Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

витӗр сăмах пирĕн базăра пур.
витӗр (тĕпĕ: витӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах акӑ ҫанталӑк каллех пӑсӑлать, пӗлӗт тӗттӗмленет, тинӗс ҫинчен витӗр курӑнми тӗтре килсе хупӑрлать.

Но портилась погода, небо темнело, с моря надвигался непроницаемый туман.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑй вӑл бинокль витӗр тепӗр енчен пӑхнӑ чухнехи пек лайӑх та аякра курӑнать.

Он виднелся четко, почти резко и вместе с тем страшно далеко, как в обратную сторону бинокля.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сывлӑш пушӑ, витӗр курӑнать.

Страшная пустота и прозрачность стояли над чердаками.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара пӑр пек таса пӗлӗт ҫинче, вокзалӑн, пасарӑн леш енче, манчжур ҫӗлӗкӗсем пек пысӑк та хура курак йӑвиллӗ, ҫара туратлӑ йывӑҫсем витӗр пилеш пек хӗрлӗ шурӑмпуҫ нумайччен хӗрелсе тӑрать.

Тогда рябиновая заря долго горела на чистом, как лед, небе, за вокзалом, за привозом, за костылями заборов, за голыми прутьями деревьев, густо закиданных вороньими гнездами, большими и черными, как маньчжурские папахи.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ладанӑн сирень тӗслӗ тӗтӗмӗ витӗр хӗвел пӑхать.

Слабое солнце сквозило в сиреневом дыму ладана.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн типӗ сухалӗ витӗр орден курӑнать.

Орден, просвечивал сквозь его сухую бороду.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Математик куҫлӑх витӗр аяккинелле пӑхса ларать.

А математик смотрел в сторону сквозь очки.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Катакомбӑсем халӗ те хула айӗнче урлӑ-пирлӗ выртаҫҫӗ; хула тулашӗнче вӗсем витӗр тухмалли темиҫе ҫул пур.

Катакомбы и сейчас простираются запутанным лабиринтом под всем городом, имея несколько выходов за его чертой.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ну, кӑшкӑр-ха эсӗ тата, ирсӗр! — терӗ шӑл витӗр мӑйӑхлӑ ҫын, Гаврик хӑлхинчен ярса тытса.

— А ну, покричи у меня, сволочуга, — сквозь зубы выцедил усатый, взяв железными пальцами мальчика за ухо.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя ҫавӑнтах тӗлӗнмелле истори каласа пачӗ: хӑй шарманщик хыҫҫӑн хӑвалани ҫинчен, шарманщик унтан картишсем витӗр тарни ҫинчен, ҫаплах тата вӑл ӑна ҫухинчен мӗнле ярса тытса городовоя кӑшкӑрса чӗнни ҫинчен калать.

И Петя тут же рассказал великолепную историю, как он гнался за шарманщиком, как шарманщик убегал от него через проходные дворы, но как он все-таких его схватил за шиворот и стал звать городового.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя ӑна хӑйӗн кровачӗ ҫине вырттарнӑ тирпейлӗ пуканисене, пӗчӗк плитана тата ашшӗ шӑвӑҫ таткисенчен туса панӑ каструлькисене кӑтартма пуҫласан, каструлькисем Петя кӑмӑлне питех те килчӗҫ пулсан та, вӑл шӑл витӗр йерӗннӗ пек сурчӗ те мӑшкӑлласа кулса: — Мотька, сан ҫӳҫне мӗншӗн каснӑ? — тесе ыйтрӗ .

Едва Мотя вежливо стала ему показывать своих кукол, аккуратно уложенных по кроваткам, и маленькую плиту с всамделишными, но только маленькими кастрюльками, сделанными отцом из обрезков цинка — что, если правду сказать, Пете ужасно понравилось, — как мальчик презрительно сплюнул сквозь зубы и, оскорбительно хихикая, спросил: — Мотька, чего ты такая стриженая?

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗвел ҫутти, тусанлӑ чӳречесем витӗр кӗрсе, анлӑ урай ҫине шупка лаптӑксем туса ӳкет.

Солнечный свет, пройдя сквозь пыльные стекла, лежал по всему непомерному полу бледными клетчатыми косяками.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Витӗр курӑнакан ҫӑра пӑспа витӗннӗ хӑвӑрт ҫаврӑнакан урапасем хӑйсем патне мӗнле вӑйпа илӗртсе туртаҫҫӗ!

С какой непреодолимой волшебной силой притягивали к себе головокружительно мелькающие литые колеса, окутанные плотным и вместе с тем почти прозрачным паром!

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Таса пӗлӗт ҫеҫ горизонт хӗрринче, хӗвел аннипе витӗр курӑнса симӗсленет, унта пӗр ҫӑлтӑр йӑлтӑртатни аран палӑрать.

Только чистое небо с края светилось прозрачной зеленью заката со слабенькой, еле заметной звездочкой.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл йӑлтӑртатнӑ пулин те, ҫиелтен витӗр курӑннӑ пулин те, тарӑн тӗлте хӑрушӑ хуран пек пулнӑ.

Она стала какой-то хотя и глянцевитой, ярко-гелиотроповой на поверхности, но страшной, почти черной в глубине.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Салтаксем решетке витӗр ӑна ҫӑкӑр татӑкӗсем тӑсса параҫҫӗ.

Солдаты протягивали ему через решетку куски хлеба:

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫын тетел лартма, вӑлтасем яма пултарать, вӑлтасене витӗр курӑнакан хӗлӗхрен тӑвать, шӑвӑҫран тунӑ тӗрлӗ тӗслӗ пулӑсем е урӑх япаласем ярса улталать.

Человек как наставит сетей и переметов, как забросит прозрачную лесу удочек, как сверкнет блесной и пестрыми перышками самодура.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Садӑн чугун решетки витӗр тӗрлӗ йывӑҫсен турачӗсем тухса тӑнӑ.

Из-за чугунной решетки сквера торчали ветки различных деревьев.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Акаци ҫулҫисем хӗвел витӗр иҫӗм ҫырли пек курӑнаҫҫӗ.

Акации светились зелеными виноградинами листьев.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Акӑ ҫӗнейместӗн ӗнтӗ, асатте, — терӗ Гаврик шӑл витӗр, хӑй ҫинчен тар шӑпӑртатса юхать.

— А вот не подужите, дедушка, — сквозь стиснутые зубы цедил Гаврик, обливаясь потом.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех