Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑҫан сăмах пирĕн базăра пур.

хӑҫан (тĕпĕ: хӑҫан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Пулӑшма кирек хӑҫан та хатӗр, ман ҫине шанма пултаратӑн», — тесе хӑй каланине аса илчӗ унтан.
И его, Артема, ответ: «Помочь всегда готов, можешь на меня положиться…»

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Анчах, кирлӗ пулсан, пулӑшма кирек хӑҫан та хатӗр.
Но помочь, ежели надо будет, всегда готов.

Вӑл ӗнтӗ кирек хӑҫан та малтанлӑха ҫапла пулать.
Но это всегда так сначала бывает.

Ҫӗрле виҫӗ сехет хушши кухня ӗҫлеме чарӑнать, ҫак сехетсенче Климка кирек хӑҫан та ҫӳлте, Павка патӗнче ирттерет.
На три ночных часа затихала кухня, и эти часы Климка всегда проводил наверху у Павки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Санӑн ӗҫӳ, ачам, пӗчӗккӗ: ак ҫак куба вӗрететӗн, ирхине пулать ӗнтӗ вӑл, тата унта санӑн кирек хӑҫан та вӗретнӗ шыв пулмалла, вутӑ ҫуратӑн тата ҫак самоварсем те санӑн ӗҫӳсемех.
— Дело твое, милай, маленькое: вот этот куб нагреешь, значит, утречком, и чтоб в нем у тебя всегда кипяток был, дрова, конечно, чтобы наколол, потом вот эти самовары тоже твоя работа.

Хӑҫан та пулсан…
Когда-нибудь…

Тӑваттӑмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Халӗ мар, хӑҫан та пулсан.
Не сейчас, когда-нибудь.

Иккӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

«Ҫывӑртӑрах ӗнтӗ, вӑратас мар. Амӑш килӗнче те ҫывӑрмасан тата хӑҫан ҫывӑрӗҫ-ши?» — ҫакӑн пек шухӑшсемпе тӗпелелле иртрӗ хӗрарӑм.
Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Кунӗн-ҫӗрӗн сан ҫинчен ҫеҫ шутласа ҫӳретӗп, ҫинҫе пилӗкне хӑҫан ыталӑп-ши тесе пуҫа ҫӗмӗретӗп.
Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Вӑл шуралса кайнӑ, ун ҫумне халӗ никам та пӳрнепе те пырса сӗртӗнмелле мар пек лӑпкӑн тӑракан Владика курчӗ те ҫак Владик хӑҫан та пулин винтовкӑна тивӗҫлипе ярса тытсассӑн, вӑл никама та шеллес ҫукки ҫинчен шухӑшласа илчӗ.
Она увидела Владика, бледного и сдержанного настолько, что, казалось, никому нельзя было даже пальцем дотронуться до него сейчас, и подумала, что если когда-нибудь этот Владик по-настоящему вскинет винтовку, то ни пощады, ни промаха от него не будет.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Алька хӑйӗн амӑшне хӑҫан та пулин курнӑ-и?
— А что, Алька когда-нибудь мать свою видел?

Эсир кирек хӑҫан тапӑнсан та, нихҫан та ҫӗнтересси пулмасть.
И когда б вы ни напали не будет вам победы.

— Натка, санӑн хӑҫан та пулин инкек таврашӗ пулнӑ-и? — терӗ.
— А у тебя, Натка, случалась когда-нибудь беда?

Хуть те хӑҫан килсен те Шалимов сан ҫине шалӑпӑ парать, е эсӗ Шалимов ҫине.
Как не приду, или Шалимов на тебя жалуется, или ты на Шалимова.

— Хӑҫан шӑтарса кайрӗ? — ыйтрӗ инженер.
— Когда прорвало? — спросил инженер.

— Владик, хӑҫан эпир каллех унта ҫитсе курӑпӑр? — тесе васкаса ыйтрӗ Толька.
— Владик, когда мы снова туда доберемся? — торопливо спросил Толька.

Ҫирӗммӗш ҫулта хӗрлисем хӑҫан пынине анне аса илеймерӗ.
Когда пришли в двадцатом красные, этого мать не запомнила.

Хӑҫан пулнӑ вӑл йӗкӗт хӗре «сутӑн» илме ҫӳрени? — тутине усарах мӑкӑртатать кукамӑшӗ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫынлӑх хӑҫан каялла таврӑнасси те курӑнмасть.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Маюк, эпир санпа хӑҫан ҫвӑн пек яваплӑ утӑма тӑватпӑр? — ыйтать Кавӗрле савнийӗ ҫине ӑшшӑн пӑхса.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика