Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӗҫех сăмах пирĕн базăра пур.

Кӗҫех (тĕпĕ: кӗҫех) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑрҫӑ чӑрӑш турачӗсемпе йӗкелӗсене хуҫа-хуҫа, тата-тата антарнӑ та, халь вӗсем хӑйсен юлашки кунӗсене пурӑнса ирттереҫҫӗ, кӗҫех юр айне пулса ҫӗрме тытӑнаҫҫӗ ӗнтӗ.
Война посбивала ветки елей и шишки, и они доживали теперь последние дни на земле, которая вот-вот покроется снегом и превратит их в перегной.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кӗҫех ман пата атте ҫитрӗ.
Подошел отец.

Танксен колонни кӗҫех вӑрмана кӗрсе ҫухалчӗ, эпир вара ҫумӑр якатса кайнӑ пӗр пӗчӗк ҫул тӑрӑх вӗсем хыҫҫӑн утрӑмӑр.
Колонна танков скрылась в лесу, а мы пошли за ней по проселочной дороге, размытой дождем.

Анчах вӑл та кӗҫех шӑпланчӗ.
Но вскоре и он стих.

Кӗҫех аҫу ҫитмелле.
Папа скоро приедет.

Кӗҫех хӑй таврӑнать.
Он сейчас приедет.

Кӗҫех пӗр хӗрача кӗчӗ.
Пришла девушка.

Кӗҫех Николай Степанович чӑматанне те машина ҫине вырнаҫтартӑмӑр.
Чемодан Николая Степановича стоял в машине.

Пире илме кӗҫех машина килмелле…
Он пришлет машину…

Николай Степанович кӗҫех ҫитмӗл тултарать.
Николаю Степановичу — скоро семьдесят.

— Каях, кай, эп кӗҫех кӗретӗп!
— Иди, иди, я скоро приду!

Кӗҫех атте таврӑнчӗ.
Вскоре вернулся отец.

Кӗҫех акӑ эпир те тапранатпӑр.
Сейчас и мы тронемся.

Кӗҫех вӑл вунулттӑ тултармалла.
Ему скоро шестнадцать.

— Акӑ, кӗҫех хӑй таврӑнать — ун чух хӑвӑрах курӑр-ха! — тет Боря, ӗнентерме тӑрӑшса.
— Вот придет скоро — сами увидите! — говорил Боря для большей убедительности.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ҫитменнине тата, хӗл те ав кӗҫех пӗтет.
— Да и зима скоро кончается.

Кӗҫех эп хаман пуҫарулӑха кӑтартма шутларӑм: — Наташа, — терӗм хайхи пӗррехинче, — канмалли кун атя катока ярӑнма каяр?
И вот я решил проявить инициативу сам: — Наташа, поедем на каток в выходной?

Ну, вӑл та кӗҫех вунтӑваттӑ тултарать.
Ну и ему почти четырнадцать.

Халь ӗнтӗ кӗҫех, тет вӑл…
Пишет, что теперь скоро…

Пайтах иртрӗҫ ӗнтӗ ҫулсем вӑл вунпиллӗкрен иртнӗренпе, кӗҫех вӑтӑр сакӑр ҫул та ҫитет, вӑл пур, ҫав-ҫавах.
И за все многие-многие годы, хотя ей давным-давно уже не пятнадцать, а почти тридцать восемь.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика