Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Старик урӑх ним те чӗнмерӗ, пӳртелле кӗрсе кайса, хӑй ӑшӗнче Ҫеменпе тавлашма чарӑнаймасӑр, ерипен салтӑнма пуҫларӗ.

Старик не сказал больше ни слова, взял кисет и ушел в хату, продолжая мысленно спор с Семеном.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Манӑн ҫакӑн пек арӑм пултӑрччӗ…» — тенӗ Ҫемен хӑй ӑшӗнче.

Семен видел в Анфисе хорошую помощницу и невольно говорил сам себе: «Вот такую бы мне жену…»

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Ҫеҫенхирти пек, курӑк ӑшӗнче пурӑнаҫҫӗ», — тесе шухӑшларӗ Сергей.

«Живут по-степному, в траве», — подумал Сергей.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Капла кӑна каласа пани ашшӗне ҫителӗклӗ пулмарӗ, ҫавах та вӑл кӑмӑлӗ ҫитнӗ пек пуҫне сулчӗ, хӑй ӑшӗнче ывӑлӗпе иккӗш кӑна чухне калаҫма шутларӗ.

Такой ответ хоть и не удовлетворил Тимофея Ильича, но он одобрительно кивнул головой, надеясь еще поговорить об этом с сыном наедине.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анчах хӑй ӑшӗнче ҫапла шухӑшларӗ:

— Про себя же Сергей подумал:

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эпӗ ӑна Хлыстовпа пӗрле пӗр кашта ҫине ҫакмалла!» — вӑрҫӑнать ӑшӗнче Гришатка.

Да я бы его, как Хлыстова, на одну перекладину!» — совершил свой приговор Гришатка.

Турӑ чури // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

«Аслӑ патша!» — хӑй ӑшӗнче калать те шухӑша путать вӑл:

«Великий государь! — произнес про себя и подумал:

«Ух!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Хӑй ӑшӗнче вӑл йӗркене кӗрсе ҫитеймен шухӑшсене аталантарать, пуҫра Гаранжа вӗрентӗвӗн вӗлерес пек кӑвасак наркӑмӑшӗ йӳҫсе хӑпарать, унӑн вачӗ Григорий ҫине те куҫрӗ.

Он вынашивал в душе неоформленные решения, бродила в нем желчь гаранжевского ученья.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тухса тӑтӑр та калатӑрччӗ: «Тӑвансем, акӑ мӗншӗн юн ӑшӗнче вилетӗр!» — тетӗрччӗ.

Вышел бы и сказал: «Братцы, вот за что вы гибнете в кровях».

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ун пек чухне Григорий хӑй ӑшӗнче Гаранжа тӗрӗс каланине туйнӑ, унӑн ӑна хирӗҫ сӑмах тупса калама вӑй ҫитеймен, пулман унӑн ун пек сӑмахсем, тупма та май пулман вӗсене.

В такие моменты сам Григорий в душе чувствовал правоту Гаранжи и был бессилен противопоставить ему возражения, не было их и нельзя было найти.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кайӑк вӑл ҫавӑн пекскер, кантӑр ӑшӗнче пурӑнать.

Птыця така у коноплях живе.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Эсӗ вут-хӗм ӑшӗнче тӗне кӗрсе тухнишӗн савӑнасси кӑна юлать манӑн, савнӑ ывӑлӑм.

Мне остается радоваться, что ты, мой милый мальчик, окрестился огнем.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫав тери аван иккен, икӗ эрне хушши атӑ ӑшӗнче тарласа пиҫӗхнӗ урасене салтса пӑрахса, пӗтӗм кӗлеткепе тӑсӑлса выртса канса пымашкӑн.

Так хорошо вытянуться во весь рост и лежать разутым, дав волю ногам, две недели парившимся в сапогах.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья, хӑй ӑшӗнче тӑвӑнса ҫитнӗ ҫилӗ вӗресе тӑнине туйса, Наталйӑн тутри айӗнчен аллисем ҫине усӑнса аннӑ пӗр ярӑм хура ҫӳҫ пайӑрки ҫине шӑтарса пӑхрӗ.

Аксинья, чувствуя, как мечется в ней безысходная злоба, глядела на прядь прямых черных волос, упавших из-под платка на руку Натальи.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ҫывӑрсан та пырать пулӗ, — килӗшрӗ Калмыков, хӑй ӑшӗнче темӗн урӑххи ҫинчен шухӑшласа.

— Пожалуй, — думая о чем-то своем, согласился Калмыков.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кепки унӑн вилнӗ учӗ патне выртса юлнӑ та, халӗ вӑл унта кайса утиялне, кепкине тата записной кӗнекине илсе килме ирӗк пама ыйтать, — записной кӗнеки ӑшӗнче хӑйӗн хурӑнташӗсен сӑнӳкерчӗкӗсем пур-ҫке-ха унӑн.

Кепи его осталось возле убитой лошади, он просил позволения сходить взять одеяло, кепи и записную книжку, в ней ведь фотография его родных.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Астахов бинокль витӗр пӑхрӗ те кантӑк кӑшкарӗн ҫаврашки ӑшӗнче инҫетре юланутла этемсем кӗпӗрленсе тӑнине курчӗ.

и Астахов, припавший к биноклю, увидел в окружье стекол далекую густую группу конных.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шалта, Григорин кӑкӑр шӑмми ӑшӗнче, атака умӗн юна пикенсех хӑваланӑ чӗре халӗ юман пек хытса кайрӗ: хӑлха янӑранипе сулахай ура пӳрнисем ыратнисӗр пуҫне, вӑл урӑх нимӗн те туймасть.

В середине грудной клетки Григория словно одубело то, что до атаки суетливо гоняло кровь, он не чувствовал ничего, кроме звона в ушах и боли в пальцах левой ноги.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Рассыпаться лавой и вперёд»! — тесе илчӗ хӑйӗн ӑшӗнче Григорий сӑмахсӑр командӑна.

«Рассыпаться лавой и вперед», — в уме перевел Григорий немую команду.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Машина ӑшӗнче кӑвак ҫӳҫлӗ самӑр генерал, ларкӑч хыҫне сӗвенсе кайса ӳкнӗ евӗр, йӑваланкаласа ларать.

На сиденье, откинувшись, полулежал толстый седой генерал.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех