Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрӗ сăмах пирĕн базăра пур.
хӗрӗ (тĕпĕ: хӗрӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Арӑмӗ пысӑк ҫыхӑ ҫумне тӗршӗнсе, ӗсӗклесех йӗрсе янӑ, унӑн кӑвакарнӑ тутисем темскер пӑшӑлтатнӑ, ашшӗ кӑвакарнӑ пуҫне чӗтрентернӗ, кӗҫӗн хӗрӗ Васенӑ ҫеҫ, пур енчен те япаласемпе хӗстерсе лартнӑскер, ҫула тухассипе савӑннӑ та айккинелле вӑльт-вальт ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхнӑ.

Заголосила жена, припав к пухлому узлу, затряс седой головой отец, шепча что-то побелевшими губами, и лишь младшая дочка Васеиа, стиснутая со всех сторон вещами, довольная предстоящим отъездом, весело поглядывала по сторонам.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хупӑннӑ ҫурчӗ ҫинчен — халӗ ӗнтӗ вӑл унпа ялан лайӑх уйрӑлма шутларӗ, — халь ҫеҫ хӗрӗ Дымшаковпа тавлашни ҫинчен шухӑшларӗ: неушлӗ унӑн ачисем пурте уншӑн часах ҫакӑн пек ӑнланмалла мар, ют пулса тӑрӗҫ?

Он думал о брошенном доме, с которым теперь уже бесповоротно решил расстаться, и о споре Дымшакова с дочерью: неужели все его дети скоро станут для него такими же непонятными и чужими?

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Неушлӗ хӗрӗ тепӗр хут хӗрме тытӑнакан тавлашӑва хутшӑнӗ?

Неужто дочь ввяжется в назревающую ссору?

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней хӗрӗ хыҫҫӑн пӑхса илчӗ, анчах нимӗн те каламарӗ, вӑл хӑй те унран сахал мар ывӑннӑ, анчах, хӑна йӗркипе, сӗтел хушшинче тӳсӗмлӗн ларчӗ, ҫирӗ, ӗҫрӗ, ҫын майӗпе калаҫрӗ.

Корней посмотрел вслед дочери, но ничего не сказал, он устал не меньше ее, но терпеливо, как подобает гостю, сидел за столом, ел, пил и поддерживал неспешный разговор.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрӗ хӗп-хӗрлӗ пулса кайрӗ, ашшӗ ун ҫине темӗнле ӑнланман пек пӑхса илчӗ.

Дочь пунцово вспыхнула, и он недоуменно посмотрел на нее.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Хӑй ӑҫта вӑл халь? — ыйтрӗ Корней, хӗрӗ ҫулталӑк хушшинче те унӑн аппӑшне кӗрсе курма вӑхӑт тупайманнишӗн кӑштах лайӑхмарланса.

— Где он сейчас-то? — чувствуя неловкость за дочь, которая не удосужилась за два года навестить родную тетку, спросил Корней.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрӗ хыпӑнса ӳксе: — Атте? Эсӗ-и? — тесе ыйтсан, шартах сикрӗ.

И вздрогнул, услышав ее встревоженный зов: — Тятя? Ты?

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней крыльца патне хӗрӗ пырса тӑнине те асӑрхаймарӗ.

Корней не заметил, как подошла к крыльцу дочь.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗнер станцирен хӑйӗн хӗрӗ пурӑнакан район хулине кайнӑ чухне ҫула май паллакан ялсене кӗрсен, вӑл ҫакӑн пекех чӳречисене ҫапса лартнӑ пӳртсем темиҫе те курчӗ.

Вчера, когда он ехал со станции в районный городок, где жила его дочь, по пути в знакомых деревнях ему не раз встречались такие же покинутые, с заколоченными окнами избы.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хуйхӑллӑ тӑракан хресчен ҫинчен, унӑн ҫемьи, чирлӗ хӗрӗ ҫинчен пурте ҫав вӑхӑтрах манса кайнӑ.

И мужик с его семьей, с его горем и больным ребенком, на минуту привлекший общее внимание, был мгновенно забыт.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

«Мур хӗрӗ!

«Дщерь лукавая!

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вилӗ хуҫана юратнӑ хӗрӗ Гришака хапха уҫса кӗртрӗ, ҫуна патӗнчен аяккалла, юр кӗрчӗ ҫинелле ывтӑнчӗ.

Мертвому хозяину отворила ворота любимая дочь Грипашка и кинулась от саней в сторону, в сугроб.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ватӑлса ҫитнӗ тапчам карчӑкпа ҫап-ҫамрӑк хӗрӗ взвода юрама тӑрӑшса лара-тӑра пӗлми вӗткеленчӗҫ.

Взводу стала угодливо прислуживать престарелая дородная хозяйка с дочерью-подростком.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий кил хуҫипе курайманлӑх тӗтрелетнӗ хаяр пуҫӗнчен тӳррӗн пӑхса сывпуллашрӗ, — пӳрте кӗрекен хӗрӗ тӗлӗнчен пуҫне тайса иртрӗ.

Григорий попрощался с хозяином, твердо выдержав его задымленный враждебностью взгляд, — кивнул головой проходившей в курень хозяйской дочери.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Автансем виҫҫӗмӗш хут авӑтнӑ хыҫҫӑн Григорий пӳрте куҫса выртасшӑнччӗ, анчах кил хуҫи хӗрӗ чарчӗ ӑна.

После третьих кочетов Григорий собрался было перекочевать в горницу, но она его удержала.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий кил хуҫи харлаттарма пуҫланине илтсенех, аттине кӑна хывса, ун хӗрӗ патне аслӑк айне кайрӗ.

Григорий, скинув одни сапоги, пошел к ней под сарай, как только услышал храп хозяина.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрӗ, тӗссӗртерех ҫӳхе тутине чӑмӑртаса, куҫ хӑрпӑкӗсен айӗпе Григорий ҫине хӑвӑрт пӑха-пӑха илнине вӑл асӑрхамасть те.

Он не замечал, как дочь его из-под ресниц быстро поглядывала на Григория, сжимая тонкие неяркие губы.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чейне хуҫа хӗрӗ — ҫӳллӗ кӗлеткеллӗ чиперкке хӗрарӑм ярса тӑчӗ.

Чай разливала дочь хозяина — высокая красивая жалмерка.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Суворовӑн Наташа ятлӑ хӗрӗ пулнӑ.

Была у Суворова дочь — Наташа.

Суворов хӗрӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Асламӑшӗ те ахаль ҫын ҫемйинчен пулман — лавккаҫӑ хӗрӗ.

Бабушка тоже не из простой семьи была — дочь лавочника.

«Шкулта вӗреннӗ чухнех унӑн лидер паллисем пурччӗ» // Лариса Петрова. Хыпар, 2020.02.07, 13–14№№

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех