Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсене (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл куҫӗсене сӑтӑркаласа илчӗ те, сасартӑк тӗлӗннӗ пек пӑхрӗ.

Он протер глаза, и вдруг они стали у него большими, радостными.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ман ачасем хӑнк та тумарӗҫ, куҫӗсене алтӑр пысӑкӑш чарса хунӑ та йӑшӑлт туми Турӑ керменӗ ҫине чалтӑртаттарса пӑхса тӑраҫҫӗ.

Мои друзья и ухом не повели, вытаращили глаза и стоят, не шелохнувшись, смотрят на дворец.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Тинкерсе-е-е пӑхать лешӗн вӗччеҫ куҫӗсене пӑраласа кӑларасла.

Сидит, смотрит внимательно, не отрываясь, словно хочет пробуравить его крохотные глазки.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Мишатка ун ҫинелле шиклӗн пӑхса куҫӗсене ҫӗрелле усрӗ.

Мишатка испуганно взглянул на него и опустил глаза.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шӑтӑка вырттарсанах унӑн шурӑхса кайнӑ хӑмӑр ӳтлӗ аллисене кӑкӑрӗ ҫине хӗреслесе хучӗ, тӳпенелле ним хускалми тӗлленӗ сӳнсе пыракан куҫӗсене тӑпра туласран питне пуҫ тутрипе витрӗ.

Уже в могиле он крестом сложил на груди ее мертвенно побелевшие смуглые руки, головным платком прикрыл лицо, чтобы земля не засыпала ее полуоткрытые, неподвижно устремленные в небо и уже начавшие тускнеть глаза.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья чылайччен Григорин хупӑ куҫӗсене чуптурӗ, унтан, пичӗпе ун алли ҫумне тӗршӗнсе, ыйхӑ тӗлӗшпе тӳлеккӗн кулкаласа, хӑй те тӗлӗрсе кайрӗ.

Аксинья долго целовала его закрытые глаза, а потом и сама уснула, прижавшись к руке Григория щекой, улыбаясь и во сне.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, куҫӗсене сӑтӑркаласа, ыйхӑллӑ сасӑпа кулса илчӗ.

Григорий протер глаза, сонно улыбнулся:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куҫӗсене усса, унӑн шӑнӑрлӑ пысӑк аллисем ҫине йӑпӑрт пӑхса илчӗ те тем пирки ассӑн хашлатса ячӗ.

Опустив глаза, она мельком взглянула на его большие узловатые руки и почему-то вздохнула.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан кӑмӑллӑн тӑрӑхласа куҫӗсене хӗстерчӗ:

И с ласковой насмешкой сощурил глаза:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хытӑ килнипе хӗремесленсе кайнӑ Аксинья хура куҫӗсене йӑлкӑштарса илчӗ.

Раскрасневшаяся от скачки Аксинья блеснула черными глазами.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий унӑн куҫҫульпе тӑртаннӑ, телейлӗн ҫиҫсе йӑлкӑшакан куҫӗсене, тул ҫутӑличченхи ҫурма тӗттӗмре шуранкан туйӑнакан питне курчӗ.

Григорий видел ее опухшие от слез, сияющие счастьем глаза, бледные в предрассветных сумерках щеки.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ытараймасӑр пӑхакан куҫӗсене ун ҫинчен илмесӗр, вӑл темиҫе хутчен лаша тавра утса ҫаврӑнчӗ, чӗлхине чаплаттарса ыйтрӗ:

Не сводя очарованных глаз с коня, он несколько раз обошел вокруг него, пощелкал языком:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр казакӗ вӗрентсе каланине вӑл йӑл-ял кулкаласа, чарӑлчӑк кӑвак куҫӗсене хаваслӑн хӗскелесе итлет.

Он слушал наставления одного из казаков, улыбаясь и блаженно жмуря выпученные серые глаза.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн-ха ӗнтӗ, паллах, — вӗлертӗмӗр, — терӗ те Чумаков хӗрарӑмӑнни пек илемлӗ кӑвак куҫӗсене куҫ хӑрпӑкӗсемпе хупларӗ.

— Ну, ясное дело — убили, — сказал Чумаков и прикрыл ресницами серые, женственно красивые глаза.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фомин ун ҫине куҫӗсене шанмасӑррӑн хӗстерсе пӑхрӗ те, Чумакова куҫ хӗссе илсе, ҫӗр ҫинчен тӑчӗ.

Фомин посмотрел на него, подозрительно сощурил глаз и, подмигнув Чумакову, поднялся с земли.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фомин Чумаков ҫине чӑрр! пӑхрӗ те, вӑл куҫӗсене ҫӗрелле тартрӗ.

Фомин глянул на Чумакова, и тот опустил глаза.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья чӑтӑмлӑн кӗтрӗ, юлашкинчен пурпӗр тӳсӗмӗ ҫитмерӗ; юнашар пырса ларчӗ те сулахай аллипе Григорий пуҫне хӑй ҫумне ыталаса тытрӗ, сылтӑммипе тӗрленӗ таса алшӑлли илчӗ, еркӗнӗн ҫулланнӑ тутипе янахне шӑлчӗ, куҫӗсене тӗттӗмре сарӑрах хӗрлӗ хӗм сирпӗнсе тухиччен хӗстерсе, ним сывламасӑр, тутипе ун тути ҫумне ҫӑттӑн тӗршӗнсе ҫыпҫӑнчӗ.

Аксинья терпеливо ждала, потом все же не выдержала: села рядом с ним, левой рукой притянула к себе голову Григория, правой взяла чистый расшитый рушник, сама вытерла возлюбленному замаслившиеся губы и подбородок и, зажмурив глаза так, что в темноте брызнули оранжевые искорки, не дыша, крепко прижалась губами к его губам.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий кӑвакарса шурса кайрӗ, ҫилӗ килнипе куҫӗсене чарса пӑрахрӗ.

Григорий побледнел, глаза его округлились от бешенства.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл куҫӗсене хӗссе питне ал тупанӗпе шӑлчӗ те кӑкӑр тулли сывлӑш ҫавӑрсан тин, хӑйне хӑй алла илсе, пӑлханнипе тӗксӗмленнӗ чакӑр куҫӗсемпе Григорий ҫине ӑшшӑн тинкерсе пӑхрӗ.

Зажмурившись, она вытерла лицо ладонью, глубоко вздохнула и только тогда, пересилив себя, взглянула на Григория глубокими, потемневшими от волнения глазами.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, Григорие ыталаса, нӗшӗклесе илчӗ, чышкипе куҫӗсене сӑтӑркаларӗ, куҫҫульпе йӗпеннӗ мӑйӑхне шӑла-шӑла тӳрлетрӗ.

Обнимая Григория, он всхлипнул, вытер кулаком глаза, разгладил мокрые от слез усы.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех