Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шывӗ ун куҫӗ умӗнче йӑлкӑшса выртнӑ.

Вода сверкала перед его глазами.

LIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫав шлепке уйӑх ҫути тӗлне лексе, вӗсен куҫӗсем умӗнче йӑлкӑшса кайнӑ.

Она заблестела перед их глазами, попав в полосу лунного света.

ХLVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вара асамат кӗперӗ пек йӑлкӑшса тӑракан бутылкӑсем лартса тултарнӑ тата хаклӑ тӗкӗрсем те ҫап-ҫутӑ лампӑсем ҫакса янӑ салунта пит шӑп пулса тӑчӗ, вӑл шӑплӑхра сехет пӗр тикӗс шаккани ҫеҫ илтӗнме пуҫларӗ.

И салун, со своими бутылками, играющими всеми цветами радуги, дорогими зеркалами и яркими лампами, погрузился в глубокую тишину, среди которой слышалось лишь равномерное тиканье часов.

XX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫамрӑк креолкӑн тин ҫеҫ туранӑ ҫӳҫӗ хитрен йӑлкӑшса тӑнӑ.

Недавно причесанные волосы молодой креолки красиво блестели.

XI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Сирӗн ҫӳҫ урӑх тӗслӗрех, анчах вӑл сахӑрлӑ паткӑ пек йӑлкӑшса тӑрать.

Только они у вас другого цвета и блестят, точно сахарная патока.

X сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ирхине вара кӑвак тинӗс ҫине каллех хӗвел йӑлкӑшса тухать.

А наутро солнце опять взошло в ясной синеве.

VII // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Профессор савӑнӑҫлӑн кулса илчӗ, тата темӗн каласшӑнччӗ, анчах ҫав вӑхӑтрах тусанпа хупланнӑ пӗлӗтре сарлака пӗкӗ пек ҫутӑ йӑлкӑшса илчӗ те ҫӗр тӑрӑх йывӑррӑн ухлатнӑ сасӑ янӑраса кайрӗ.

Профессор весело усмехнулся и хотел что-то сказать, но в этот момент застланное пылью небо осветилось широкой дугой вспышки, тяжкий гул передался по земле.

Иккӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Вӑрӑм ҫӗҫӗ лампа ҫутинче йӑлтӑр-ялтӑр йӑлкӑшса илчӗ.

Ослепительно сверкающий в свете лампы.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чакӑр куҫӗ йӑлкӑшса кӑна пӑхать.

Глаза у него заблестели живым огнем.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗр-ҫӗнӗ хӑма саваласа якатнӑ хыҫҫӑн хӗвел ҫинче сар кӗленче пек йӑлкӑшса курӑнать, куҫа хавас кӳрет.

Свежеоструганные доски блестят на солнце как желтое бутылочное стекло, радуя глаз.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Куҫӗ хӑйӗн ирхи ҫӑлтӑр пек йӑлкӑшса ҫуталчӗ.

Глаза его горели как утренние звезды.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Куҫӗ йӑлкӑшса ҫуталчӗ.

Глаза засветились.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Куҫӗ хӑйӗн вут та хӗм пӗрӗхессӗн йӑлкӑшса ҫуна пуҫларӗ.

Глаза его так и пылали огнем нетерпения.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗчӗк кӳлӗ йӑлкӑшса курӑнать.

Маленькое озерцо таинственно поблескивало в свете луны.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ял хыҫӗнчи лаштра йамра хушшине хесӗннӗ ҫамрӑк уйӑх мӗлки вашмӑк ҫырмари шывра вӑхӑт-вӑхӑт йӑлкӑшса вылять те каллех пытанать.

Спрятавшийся среди ветвей старой ивы молодой месяц время от времени отражается в реке и снова прячется в листве, потревоженной ветром.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ытла кӗске вӑхӑта пулчӗ ҫав вӗсен пӗрлехи телейӗ, — кӗрхи ачаш хӗвел ҫути пек, кӑшт ҫеҫ йӑлкӑшса вӗсен чӗрисене ӑшӑтрӗ те, унтан йывӑр та тӗксӗм пӗлӗтсемпе карӑнса, курӑнми пулчӗ.

Коротким оказалось их счастье с Селиме, как осенний редкий луч: сверкнул, согрел души и погас под тяжестью черных туч…

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селиме куҫӗ йӑлкӑшса хӗмленчӗ.

Глаза Селиме светились радостью.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Рехмет, рехмет умран юлнӑ ҫӑкӑр-тӑваршӑн, ырӑ хуҫа, — куҫӗ йӑлкӑшса пӑхать Шерккейӗн.

— Рехмет, рехмет, Кандюк бабай, за угощение, — разбегающиеся глаза Шерккея блестели хмельным огоньком.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӳлте тесен, урӑхла тӗнче, — ҫӑра ҫулҫӑ хӗвелӗн пирвайхи ҫутипе йӑлкӑшса кӗренленет.

Зато наверху оврага совсем другая жизнь: густые ветви первыми принимают лучи восходящего солнца, окрашиваясь в его розовый рассветный цвет.

I. Канӑҫсӑр ир // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унӑн хӗп-хӗрлӗ пичӗсем ҫуталса тӑраҫҫӗ, пӗчӗк хура куҫӗ йӑлкӑшса ҫиҫет, ҫара урисене хӗвел ҫине тӑсса хунӑ та, ӑшӑтать, Якку кӑнтӑрлахи апат умӗн сыпма та ӗлкӗрнӗ…

Его красное лицо блестит, маленькие черные глаза блестят, разутые большие ноги греются, вытянутые на солнце, Яков уже пропустил перед обедом…

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.