Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Степан пирки ҫак хыпара илтнӗ хыҫҫӑн Петро чӗри, сурса ыратакан чӗрӗ сурана сӑвӑр ҫӑвӗпе сӗрсе сипленӗ пекех, ҫӑмӑлланса килчӗ, ҫапах та ӑшӗнче хӑй ҫапла шутласа хучӗ: «Каятӑп та отпуска — Дашкӑна чӗп-чӗр юн пуличчен хӗнесе тӑн кӗртетӗп!

После того как услышал Петро про Степана, полегчало, словно ссадную болячку сурчиным жиром смазали, но все же решил: «Пойду в отпуск — кровь из Дашки выну!

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑнтӑрла кунӗпех пӗрисен лупасӗ айӗнчи арпа ӑшӗнче пытанса выртнӑран унӑн ҫири шинелӗ пӑхма ҫук хылчӑкланса пӗтнӗ.

День лежал, зарывшись в стодоле в мякину, в невероятно измазанной шинели.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсене те вара каялла чакма вилӗмсӗр пуҫне урӑх нимӗн те чараймӗ-ши?» — пӗрре кӑна мар шухӑшларӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.

B ничто, кроме смерти, не в силах будет их удержать?» — не раз задумывался он.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Чи малтанах эсӗ — тӑмпай, унтан хӑвӑнпа ху йӑпанса пурӑнакан мӗскӗн солдафон», — хӑй ӑшӗнче шухӑшларӗ Бунчук, кулма чарӑнса.

«Ты прежде всего болван, а потом уж самодовольный солдафон», — подумал Бунчук и загасил улыбку.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анюта ӑна алшӑллипе шӑлса тасатрӗ, вӑл сӗтел ҫине арбуз пырса хунине, тарелкӑпа ҫӗҫӗ илсе килнине пӑхса, Сергей хӑй ӑшӗнче Саввӑран кӗвӗҫсе илчӗ — лайӑх арӑм ун.

Анюта вытерла его полотенцем, и то, как она положила арбуз на стол, как принесла тарелку, ножик, заставило Сергея снова в душе позавидовать Савве — хорошая была у него жена.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Чӑнах ӗнтӗ вӑл, хӗрарӑм ӗҫӗ, — хӑвӑрт килӗшрӗ Савва, хӑй ӑшӗнче, арӑмӗ сӑмахне итлесе, Сергее ӗмкӗч илме каланӑшӑн вӑрҫса илчӗ.

— Да, это верно, бабское дело, — охотно согласился Савва, мысленно ругая себя, что послушался жены и заговорил об этом с Сергеем.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анфиса графин илсе кӗчӗ, ун ӑшӗнче пӗр стакана яхӑн чие ярса тутлантарнӑ эрех пулнӑ.

Анфиса принесла графин, в котором оказалось не более стакана вишневки.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Майӗпе ҫынсем вӗренсе ҫитрӗҫ, нормӑна кӗчӗҫ, ҫынсем малтанхи пекех ҫине тӑрса, пӗр-пӗринчен лайӑхрах пулма тӑрӑшса ӗҫленине курса: «Ҫӗрле ӗҫлесе пӑхсан анчах, тесе Грицько тӗрӗс каларӗ иккен… Опытлӑ танк десантникӗ чухлать ҫав»! — терӗ Сергей хӑй ӑшӗнче.

Постепенно все втянулись, вошли, как говорят, в норму, и Сергей видел на лицах у сплавщиков ту же решительность, которую наблюдал в начале работ, то же настроение, приподнятость, желание выказать свое преимущество, умение и думал: «Подобраться к реке под покровом ночи, — оказывается, Грицько был прав… Чутье опытного танкодесантника!»

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эсир броня ӑшӗнче ларнӑ, эпир — юнашар, броня ҫинче.

— Вы сидели в броне, а мы — рядом, на броне…

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Грицько ҫине пӑхса: «Кӗрескер! Хӑйпе пӗрле никам пулмасан та вӑл пӗренене пӗчченех ҫӗре антарӗччӗ…» — терӗ хӑй ӑшӗнче Сергей.

Поглядывая на Грицька, Сергей невольно думал: «Здоровило! Да если бы рядом с ним никого не было, он бы и один, немного поднатужившись, сбросил бы бревно на землю…»

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей хӑй ӑшӗнче плана кӗскетме май ҫук терӗ.

Мысленно Сергей стал доказывать, что сократить количество строительных объектов никак нельзя.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл тем пек нумай ҫын умӗнче тухса калас пек, хӑй ӑшӗнче вӑрӑм калаҫу хатӗрлерӗ.

Он подготовил пространную речь, точно ему предстояло выступать с докладом о пятилетнем плане перед огромной аудиторией.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун умӗнче ахаль хула мар, ҫеҫенхирсен тӗп хули выртать, ытти хуласенчен пачах уйрӑм хӑйне кура хула, хир пек сарлака урамлӑ, сарлака проспектлӑ; садсем ӑшӗнче шурӑ ҫуртсем лараҫҫӗ, хула тулашнелле кайнӑҫем садсем тата ҫӑрарах, йывӑҫсем ҫуртсене курӑнми пуличченех хупласа илеҫҫӗ те ҫеҫенхир тӗсӗсемпе пӗрлешсе каяҫҫӗ…

Перед ним лежал не обычный город, а столица степного края со своим особым, неповторимым колоритом, с широкими, как и сама степь, проспектами и улицами; белые дома в садах, и чем дальше от центра, тем зелень садов становилась сочнее, — там она совсем скрывала строения и сливалась с красками поля…

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Ак тамаша, — терӗ хӑй ӑшӗнче Сергей. — Хутаҫ та ҫук, Дорофей те, лашасемпе сӳсмен-пӑява пӑрахсах, таҫта кайса ҫухалнӑ!»

«Странно, — подумал он. — Ни Дорофея, ни мешка с салом… Бросил коней и сбрую. Куда же он запропастился?»

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ку палламан ҫынсен портречӗсем умӗнче Сергей чарӑна-чарӑна тӑчӗ, пӗринчен хӑй ӑшӗнче: «Епле ҫапӑҫрӑн, тусӑм?» тесе ыйтрӗ, теприне: «Куратӑн-и, эпӗ погонсӑр», терӗ, виҫҫӗмӗш умӗнчен кӑмӑллӑн кулса ҫеҫ иртсе кайрӗ.

Возле каждого из них Сергей останавливался, рассматривал незнакомые лица, у одного мысленно спрашивал: «Ну, как, дружище, воевал?», другому говорил: «А я, видишь, уже снял погоны», третьему только улыбался и проходил дальше.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Савӑнӑҫлӑ шӑв-шав пуҫланса кайрӗ, пурте пӗр харӑс Саввӑна саламланӑ хушӑрах, кашниех хӗвелпе пиҫнӗ, Ылтӑн Ҫӑлтӑрлӑ палламан ҫамрӑк ҫын ҫине пӑхса илсе, хӑйӗн ӑшӗнче ҫапла шухӑшланӑ: ҫав ӑслӑ та пысӑк япала ҫинчен Саввӑна ҫак герой каламан-ши, тенӗ, ҫак герой пуҫласа яман-ши ку ӗҫе?

Поднялся веселый гомон, все разом поздравляли Савву и поглядывали на незнакомого чернолицего парня с Золотой Звездой и каждый думал: уж не этот ли герой рассказал Савве об этой великой и большой вещи, не этот ли герой начал это дело?

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей пуҫне усса итлесе ларчӗ, хӑй ӑшӗнче темле шикленнипе иккӗленни чи малтан хускалнине туйса илчӗ.

Сергей слушал, склонив голову к столу, и впервые ощущение какой-то неуверенности и тревоги проникло в его сознание.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Рагулин мӗн каласса эпир халӗ пӗлместпӗр-ха, — терӗ Сергей, ҫав вӑхӑтрах хӑй ӑшӗнче ҫапла шухӑшларӗ:

— Мы еще не знаем, что скажет Рагулин, — проговорил Сергей, а про себя подумал:

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Ах, ывӑлӑм, ывӑлӑм, — терӗ вӑл хӑй ӑшӗнче, — лара-тӑра пӗлменскер.

«Ой, сынок, сынок, — подумала она, — и какой же ты уродился непоседливый.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ир килессе кӗтсе, Сергей саланмасӑрах вырӑн ҫине выртрӗ те: «Эпӗ ӑна ҫак чӑх-чӗп ферминче тӗл пуласса шухӑшламан та», — терӗ хӑй ӑшӗнче.

Поджидая утро, Сергей, не раздеваясь, прилег на кровать и подумал: «Разве я мог предположить, что встречу ее на этом птичнике?»

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех