Шырав

Шырав ĕçĕ:

унта сăмах пирĕн базăра пур.

унта (тĕпĕ: унт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унта чухнех вӑл авалхи Китай тата анӑҫ литературипе паллашнӑ.
Куҫарса пулӑш

Китай халӑхӗн аслӑ писателӗ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 3–7 стр.

— Кам унта? — кӑшкӑрса ыйтнӑ Соломон.
— Кто там? — воскликнул Соломон.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Симӗс курӑк та кипариссемпе кедрсем унта, унтах тата эс, чул стена патӗнче, аллусемпе ман чунӑма тытса илсеттӗн…
Туда, где зелень, и кипарисы, и кедры, где около каменной стенки ты взял руками мою душу…

Калӑпӑр, эпир иксӗмӗр тинӗсӗн вӗт чулне пысӑк миххе чӑп-тулли пуличчен тултаратпӑр та унта пурӗ те пӗртен-пӗр хаклӑ сапфир пӑрахатпӑр, михӗрен ҫак чула нумай хутчен кӑларсан, эсӗ хӑҫан та пулин ҫав хаклӑ япалана пурпӗрех тупатӑн, — ку та ӗнтӗ ҫакӑн пекех тӗрӗс.
Это так же верно, как и то, что если мы с тобою наполним большой мешок доверху морским гравием и бросим в него всего лишь один драгоценный сапфир, то, вытаскивая много раз из мешка, ты все-таки рано или поздно извлечешь и драгоценность.

Чӳрече витӗр тӳпенелле пӑхнӑ та — ҫунса пӗтекен каҫа ҫӗрлехи тӗттӗм ҫӗнтерсе пынӑ ӗнтӗ унта — куҫӗсене йӑвашшӑн та ачашшӑн чӗтренекен сенкертерех ҫутӑ ҫӑлтӑр ҫинче чарса тӑратнӑ Суламифь.
Глядя в окно на небо, где ночь уже побеждала догорающий вечер, Суламифь остановила свои глаза на яркой голубоватой звезде, которая трепетала кротко и нежно.

Пиллӗ пул эсӗ те, Фива хули, Ун-Нсфер-Онуфрийӗн чӗри упранса тӑнӑ унта».
И ты будь благословен, город Фивы, где покоилось сердце Ун-Нофер-Онуфрия».

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Мухтав сава, Мемфис хули, аслӑ туррӑн сылтӑм аллине тупрӑмӑр эпир унта, вӑрҫӑпа хӳтӗлевлӗх аллине.
Слава тебе, город Мемфис, где нашли мы правую руку великого бога, руку войны и защиты.

Эпӗ питӗ ырханланса ҫитрӗм, хам унта пыраймастӑп, манӑн кӑштах выртса канса кунтах кун каҫас пулать.
Я отощал вовзят, не пойду, надо отлежаться, передневать.

40-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сирӗн тата унта, хуторта, Лукерья Нагульнова епле пурӑнкалать?
А у вас в хуторе как, Лукерья Нагульнова там проживает?

Вӑл, чӗлпӗрне йӗнер сӑмси ҫине хунӑ та, чӗлӗмне паклаттаркаласа пырать, Гремячий Лог хуторӗ тавра сарӑлса выртакан ҫеҫенхире пӑха-пӑха ҫаврӑнать, унта кашни ҫырне, кашни васанне, сӑвӑр шӑтӑкне те мӗн ачаранах пӗлет вӑл, мӗн ачаран вӗсем унӑн чӗришӗн тӑван; вӑл ҫумӑрпа исленсе тӑраннӑ кӑпӑшка тӑпраллӑ уйсене, чӗреслетсе иртнӗ ҫумӑр тасатса, тайӑлтарса хӑварнӑ тырӑсене пӑхса савӑнать, ҫав хушӑрах хытӑ кӳренсе те пӑшӑрханса ҫапла шухӑшлать: «Ҫумӑр пулассине малтанах каласа хучӗ, катӑк шӑллӑ шуйттан!
Он покуривал, уронив на луку поводья, оглядывал раскинувшуюся округ Гремячего Лога степь, где каждый ярок, каждая балочка и сурчина с детства были знакомы и родны его сердцу, любовался рыхлыми, набухшими влагой пашнями, омытыми, наклоненными ливнем хлебами, с великой досадой и огорчением думал: «Напророчил дождя, черт щербатый!

— Ҫук ӗнтӗ, ан тив мансӑрӑнах вӑл хуҫалӑха тытса пыччӑр, — ассӑн сывласа илчӗ Лушка, — унта мансӑр пуҫне те пӗтӗм ӗҫе йӗркелесе яма тивӗҫлӗ ҫынсем пур.
— Нет уж, пущай без меня хозяйствуют, — вздохнула Лушка, — там и без меня есть кому в порядок все произвесть.

39-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ӑслӑ ҫынсем унта мӗльюншарӑн шутланаҫҫӗ, ҫавӑнпа вӑл ҫивӗч те.
В ней мильены умов, через это она такая вострая.

38-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл ертсе пынипе, хайхи тип ҫырма тӗпне свайсем ҫапрӗҫ, унта ҫапӑ-ҫатракасем хурса тислӗк тултарчӗҫ, ҫиелтен чул сарчӗҫ, шыв ҫулӗ тӑрӑх, тымарсем ярса ҫемҫе тӑпрана ҫыхӑнтарса хытарма, ҫамрӑк тирексемпе хӗрлӗ ҫӳҫе йывӑҫҫисем лартса тухрӗҫ.
Под его руководством лог загородили сваями, забили хворостом и навозом, забутили камнями, а по теклине посадили молодые тополя и вербы, чтобы корни их переплели и укрепили рыхлую почву.

Хирте вӗсем ӑҫта килнӗ унта сапаланса выртаҫҫӗ, ҫавна пула ҫуркуннесенче выльӑхсене шӑварма бригада станӗнчен икӗ километр ҫурӑ е виҫӗ километра уттарма тивет.
Они были беспорядочно разбросаны по степи, и весною скот от бригадного стана приходилось гонять на водопой за два с половиной — три километра.

Вӑрлӑхӗ шӑтса тухатчӗ ӗнтӗ, анчах тулӑпа юнашарах унта шурут та, талпиҫен те, сӗтлӗ курӑк та тата тӗрлӗ ытти хӑяматла ҫумкурӑкӗ те тапса тухатчӗ.
А оно и выходит рядом с пашеничкой и пырей, и осот, и овсюг, и молочай, и всякая другая сволочная трава.

— Ваттисемпе мӗн ҫинчен пӑшӑлтатрӑн ҫак эсӗ унта? — темскер сиснӗ пек ыйтрӗ Давыдов.
— Ты о чем со стариками шептался? — подозрительно спросил Давыдов.

37-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Сухалама тытӑнсан, хӑвах курӑн унта, вӑкӑрусене йывӑртарах килет пулсан, ак ҫак япалана пӗрре ҫурӑ хута яхӑн пӑрса хытар.
— Тронемся пахать, и ты будешь видать: ежели быкам будет тяжко, то подкрутишь оборота на полтора вот эту штуку.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кун пек ӗҫпе пӗр саматрах хура хӑма ҫине ҫакланма пултаратпӑр, ҫаплипех ҫыпҫӑнса, типсе ларӑпӑр вара унта!
С такой работой можем вмиг влететь на черную доску, да так и присохнем на ней!

Тепӗр ҫулталӑкран курӑпӑр унта: хӑв тӳрленсен, каялла илӗпӗр.
А через годик посмотрим: если исправишься, примем обратно.

Ҫумӑр-и, ҫумӑр мар-и унта, сухала.
Дождь не дождь, а паши.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика