Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑткӑннӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑравҫӑлӑхпа чӑтӑмсӑрлӑх кӑварӗ ҫӑткӑннӑн ҫуласа илчӗ унӑн питне, типӗтрӗ ҫӑварӗнчи сурчӑкне.

Огонь страха и нетерпения жадно лизал ей лицо, сушил во рту слюну.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лашине васкавлӑн уттарса, Степан хапхаран тухрӗ, хӑй йӗнер ҫинче юпа пек ларать, Аксинья аллипеле йӑранаран тытнӑ та, аялтан ҫӳлелле, йытӑ пек, юратнӑ та ҫӑткӑннӑн, упӑшки куҫӗсенчен пӑхса утать.

Степан выехал из ворот торопким шагом, сидел в седле как врытый, а Аксинья шла рядом, держась за стремя, и снизу вверх, любовно и жадно, по-собачьи заглядывала ему в глаза.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ун хыҫҫӑн ыттисем те уҫланка тухса ҫамрӑк хунавӑн сӗткенлӗ шӑннӑ турачӗсене ҫӑткӑннӑн качӑртаттарма пуҫларӗҫ.

За ним двинулось на гарь все стадо, жадно хрустя промерзлыми ветками сочного подлеска.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Озеров, ҫапӑҫу хирӗ ҫине пӑхкаласа, тикӗт пекех ҫӑра чейпе тутине пӗҫерткелесе, ҫӑткӑннӑн ӗҫме пуҫларӗ.

Обжигаясь, поглядывая на поле боя, Озеров жадно начал пить из кружки густой, как деготь, чай.

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Атакӑна хатӗрленсе тата старшинасем илсе килме пулнӑ вӗри апат пулассине шанмасӑр кӗтсе НЗ-на, уйрӑмах килсе тухакан вӑхӑтра ҫеҫ тӑкакламалли апачӗсене, ҫӑткӑннӑн ҫисе ячӗҫ.

Готовясь к атаке и не надеясь на обещанный старшинами горячий обед, они с жадностью уничтожали НЗ, то есть неприкосновенный запас, который расходуется в исключительных случаях.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Йытӑ урисем ҫине тӑмасӑрах ҫӑкӑр татӑкне ҫӑткӑннӑн ҫирӗ, хӑйне ачашланӑшӑн та харкашмарӗ.

Не поднимаясь, собака жадно жевала хлеб и не сопротивлялась ласкам.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ӑнланатӑп, — чарчӗ унӑн сӑмахне Сергей, пирусне ҫӑткӑннӑн ӗмсе — сана крайкома илеҫҫӗ-и?

— Понимаю, — перебил Сергей раскуривая папиросу, — тебя заберут в крайком?

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак докладсен тезисӗсене аван ҫырнӑ пулмалла, мӗншӗн тесен Кондратьев питӗ интересленсе листа хыҫҫӑн листа тимлӗн вуланипе Сергейпе Виктор тӳсӗмсӗр сӗтел патне пыра-пыра тӑнине те, кабинет тӑрӑх уткаласа ҫӳренине те асӑрхаман; вӗсен хӗрсе кайнӑ тата хумхануллӑ пит-куҫӗсенчен, нумай та ҫӑткӑннӑн туртнинчен Кондратьевӑн пӗр сӑмахне те пулсан илтессе тӳсӗмсӗр кӗтни курӑннӑ…

Видимо, тезисы этих докладов были составлены хорошо, ибо Кондратьев читал лист за листом с интересом и с таким вниманием, что не замечал, как Сергей и Виктор нервничали и то подходили к столу, то расхаживали по кабинету; по их взволнованным лицам, по тому, как много и с какой жадностью они курили, было видно, что им не терпелось скорее услышать хоть одно слово Кондратьева…

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак минутрах вара Серьга гитлеровецсем ҫула тухма васканине курчӗ: вӗсем хӑвӑрттӑн та ҫӑткӑннӑн ҫӑкӑрпа какай чӑмлаҫҫӗ, теприсем комендатурӑран хӗҫ-пӑшалсемпе ҫыхӑсем йӑта-йӑта тухаҫҫӗ, виҫҫӗмӗшсем ҫуна кӳлнӗ лашасене картишӗнчен ҫавӑтса кӑлараҫҫӗ…

За эту секунду промедления Серьга успел увидеть, с какой поспешностью собирались гитлеровцы в путь: одни быстро, жадно жевали куски хлеба и мяса, другие вытаскивали из комендатуры оружие и разные вещи, третьи выводили со двора лошадей, запряженных в сани…

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӗсем шӑршлӑ папкасене ҫӑткӑннӑн сӑха-сӑха илсе, туратсене турткалаҫҫӗ, ҫуначӗсемпе ҫапа-ҫапа шав тӑваҫҫӗ, пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна вӗҫеҫҫӗ; вӗсем сӑрса илнӗ хурӑнсем ҫинчен тӑкӑнакан пас хӗвел ҫутинче йӑлтӑртатса тӑрать.

Жадно ощипывая пахучие желтоватые почки, они теребили ветви и гулко хлопали крыльями, перелетая с места на место; с берез, облюбованных ими, густо порошило радужно сверкавшей на солнце снежной пылью.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ула кураксемпе чанасенчен хӑрамалла мар, — тенӗ Сань тайтай, — вӗсем апата ҫеҫ йӑтса тарма пултараҫҫӗ, авӑ лутра стена ҫинче кроликсем ҫинче, куҫ илмесӗр хура кушак ҫӑткӑннӑн пӑхса ларать, ҫав питӗ хӑрушӑ.

— Сороки и вороны — не страшны, — говорила Третья госпожа, — они утащат немного корма — и все, а большая черная кошка всегда сидит на низенькой стене и не сводит с кроликов хищного взгляда.

Кроликсем тата кушак // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 45–52 стр.

Унӑн хулпуҫҫийӗпе пушшин хусканӑвӗсем тӑрӑх тата вӑл мӗнле тӑрса мӗнле ҫӑткӑннӑн хӑтланнине пӑхсан, ку этем темле чӗрӗ япалана ҫапа-ҫапа хӗненине уйӑрса илме май пулчӗ.

Судя по движениям его плеч и кнута, по жадности, которую выражала его поза, он бил что-то живое.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ун вырӑнне ҫуртра, князьпа княгиньӑсӑр пуҫне, ҫав тери тулли, хавас та чӗрӗ тӗнче пулнипе, Андрюша ачалла симӗс куҫӗсемпе пӗр вӑхӑтрах виҫӗ е тӑватӑ еннелле пӑхать, хӑйӗн ҫивӗч ӑсӗпе ҫӑткӑннӑн тата шухӑшламасӑр, маскарадра улшӑнса тӑракан курӑнӑва пӑхнӑ пек, ҫак ушкӑнти тӗрлӗ ҫынсен сӑнарӗсене сӑнать.

Зато в доме, кроме князя и княгини, был целый, такой веселый и живой мир, что Андрюша детскими зелененькими глазками своими смотрел вдруг в три или четыре разные сферы, бойким умом жадно и бессознательно наблюдал типы этой разнородной толпы, как пестрые явления маскарада.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ача ҫӑкӑра ҫавӑнтах ҫӑткӑннӑн ҫыртса илчӗ те, ӑна чӑмласа, хӑвӑрт малалла утрӗ.

Мальчик жадно его прикусил и жуя мигом отправился далее.

XVII сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех