Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑтартрӗ (тĕпĕ: кӑтарт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӗлӗннӗ хӗрарӑм ҫӑвар карса пӑрахрӗ, унтан ывӑннипе аран сывлӑш ҫавӑрчӗ те пӗр сӑмах калаймасӑрах хула еннелле тӑсса кӑтартрӗ.
Женщина раскрыла было рот, но, едва дыша от усталости, не смогла вымолвить ни слова и только указала рукой на город.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑй ҫавӑнтах пӗшкӗнсе кӗмелли лутра алӑка та кӑтартрӗ.
указывая Огнянову на маленькую дверцу, такую низкую, что человек мог выйти через нее, только согнувшись в три погибели.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ҫавӑнтах пӑлхавҫӑсен енне куҫне мӑчлаттарса кӑтартрӗ.
И он мигнул в сторону защитников укрепления.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл хӑй епле нуша курса ҫӳрени ҫинчен Огнянова илӗм-тилӗмӗн кала-кала кӑтартрӗ.
Он с пятого на десятое рассказал Огнянову обо всех своих мытарствах.

Пӑлхавҫӑсен артиллерийӗ ытла начаррине кӑтартрӗ ӗнтӗ ҫак ӗҫ.
Плачевный результат испытаний вскрыл недостатки повстанческой артиллерии.

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Антраса ӳкнӗ Стефчов малтан хӑрах аяккине сиксе ӳкрӗ, унтан Кандов патнелле кармашрӗ; студент туйине ҫӗклесе кӑтартрӗ.
Ошеломленный Стефчов сначала отлетел в сторону, потом кинулся на Кандова; студент поднял свою палку.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кунта кӑмӑллӑрах та… ҫак упапа юнашар… — тупӑ еннелле кӑтартрӗ вӑл.
Да, если хотите, оно и сподручнее… рядом с этим медведем…

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ун пеккисем валли манӑн хатӗрлени пур, — Огнянов плащне ҫӗклесе кӑтартрӗ, — пиҫиххинчен икӗ револьверпе кинжал тыткӑчи курӑнса кайрӗ.
— А для таких у меня припасено вот это, — сказал Огнянов, чуть приподняв полу плаща, — из-за пояса у него торчали рукоятки двух револьверов и кинжала.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каласса вӑл нимӗн илемлетмесӗр каларӗ-ха, ӗнерхи канашлура е Викентие каласа кӑтартнӑ пек васкавлӑн та каламарӗ, тӗпӗ-йӗрӗпе каласа кӑтартрӗ.
Рассказал просто и безыскусственно, но не сухо и бегло, как вчера, на заседании комитета и потом Викентию в его келье, а подробно.

Куҫ кӗски умӗнче юсаннӑ чух хальхинче вӑл чӑн та хӑй пит хитре иккенне асӑрхарӗ, хӑй тӗллӗн ҫеҫ кулкаласа, чӗлхине те кӑларса хӑйне кӑтартрӗ.
Прихорашиваясь перед зеркалом, Рада увидела, как она мила, улыбнулась и высунула себе язык.

— Виҫӗм кун куртӑм ӑна эпӗ, вӑл Пловдивран таврӑннӑ кӑначчӗ-ха, — каласа кӑтартрӗ Ганчо Попов.
— Позавчера я его встретил, он только что приехал из Пловдива, — рассказывал Ганчо Попов.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов ҫакӑн пек вуласа кӑтартрӗ:
Стефчов прочитал следующее:

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Стефчовах ак хӑйне престолӑн шанчӑклӑ хуралҫи пек кӑтартрӗ.
— Стефчов проявил себя более надежным столпом престола.

Бяла Черквара революциллӗ ҫӗкленӳ мӗнле пынине вӑл пит те тӗплӗн кала-кала кӑтартрӗ.
Он с мельчайшими подробностями передал бею все, что слышал о революционном подъеме, охватившем и Бяла-Черкву.

Соколов ҫавӑнтах пӳрнипе ҫамкине тӗксе кӑтартрӗ.
И Соколов приложил палец ко лбу.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи тесен, Бойчо мӗнле вилнине сехре хӑпартмалла тӗплӗн кала-кала кӑтартрӗ: Огнянов аманнӑ пулнӑ та имӗш, ҫӗр варринче ҫырмаран хӑпарасшӑн тем пек асапланнӑ, тет, кашкӑрсем вара ӑна ҫавӑнтах кӑшласа янӑ пулать.
Хаджи Ровоама описывала смерть Бойчо с потрясающими подробностями: но ее словам, он, раненый, ночью пытался выползти из оврага, но волки свели его заживо.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан Боримечка ҫаннине чавса таран тавӑрса ҫӑмламас ал тунине кӑтартрӗ, унта унӑн тепӗр сипленнӗ суран пур иккен.
Потом Боримечка засучил рукав и, обнажив до локтя волосатую руку, показал другую зажившую рану.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ҫавна Спиридонча кӑтартрӗ.
Огнянов указал на него Спиридончо.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫул ҫинче такам курӑнать-ха, — терӗ те хӗвелтухӑҫнелле аллипе тӑсса кӑтартрӗ.
— Кто-то идет, — проговорил он и показал рукой на восток.

Кӑмрӑкҫӑсем Огняновӑн шурӑхнӑ сӑнарне пӑхса хӗрхенсе илчӗҫ, вӑл вара хӑй мӗн чӑтса ирттернине кӗскен те пулин кала-кала кӑтартрӗ.
Угольщик с состраданием посматривали на бледное лицо Огнянова, а тот вкратце рассказывал им обо всем, что с ним случилось.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика