Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дуняшка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пыр-ха, кайса пӑх, Дуняшка, вӑранман-и вӗсем?

Поди глянь, Дуняшка, не проснулись они?

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл пит ҫутарма ыйтрӗ, Дуняшка тытнӑ тӗкӗр умӗнче ҫӳҫне турарӗ, унтан тӑванӗсем ҫинелле темле ҫӗнӗлле йӑлкӑшакан куҫӗсемпе йӗрлесе пӑхса, халсӑррӑн кулса илчӗ:

Она попросила умыться, причесала волосы перед зеркалом, которое держала Дуняшка, и, оглядывая родных как-то по-новому сияющими глазами, с трудом улыбнулась:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Крыльцара вӑл брезент плащне хывса хучӗ, карлӑк урлӑ кармашса, чылайччен ҫӑмлӑ аллисене супӑньлесе аппаланчӗ, йӗкӗр ывӑҫӗ ҫине кӑкшӑмран шыв ярса тӑракан Дуняшка ҫине куҫ айӗпе пӑхкаласа, ӑна пӗр-икӗ хутчен куҫ та хӗссе илчӗ.

Он снял на крыльце брезентовый дождевик, перегнувшись через перила, долго мылил волосатые руки, исподлобья посматривая на Дуняшку, лившую ему в пригоршню воду из кувшина, и даже раза два подмигнул ей.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка витре ҫурӗ те картишне ӗнесем сума тухрӗ.

Дуняшка вымыла цебарку, пошла на баз доить коров.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эсӗ, Дуняшка тата эсӗ те, Дарья, тухӑрччӗ наччаслӑха.

А ты, Дуняшка, и ты, Дарья, выйдите на-час.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка ун урисем ҫине сурӑх тирӗнчен ҫӗлетнӗ кӗрӗк пырса витрӗ, ӑшӑ утияла аяк енӗсенчен тӳрлетрӗ.

Дуняшка набросила ей на ноги овчинную шубу, поправила с боков теплое одеяло.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья, сӗтелсемпе саксене ҫилӗллӗн кӗмсӗр-кӗмсӗр шутарса урай ҫурӗ; старик кайнӑ хыҫҫӑн Ильиничнӑран курницӑна кӗме ирӗк илнӗ Дуняшка Наталья пуҫӗ вӗҫӗнче ларчӗ, минтере тӳрлетрӗ, шыв ӗҫтерчӗ; Ильинична, хушӑран пӗрре, айккинчи пӳлӗмре ҫывӑракан ачасем патне кӗркелесе тухрӗ, унтан курницӑна таврӑнчӗ те, питне аллисем ҫине хурса, пуҫне хурлӑхлӑн пӑркаласа, вӑрахчен Наталья ҫине хӗрхенсе пӑхрӗ.

Дарья замывала полы, ожесточенно передвигая стулья и лавки; Дуняшка, которой после отъезда старика Ильинична разрешила войти в горницу, сидела у изголовья Натальи, поправляла подушку, подавала воду; Ильинична изредка наведывалась к спавшим в боковушке детям и, возвратясь в горницу, подолгу смотрела на Наталью, подперев щеку ладонью, горестно качая головой.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ытла та вӑрах мӗшӗлтетнине кура Дуняшка тӳсеймерӗ, кухньӑна вӑркӑнса кӗчӗ те куҫҫуль витӗр ашшӗне тустарма тытӑнчӗ:

Он так долго мешкал, что Дуняшка не вытерпела — ворвалась в кухню и со слезами напустилась на отца:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка курницӑна кӗресшӗнччӗ, анчах Ильинична ҫилӗллӗн хӑтӑрса тӑкрӗ:

Дуняшка хотела было войти в горницу, но Ильинична сурово сказала:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Шалт аптрамалла сирӗнпе! — терӗ кӳренсе Дуняшка.

Дуняшка с досадою ответила: — Чистая беда с вами!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗремесленсе кайнӑ ашшӗ купӑстапа ҫӗрулми татӑкӗсене сухалӗ ҫинчен иртсе хӑтланнине кура, Дуняшка темле кӑна кулӑпа чыхӑнса каймарӗ, анчах ыттисем шухӑшлӑ сӑнпа чӗнмесӗр ларнине курчӗ те, вӑл та чӑтрӗ, вырӑнсӑр кулса ярасран шикленсе, ашшӗ ҫине пӑхма пӑрахрӗ.

Дуняшка чуть не прыснула, глядя, как побагровевший отец выбирает из бороды капусту и кусочки картофеля, но лица остальных были настолько серьезны, что и она сдержалась и взгляд от отца отвела, боясь некстати рассмеяться.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка вӑкӑрсене Дон хӗррине хӑваласа анчӗ, Ильиничнӑпа Наталья васкасах сӗтел хатӗрлерӗҫ…

Дуняшка погнала к Дону быков, а Ильинична и Наталья проворно накрыли на стол.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка тек чӑтма пултараймарӗ, питне ал тупанӗсемпе хупласа, шыв пӗрӗхнӗ пек пӗрӗхтерсе кулса ячӗ.

Дуняшка не выдержала и пырскнула, спрятав в ладонях лицо.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья хунямӑшӗ курасран, кухня алӑкне тайса хучӗ те юбка аркине хӑвӑрт пӗҫ хушшинелле пуҫтарса чикрӗ, ӑна хыҫалтан аллипе ярса тытса, ҫара ура хырӑмӗсене йӑлт-ялт ҫутӑлтарса, курница тӑрӑх таплаттарса утса кайрӗ, унтан, Дуняшка умӗнче чарӑнса тӑрса, хулӑн сасӑпа команда пачӗ:

Дарья притворила дверь в кухню, чтобы не видела свекровь, быстрым движением просунула между ног подол юбки и, захватив его сзади рукой, сверкая оголенными лоснящимися икрами, промаршировала по горнице, стала около Дуняшки, басом скомандовала:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья ачисен кӗписене сапласа аппаланчӗ, Дарйӑна куллине пытарса итлесе ларчӗ, нимӗн те ӑнланман Дуняшка вара, аллисене тархасланӑ пек кӑкӑрӗ ҫумне хутлатса тытса, йӑлӑнса ыйтрӗ:

Наталья чинила детские рубашонки и слушала Дарью, подавляя улыбку, а сбитая с толку Дуняшка, умоляюще сложив руки, просила:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка хиртен таврӑнсан вара унӑн савӑнӑҫӗ пӗлӗт тӳпинех ҫитрӗ темелле.

Окончательно развеселилась после того, как с поля пришла Дуняшка.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка Мишка Кошевоя — хӑй пӗтӗм хӗр чунӗпе парӑнса юратакан пӗртен-пӗр савнине — хӑҫан та пулин качча тухас шанчӑксӑр хӑварнӑшӑн ашшӗ-амӑшне ҫилленчӗ; Наталья Григорий каллех Аксиньйӑпа сыпӑҫса кайнӑшӑн шӑппӑн, пӗтӗм чӗререн, яланхилле вӑрттӑн кулянчӗ.

Дуняшка злилась на родителей за то, что те лишили ее надежды когда-нибудь выйти замуж за Мишку Кошевого — единственного, кого она любила со всей беззаветной девичьей страстью; Наталья молча и глубоко, с присущей ей скрытностью переживала новый отход Григория к Аксинье.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пуринчен малтан Дуняшка кил-йышран писрӗ.

Первой откололась Дуняшка.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич, ӗҫ ҫине алӑ сулса, тумне улӑштарчӗ, таса кӗпе, лампаслӑ пустав шӑлаварпа тахҫан Григорий парнеленӗ карттус тӑхӑнчӗ те, карчӑкне Дарйӑна Дуняшка патне шывпа апат-ҫимӗҫ леҫсе партарма хытарса, мӑнаҫлӑн майдана лӑкӑштатрӗ.

Пантелей Прокофьевич, махнув рукой на работу, принарядился, надел чистую рубаху, суконные шаровары с лампасами, фуражку, некогда привезенную Григорием в подарок, и степенно захромал на майдан, наказав старухе, чтобы отправила с Дарьей воду и харчи Дуняшке.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевичӑн чунӗ лӑштах пулчӗ, Дуняшка мӗн каланине ҫаплах ӑнланса ҫитереймесӗр тепре ыйтрӗ:

У Пантелея Прокофьевича разом отлегло от сердца, и, еще не понимая смысла сказанных Дуняшкой слов, он снова переспросил:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех