойсей Мойсеич та тӑчӗ, хырӑмне аллисемпе тытса, болонка йытӑ вӗрнӗ пек ҫинҫе сасӑпа кулма тытӑнчӗ.
Мойсей Мойсеич тоже поднялся и, взявшись за живот, залился тонким смехом, похожим на лай болонки.

Йытӑ вӗрни илтӗнсе кайрӗ.
Послышался собачий лай.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Чӗлхине кӑларса пӑрахнӑ хура йытӑ ҫулакансем патӗнчен кӳме еннелле чупма тытӑнать, ахӑртнех, ҫынсене вӗрсе кӗтсе илес тет пулӗ вӑл, анчах ҫурма ҫултах чарӑнать те хӑйне пушӑпа юнакан Дениска ҫине ҫилленмесӗр пӑхать: ҫук, вӗрмешкӗн шӑрӑх!
Черная собака с высунутым языком бежит от косарей навстречу к бричке, вероятно с намерением залаять, но останавливается на полдороге и равнодушно глядит на Дениску, грозящего ей кнутом: жарко лаять!

— Йытӑ мар, Боримечка вӗрсе кӑтартрӗ, — терӗҫ Клисурӑ ҫыннисем.
— Это не собака, это Боримечка лаял, — ответили клисурцы.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнле йытӑ вӗрчӗ кунта? — чи малтанах ыйтса пӗлесшӗн пулчӗ Огнянов.
— Что это за собака тут лаяла? — первым долгом спросил Огнянов.

Йытӑ вӗрсе яни Огнянова таҫтан сылтӑм енчен ҫывӑхранах илтӗнсе кайрӗ, урӑхран тата илтӗнмерӗ те.
Лай, услышанный Огняновым, раздался неподалеку, где-то вправо, но больше не повторился.

Сасартӑк йытӑ вӗрсе яни илтӗнсе те кайрӗ.
И вот лай раздался вблизи.

II. Шур кӗрӗклӗ ҫыннӑн ҫӑкӑр чӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йытӑ вӗрни малтан ҫывхарсах килетчӗ, унтан сахалтарах та инҫетререх илтӗнчӗ, каярахпа илтӗнми те пулчӗ…
Лай сначала приближался, потом становился все глуше и наконец умолк…

Черкессенчен малтан темиҫе вӗшле йытӑ чупатчӗ.
Перед черкесами бежало несколько гончих собак.

Йытӑ шӑлӗ нихҫан та выҫлӑх шӑлӗ пек ҫивӗччӗн ҫыртаймасть.
Зубы псов кусают не так жестоко, как зубы голода.

— Ҫав Огнянов тесен вара… чӑн та йытӑ!
— Только вот этот Огнянов… сущий пес!..

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах урамра шавлани те йытӑ вӗрни кӑна илтӗнет, урӑх нимӗн те илтӗнмест.
Но слышал только глухой уличный шум да лай собак…

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юрӗ, ан тав, ҫав йытӑ чул айӗнче ҫывӑртӑрах.
Ладно, помолчим пока об этом…

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Шуйттанпах ҫӳретӗр ҫав йытӑ, — тесе хучӗ ҫилленнӗ Мичо, — вӑл мана тӑван тивет те, ҫавӑн пек ирсӗр вилепе ҫыхланас та килмест.
— Черт бы побрал этого сукина сына, — проговорил Мичо сердито, — хоть он мне и родственник, но я им гнушаюсь, как падалью.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Заманов пире пӗтӗмпе пӗлсе каласа парӗ-ха, вӑл, шыравҫӑ йытӑ пек, пӑлхавҫӑсене аякранах сисет.
— Впрочем, Заманов все поймет и растолкует — он, как ищейка, издалека чует бунтовщиков.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хальхинче Мурджо йытӑ чӑнласах ҫилленчӗ.
На этот раз пес Мурджо рассердился всерьез.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йытӑ каллех хӑрӑлтатса илчӗ.
Собака опять зарычала.

Йытӑ каллех ӑна вӗрсе ячӗ.
Собака опять залаяла на него.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика