Шырав

Шырав ĕçĕ:

унта сăмах пирĕн базăра пур.

унта (тĕпĕ: унт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпир хула советӗнче темиҫе хут пултӑмӑр, унта ӗҫлекенсемпе телефонпа калаҫчӑр-ха тесе, художество Академийӗн ректорӗ патне те ҫитрӗмӗр, ҫул ҫине тухса кайма тӗрлӗрен япаласемпе продуктӑсем илме тытӑнтӑмӑр, ҫаннӑмӑрсем ҫине номерле пусмасем ҫӗле-ҫӗле лартрӑмӑр.
И мы ходили в горсовет и к ректору Академии художеств, чтобы он позвонил в горсовет, принимали вещи и продукты в дорогу, шили нарукавники с номерами,

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ленинграда мӗнле таврӑнни ҫинчен калас та мар, Петя мана унта художниксен союзне ертсе кайрӗ те, такама вӑл ман ҫинчен: ку пурне те пултараканскер, терӗ.
…Не стану рассказывать о том, как мы вернулись в Ленинград, как Петя потащил меня в Союз художников и сказал кому-то, что я всё могу,

Эпӗ темшӗн дачӑна таврӑнтӑм, унта каҫ ирттертӗм, пӗр минутлӑха та куҫ хупаймарӑм пулас, ҫапах та ҫывӑрса кайнӑ-мӗн эпӗ, мӗншӗн тесен сасартӑк хӑраса вӑрантӑм, чӗрем хытӑ сикетчӗ: «Вӑрҫӑ. Нимӗн улӑштарма та юрамасть».
Зачем-то я вернулась на дачу, провела там ночь, кажется, не слала ни одной минуты, и всё-таки спала, потому что вдруг проснулась растерянная, с бьющимся сердцем: «Война. Ничего нельзя изменить».

Пӗр хутчен кӑна мар эпӗ кукамая Саньӑпа Мускавра ирттернӗ кунсенче хамӑрпа пӗрле пурӑнма калаҫтартӑм та — ӑҫта унта килӗштерме, яхӑнне ямасть.
Не раз я принималась уговаривать её пожить со мной хотя бы те немногие дни, которые мы с Саней проводили в Москве, — какое там, не хотела и слышать!

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Аррениусӑн шанчӑксӑр шухӑшӗсене ӗненесшӗн мар, эпӗ урӑххисем майлӑ, «ҫӗр ҫинчен килекен хӑнасене унта, Марс ҫинче, хыр вӑрманӑсем хаваслӑн кашлани кӗтсе илӗ…» текен ҫынсемпе пӗр шухӑшлӑ.
Я не склонна верить мрачным утверждениям Аррениуса и готова разделить мнение тех, кто предполагает, что «пришельцев с Земли встретит на Марсе дружественный шум хвойного бора…»

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта нимӗҫсем амантса пӗтернӗ Мускав ачисем выртаҫҫӗ, ман пионерсем вӗсем патне кӗркелесех тӑраҫҫӗ.
Там мои пионеры навещают лежащих там подмосковных ребятишек, искалеченных фашистами.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Яркӑчна асту, йӗркеллӗ пулӑп, тенӗ эс унта.
Ты же загадал, что будешь выдержанным.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кас-кас ҫил килнӗ май, унта темӗнле ҫуйхашу тата вут-ҫулӑм шатӑртатни илтӗнет.
Порывы ветра доносили оттуда какие-то вскрики, журчащий треск огня.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта эп пурне те тӗплӗн пӗлӗп.
Уж я там вызнаю, в чем дело.