Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахсене (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Серый ҫӑварӗнчен тухнӑ усал сӑмахсене кӗрлекен динамик та хуплаймарӗ.

Было слышно даже здесь у стены и сквозь грохот динамиков, как Серый выругался

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ку сӑмахсене мӗнле ӑнланмалла?

Что это может значить?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ку сӑмахсене каланӑ чух Женя йӗрсе ярас патне ҫитнӗччӗ ӗнтӗ.

Последние два слова Женя выкрикнула чуть не плача.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ку сӑмахсене илтсен преступник куҫне хӗссе тем шутласа илчӗ, унтан каллех пӳрне вӗҫне чӗркенӗ ҫӳҫе туртса карӑнтарчӗ.

Глаза преступника сузились, он весь напрягся и опять потянул волосы пленницы:

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ҫак сӑмахсене Женя халиччен курнӑ боевиксенчи геройсем пек ҫирӗппӗн калама тӑрӑшрӗ.

Женя очень старалась произносить все слова так, как это делают герои боевиков.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Ытти хӗр ачасем пекех, — ку сӑмахсене Женя пусарах калама тӑрӑшрӗ.

— Обычная девчонка, — Женя постаралась сказать это как можно небрежнее.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Вӗҫтер пиччӳ патне, кала ман сӑмахсене.

— Иди к своему брату и так ему передай.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ку сӑмахсене илтсен арҫын ачасен сӑнӗсем тата ытларах тӗксӗмленчӗҫ.

Они еще больше нахмурились после этих слов.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ан тив эппин вӑл пирӗн умра ҫав сӑмахсене каламан тетӗр, мӗншӗн тесен капитан хӑех ӑна халӗ ятпа, ашшӗ ячӗпе, хушаматпа чӗнет!

Пусть же он теперь перед всеми нами откажется от этих слов, потому что сам капитан теперь называет его — полностью имя, отчество и фамилия!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку сӑмахсене каланӑ чухне Гаврик сӑхсӑхса илчӗ.

— При этих словах Гаврик истово перекрестился.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя, ку сӑмахсене тӗплӗнех ӑнланаймарӗ пулсан та, нимӗн те шарламарӗ, мӗншӗн тесен урамра ҫапла закон пулнӑ: сахалтарах тӗпче, нумайрах пӗл.

Петя не вполне понял значение этих слов, но, подчиняясь общему уличному закону — поменьше спрашивать и побольше знать, — промолчал.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик ӑна уҫрӗ те, малтанхи сӑмахсене аран-аран тӑсса вуласа тухрӗ.

Гаврик его раскрыл и по складам прочел первые слова.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл темӗнле ӑнланмалла мар сӑмахсене: «кӳрентереҫҫӗ», «часрах пӗтерессишӗн», «хушаҫҫӗ», тата тӗрӗс ҫырассине пӗртте пӑхӑнмасӑр, пушар хыҫҫӑн кӑнтса тӑракан юпасем пек, кӗтмен ҫӗртен сиксе тухакан пысӑк саспаллисене такӑнкаласа аран вуларӗ.

Спотыкался на трудных и туманных словах: «преисполняют», «ныне возникших», «повелевают», «скорейшему прекращению», и на множестве больших букв, торчавших из строчек вопреки всяким правилам правописания в совершенно неожиданных местах, как обгорелые пни на пожарище.

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах Петя ку сӑмахсене хирӗҫ кулса ҫеҫ илнӗ.

Разумеется, Петя с грубым смехом отказался.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тата аппӑшӗ хӑй те ӗлӗкхи пекех кӑмӑллӑн кулкаласа пӑхнӑ, яланах йӗркеллӗ калаҫнӑ, ҫав каҫхине каланӑ сӑмахсене урӑх нимӗнпе те палӑртман.

Тем более что тетя продолжала быть той же приветливой, насмешливой, деловитой тетей, какой была и раньше, ничем не показывала своих чувств, так откровенно выраженных лишь один раз вечером.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик вӑл сӑмахсене ӑнланайман, анчах ҫав сӑмахсем урӑх, ӑнланмалла: «забастовка», «сыскное», «листовка» — сӑмахсемпе ҫыхӑнса тӑнине пӗлнӗ.

И хотя смысла их Гаврик не понимал, однако чувствовал, что слова эти связаны с другими, понятными всякому: «забастовка», «сыскное», «листовка».

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Терентий патӗнче хӑнара пулкаланӑ чухне, пиччӗшӗнчен: «комитет», «фракци», «явка» пек сӑмахсене час-часах илтнӗ.

Бывая в гостях у Терентия на Ближних Мельницах, Гаврик частенько слышал, как братон говорил слова «комитет», «фракция», «явка»…

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пысӑк Петя каллех аманнӑ иккен, вӑл награда та илнӗ, ҫӗнӗрен фронта таврӑннӑ — Катя Мускавра ӑнсӑртранах ун батальонӗн командирӗпе Совет Союзӗн Геройӗпе паллашнӑ та, Петя вара «ку вилӗм ҫине сурса хурас» тесе калать, тет, ҫак сӑмахсене илтсен Катя тӗлӗнсе кайнӑ.

Уже я узнал, что большой Петя был снова ранен и награждён и вернулся на фронт. В Москве Катя случайно познакомилась с командиром его батальона. Героем Советского Союза, и тот сказал, что Петя «плевал на эту смерть», — слова, поразившие Катю.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Епле халь пӗрле пулас килет манӑн», — вуланӑҫемӗн вулатӑп та эпӗ ҫак сӑмахсене, вӗсем мана сивӗ те пушӑ пек туйӑнаҫҫӗ, пушӑ та сивӗ пӳлӗмре хамӑн шыв ҫине ӳкнӗ сӑнӑмпа калаҫнӑ пек.

«Как бы мне хотелось быть сейчас с тобою!» — я читал и перечитывал эти слова, и они казались мне такими холодными и пустыми, как будто в пустой и холодной комнате я говорил со своим отражением.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав сӑмахсене каласа, мӑйӑхлӑ ҫын сӗтел ҫине пысӑк ҫӗнӗ пилӗк пуслӑх укҫа кӑларса хучӗ те: — Пер! — терӗ.

С этими словами усатый выложил на прилавок большой, совершенно новый пятак: — Пали!

XVIII. Ыйтусемпе ответсем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех