Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Огнянов (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫав Огнянов тесен вара… чӑн та йытӑ!

— Только вот этот Огнянов… сущий пес!..

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑлхавҫӑсем унран инҫе те мар выртаҫҫӗ, хӑйсен хушшинче шӑппӑн калаҫаҫҫӗ пулин те, Огнянов илтмех тытӑнчӗ вӗсем калаҫнине.

Между несколькими повстанцами, лежавшими поблизости, завязался приглушенный разговор, сразу привлекший внимание Огнянова.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов вӗсен хушшине майӗпен ҫеҫ пырса кӗчӗ те ывӑннипе те тарӑхнипе ҫӗрелле вилнӗ пек персе анчӗ.

Огнянов бесшумно пробрался между ними и, надломленный физически и нравственно, рухнул на землю как убитый.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тем чухлӗ тертленсе ҫӳренӗ хыҫҫӑн хӑйӗн укрепленине таврӑннӑ ҫӗре ҫур ҫӗр иртсе те кайнӑччӗ, окоп сыхлакансем килӗнчен тӑванӗсем илсе килнӗ чӑптасемпе кавирсем ҫинче тӗттӗмре ҫывӑрмасӑр выртаҫҫӗ.

Было уже далеко за полночь, когда Огнянов после бесчисленных мытарств вернулся на свое укрепление, защитники еще бодрствовали, лежа в темноте на принесенных из дому родными половиках и рогожках.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗттӗмре Огнянов та куҫран ҫухалчӗ.

Огнянов тоже потерялся во тьме.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Урам вӗҫне ҫитсен, Огнянов тепӗр урамалла пӑрӑнса кӗчӗ, каллех хупах умне ҫитрӗ.

Дойдя до ее конца, Огнянов свернул на другую улицу и снова очутился перед корчмой.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов йӗплӗ хула тӗмӗ урлӑ сиксе каҫрӗ, хыҫалти урама тухрӗ.

Огнянов перескочил через терновую изгородь и вышел на заднюю улицу.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лампӑ ҫути ытла япӑх пулсан та, Огнянов хӗрарӑм куҫӗ куҫҫульпе йӑлкӑшнине асӑрхарӗ.

Как ни тускло освещала лампочка лицо женщины, Огнянов заметил слезы в ее глазах.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тӗттӗм сад пахчи ҫинелле пӑхса тӑчӗ.

Огнянов впился глазами в темный сад.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов шартах сикрӗ.

Ужас охватил Огнянова.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов лутра алӑк патне пычӗ те туртса пӑхрӗ.

Огнянов подошел к низкой дверце и рванул ее.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Мӗн ку? Мӗншӗн вӑл макӑрать?» — шухӑшларӗ пӑшӑрхана пуҫланӑ Огнянов.

Почему она плачет? Огнянова охватил невольный страх.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов шартах сикрӗ.

Куҫарса пулӑш

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ашшӗпе ывӑлӗн ури сасси илтӗнмест-ши тесе чӑтаймасӑр тенӗ пек кӗтсе тӑчӗ Огнянов.

Огнянов нетерпеливо ждал, не послышатся ли шаги отца и сына.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов».

Огнянов».

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ҫырӑвне часах ҫырчӗ.

Огнянов быстро написал записку.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов умне хӑйӗн чернил кӗленчине лартрӗ те: — Эс ҫыруна ҫыр, эпӗ хупаха кайса килем, — ҫак йытӑсем мӗн те пулин пӗҫертсе тухса ан кайччӑр, вӗсем чӑн-чӑн вӑрӑ-хурахсем-ҫке, — терӗ.

Поставил перед Огняновым свою чернильницу и сказал: — Ты напиши записочку, а я заскочу в корчму, — как бы эти собаки чего не стянули — сущие грабители!

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов кӗсйинче хут татӑкӗ шыракаларӗ.

— Огнянов порылся в боковом кармане.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тавах сире, Аврам бай, — хӗпӗртесе каларӗ Огнянов.

— Благодарю вас, дядя Аврам, — растроганно промолвил Огнянов.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хупах хуҫи ҫапла вӗҫӗмсӗр хавасланнине кура Огнянов та савӑнса кайрӗ.

Восторгам и радостным излияниям корчмаря не было конца, Огнянов обрадовался.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех