Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантсенче (тĕпĕ: самант) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗл пулнӑ самантсенче сывлӑх сунмасӑр, пӗр-пӗрин ҫине тӑшманла пӑхнӑ вӑхӑт иртрӗ; хире-хирӗҫ курайманнин малтанхи ҫивӗчлӗхӗ мӑкалса пычӗ, ҫавӑнпа та Наталья, Аксинья патне кайнӑ май, вӑл ӑна хӑваласа ямасса тата, никам ҫинчен калаҫмасан та, Григорий пирки пурпӗр калаҫасса шанчӗ.

Та пора, когда они при встречах, не здороваясь, обменивались ненавидящими взглядами, прошла; острота взаимной неприязни смягчилась, и Наталья, идя к Аксинье, надеялась, что та ее не выгонит и уж о ком, о ком, а о Григории будет говорить.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах хӑсӑкӗ чарӑннӑ самантсенче вӑл, чышкисемпе теветкеллӗн юнаса, пурпӗр тем-тем ҫухӑрашма пӑхрӗ-ха.

Но в перерывах между приступами рвоты он еще пытался что-то выкрикивать, воинственно потрясая кулаками.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫук, эпӗ хӑма яланах парти салтакӗ вырӑнне хунӑ тата ял хуҫалӑхӗнче темскер йӗркеллӗ мар тесе шутлама пуҫланӑ самантсенче те эпӗ ҫакна хам пӗлмен темӗнле пысӑк сӑлтавсенчен килет пуль тесе ӗненнӗ, хама хам ирӗксӗрех ҫапла ӗнентернӗ…

Нет, я всегда считал себя солдатом партии, и даже в то минуты, когда я начинал думать, что в сельском хозяйстве творится что-то неладное, я верил, заставил себя наконец верить, что, очевидно, такое положение диктуется какими-то более высокими причинами, О которых мне неизвестно…

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Питех тавлашасси килмерӗ унӑн, анчах сӑмах Каледин ҫине ҫитсен, чӑтаймарӗ, вут пек вӗриленсе кайрӗ те, ӗлӗк чи хӗрсе кайнӑ самантсенче хӑтӑрнӑ пекех, Григорие кӑшкӑрса тӑкрӗ, уксах урипе те темиҫе хут тӑпӑртатса илчӗ.

В спор вступил неохотно, но разгорелся, защищая Каледина, — в горячую минуту попрежнему прицыкнул на Григория и даже хромой ногой затопотал.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Урасем хытӑрах сурса ыратнӑ самантсенче шӑрҫа пек шултра тар тумламӗсем тӑнлавӗ ҫинче пӑчӑртанса тухнинчен ҫеҫ сиссе илетчӗ унӑн асапне Ильинична, сиссе илетчӗ те, пуҫне пӑркаласа, хӑтӑранҫи тӑватчӗ:

В минуты, когда особенно сводило ноги, на висках бисером проступал пот; лишь по этому догадывалась Ильинична; качая головой, ругалась:

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чӑннипех те ҫирӗп упрарӗ Григорий казак чысне, паттӑрлӑхпа хӑюлӑх кӑтартма май пур самантсенче хӑйне ним чухлӗ те шеллесе тӑмарӗ, хӑрушлӑха куҫ кӗрет курса тӑнӑ ҫӗртех вилӗм вучахне кӗчӗ.

Крепко берег Григорий казачью честь, ловил случай выказать беззаветную храбрость, рисковал.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫак самантсенче наступлени тӑвакансем ҫавапа ҫулса пӑрахнӑ курӑк пек йышлӑн тӑкӑнаҫҫӗ.

В эти моменты наступающие во множестве падали как подкошенные.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах та сайра хутра пӑлханса ӳкнӗ самантсенче, вырӑс чӗлхи ҫине куҫать те, ӑна ятлаҫупа пуянлатса, тап таса калаҫать.

Но в редкие минуты, когда волновался, переходил на русский язык и, уснащая его ругательствами, изъяснялся чисто.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Акӑ вӑл — упӑшки пӑрахнӑ законнӑй арӑм, хуйхӑпа халтан кайнӑскер, ун умӗнче мӗскӗнленсе тӑрать: акӑ вӑл, Аксинйӑна вӗри куҫҫульпе ҫунтарнӑскер: ун айӑпӗпе Григорирен кашни уйрӑлмассеренех Аксинья чӗрине йывӑр суран юнлантарчӗ; тунсӑх пуснипе Аксинья вилес пек асапланнӑ самантсенче ак ҫак хӗрарӑм ӗнтӗ Григорие ҫупӑрласа ачашланӑ, тен, Аксинйӑран, пӑрахӑҫа юлнӑ ӑнӑҫсӑр юратуллӑ хӗрарӑмран, тӑрӑхласа кулнӑ пулӗ.

Вот она — законная брошенная жена — стоит перед ней приниженная, раздавленная горем; вот та, по милости которой исходила Аксинья слезами, расставаясь с Григорием, несла в сердце кровяную боль, и в то время, когда она, Аксинья, томилась в смертной тоске, вот эта ласкала Григория и, наверное, смеялась над нею, неудачливой, оставленной любовницей.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫинҫен пӗнтӗртетнӗ сасах хӗскӗчлет ӑна таҫтан, чӗри анинчен; ҫакӑн пек самантсенче унӑн вӗҫӗмсӗрех, вырӑн ҫинчен тӑрса, витене тухас килет, тур лашине йӗнерлесе, инҫетри чӗмсӗр ҫӗр ҫине супӑнь кӑпӑкӗ пек кӑпӑк тӑкса, килне ҫитичченех вӗткенлентерсе хӑвалас килет.

Тонкое вибрирующее брунжанье щипцами хватало где-то под сердцем; в такие минуты беспредельно хотелось Григорию встать, пройти в конюшню, заседлать Гнедого и гнать его, роняя пенное мыло на глухую землю, до самого дома.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Малтанхи уйӑхсенче унӑн ӑшӗ йӗкленетчӗ, анчах Григорий ӑна асӑрхамастчӗ, асӑрханӑ самантсенче те, мӗн сӑлтавпа иккенне тавҫӑрса илеймен пирки, ӑна ним вырӑнне те хумастчӗ.

И в первые месяцы ее тошнило от мясного, но Григорий не замечал, а если и замечал, то, не догадываясь о причине, не придавал особого значения.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кун пек самантсенче тӑмсай кукша Тихӑн ӑна илемлӗ те хӑюллӑ йӗкӗтӗн туйӑнать.

В это время представлялся ей дурной, плешивый Тихон красивым и отчаянно храбрым молодцом.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ватӑ пан, ҫав самантсенче хӑй пӳлӗмре пулнӑ чухне, чӳрече умне пынӑ.

Старый пан, если был в эту минуту в спальне, подходил к окну.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑн пек самантсенче унӑн хура та илемсӗр шултра хуратутсемпе тӗрленсе пӗтнӗ пичӗ ҫине усал шӑршӑллӑ тар пӑчӑртатса тухнӑ: куҫӗсенчен вӗри куҫҫуль тумламӗсем час-часах пӗрин хыҫҫӑн тепри юха-юха аннӑ.

В такие минуты на лице ее, испятнанном черными уродливо крупными родинками, выступал обильный пот, в глазах накапливались и часто, одна за другой, стекали слезы.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫакӑн пек самантсенче тӑшмантан хӑть мӗнле тискер ӗҫ те кӗтме пулать.

В такие моменты от врага ожидают любого коварства.

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Виктор ҫине ҫавӑн пекех ачашшӑн, хӑшпӗр самантсенче пуҫа ҫавӑрмалла ачашшӑн пӑха-пӑха илсе Антонина Федоровна ӑна юнашарти пӳлӗме, вырӑн сарса хатӗрленӗ ҫӗре, ӑсатрӗ, вара, лӑпкӑ ыйӑх сунса, унтан тухрӗ.

Антонина Федоровна проводила Виктора в соседнюю комнату, где постель была уже готова, и, пожелав спокойной ночи, вышла.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйсем пӗлекен пусӑсене пӑхса, тырӑсен илемлӗ тӗсне курнипе савӑнса, ҫынсем пуҫӗсене мӑнаҫлӑн каҫӑртаҫҫӗ, вӗсен чун-чӗрисем ачашлӑ савӑнӑҫлӑхпа тулнӑран хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пит-куҫӗсенче кулӑ палли нумайччен тытӑнса тӑрать: ҫакӑн пек самантсенче хӗвел хытӑ пӗҫертекен ҫеҫенхир вӗсене праҫник чухнехи пек туйӑнать, кайӑксен юрри, машинӑсем шавлани нумай вӑхӑтчен янӑракан илемлӗ музыка пек илтӗнет…

Глядя на свои поля и радуясь от вида прекрасных красок хлебов люди гордо поднимают свои головы, из-за того, что их душа и сердце наполнены ласковой радостью в их потемневших от загара на солнце лицах надолго задерживается улыбка: в такие моменты степь со своей сильно припекающим солнцем кажется им праздником, треть птиц, долговременный шум машин им слышится как прекрасная музыка…

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗччен чухне Григорий кашнинчех тенӗ пек шухӑшра Татьянӑпа пӗрле пулнӑ, Татьяна сӑнарӗ ун умне темшӗн яланхи пек мар илемлӗн тухса тӑнӑ, ярӑм-ярӑм кӑн-кӑвак йӗрлӗ шурӑ кӗпе тӑхӑннӑскер, сарӑ куҫхаршиллӗскер, вӑл ҫавӑн пек самантсенче ӑна темле сывлӑшри хитре кайӑк пек туйӑннӑ.

Почти каждый раз, оставаясь наедине с собой, Григорий мысленно был с ней, и почему-то облик Татьяны вставал в его воображении совсем уже необыкновенно красивым, а вся она, в белом, с синими полосками платье, со светлыми бровями и с завитками волос на лбу, в такие минуты казалась ему неземной.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗрсе кайнӑ самантсенче яланах ҫавӑн пек вӑл.

В разгоряченные моменты всегда так.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Репродуктор сывлӑшалла пӗр виҫ-тӑватӑ сӑмах кӑларса ярса кӑшт чарӑннӑ пек пулнӑ самантсенче Умрихин кама та пулин ҫанӑран ярса илсе, пит хаваслӑн куҫ хӗсе-хӗсе илет те, е хӑйӗнчен пӗр-пӗр сӑмах хушса калать е тепӗр хут ыйтать:

В моменты, когда репродуктор, выдохнув три-четыре слова, как будто чуть-чуть остановливался, Умрихин, схватив кого-нибудь за рукав, очень радостно прищуривал глаза и либо добавлял свое слово, либо переспрашивал:

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех