Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑткӑннӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Арҫын каллех ӑшне ҫӑвар тулли намӑс сӑмахпа ҫӑткӑннӑн канӑҫлантарчӗ.

Куҫарса пулӑш

Трофим // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 96–116 с.

Вӑл кӗленчесем ҫине ҫӑткӑннӑн тӗмсӗлнине кура старик ун патне пычӗ те юнашар ларчӗ.

Видя, как жадно смотрит она на бутылки, старик подошел к ней и сел рядом.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

«Ку — манӑн», — терӗ вӑл Харита Малькомӑн кӗпе-йӗмне урипе тапса-сирсе тата ҫӑткӑннӑн тӗсесе.

«Это мое», — сказала она, подбрасывая ногой белье Хариты Мальком и жадно присматриваясь к нему.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Мӗн чухлӗ чечек! — ҫӑткӑннӑн килӗшрӗ Герда.

— Цветов такая масса! — сказала с жадностью Герда.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эпӗ тӗркӗшӳ хушшинче сулланса ҫӳретӗп, тепӗр чухне Дэзипе тӗл пулкалатӑп, — вӑл мӗн пур борт тӗлӗнче тейӗн, ҫиҫкӗнекен рейда ҫӑткӑннӑн сӑнать-тӗпчет.

Я бродил среди суматохи, встречая иногда Дэзи, которая появлялась у всех бортов, жадно оглядывая сверкающий рейд.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Тилӗрӳллӗн кулса Горн чӑшӑлтатнӑ хӑмӑш еннелле тӗмсӗлчӗ те ҫӑткӑннӑн тӑнлать, тепре печӗ.

Нервно смеясь, он жадно прислушался к затрещавшему камышу и выстрелил еще раз.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ӗҫсен улпутсем кӗленче ҫине ҫӑткӑннӑн пӑхма пӑрахмарӗҫ, анчах хуҫа ӑна пӑкӑларӗ те хӑйӗн пӳртне кайса лартма хушрӗ.

Выпив, вельможи продолжали жадно смотреть на бутылку, но король, заткнув ее, велел отнести в свою хижину.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Негр сӑйлава ҫӑткӑннӑн ӗҫсе ячӗ.

Негр жадно проглотил угощение.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хумхану тамалсан — тавӑру вырӑнне — пулӑсене чӗлхе кӑларса кӑтартрӑм, унтан тӑсӑлса выртрӑм та куҫа чарсах ҫӑткӑннӑн сӑнама пикентӗм.

Когда смятение улеглось, я, высунув язык рыбам в виде мести за их пучеглазое наваждение, растянулся и стал жадно смотреть.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл ҫырӑва сӗтел ҫине пӑрахрӗ, мухтанчӑклӑн саркаланса ларсан стаканне пӑрӑҫ эрехӗ тултарчӗ те сывламасӑр тенӗ пек, ҫӑткӑннӑн ӗҫсе ячӗ.

Она бросила записку на стол и, хвастливо подбоченясь, налила себе стакан перцовки, которую выпила с жадностью.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пурте — кирлӗ-и вӗсене е кирлӗ мар-и, — ӑна, кӑна, теприне ыйтаҫҫӗ, Гольцӑн чул пек ҫирӗп сӑнне ҫӑткӑннӑн тинкереҫҫӗ.

Все, кому нужно и кому не нужно, прашивали того, другого, жадно заглядывая в каменное, строгое лицо Гольца.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Куҫ Тарта сӑнама чарӑнмасть-ха, акӑ хускалчӗ, ҫывӑхарах куҫрӗ, ун ҫумне тепри хушӑнчӗ, вӗсем ҫӑткӑннӑн, хушса-ыйтса пӑхни Тарта пӑлхантарма пуҫларӗ.

Глаз продолжал рассматривать человека, зашевелился, придвинулся ближе, к нему присоединился другой, и жадный, требовательный взгляд их стал надоедать Тарту.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Старик тутисене тутлӑн чаплаттарса илнӗ, аллисене сӑтӑркаланӑ, куҫӗсем унӑн ҫӑткӑннӑн йӑлтӑртатнӑ.

Старик вкусно почмокивал губами, потирал руки, и глазки его жадно поблескивали.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӳсмелле мар выҫса ҫитнине тин туйса илчӗҫ те ҫӑткӑннӑн ҫиеҫҫӗ.

Ели жадно, только сейчас почувствовали нестерпимый голод.

Марс // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лось тӳрӗ ҫак йӗрсен «эрешмен картине» ҫӑткӑннӑн сӑнать; акӑ вӗсем — Марсӑн астрономсене ӑсран кӑларакан, вӗҫӗмсӗр улшӑнса тӑракан, геометри тӗлӗшӗнчен тӗрӗс, ӑнланма ҫук каналӗсем.

Лось жадно вглядывался в эту сеть линий: — вот они, сводящие с ума астрономов, постоянно меняющиеся, геометрически правильные, непостигаемые каналы Марса.

Анса ларӑм // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

… Сывлӑша ҫӑткӑннӑн сывла-сывла илсе, Васильев тепӗр темиҫе сехетрен хӑйне мӗн пуласси ҫинчен шутлама та тӑрӑшмарӗ.

…Жадно глотая воздух, Васильев пытался не думать о том, что будет с ним через несколько часов.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

— Укҫи ара, укҫи мӗн чухлӗ! — терӗ аслӑ Козельцовӗ, балагана кӗнӗ май, купаланса выртакан ассигнацисем ҫине ирӗксӗрех ҫӑткӑннӑн пӑхса:

— Денег-то, денег-то! — сказал Козельцов 1-й, входя в балаган и с невольной жадностью устремляя глаза на кучу ассигнаций.

9 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Мӑнаҫлӑ уйӑпсем ушкӑнӗ-ушкӑнӗпе пилешсене тапӑнаҫҫӗ те хӗрлӗ ҫырласене ҫӑткӑннӑн сӑхаҫҫӗ.

Важные снегири налетают целыми стайками на рябины, жадно рвут красные ягоды.

Сивӗ кунсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Вӑл сывлӑша хӑвӑрттӑн та кӗскен, ҫӑткӑннӑн турта-турта сывларӗ.

Он дышал быстро, хватая воздух короткими, жадными вздохами.

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Григорий, пӳрт мӑрйисенчен шӑвӑнса тухакан кизек тӗтӗмӗпе ҫӑткӑннӑн сывласа, хутор витӗр тухрӗ.

Жадно вдыхая горький кизячный дым, выползавший из труб куреней, Григорий проходил хутор.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех