Шырав

Шырав ĕçĕ:

янӑраса (тĕпĕ: янӑра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ку нихҫан та пулаймӗ! — вуншар ҫын сасси хаяррӑн янӑраса кайрӗ.
— Никогда этого не будет! — вырвалось из десятков грудей.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Столовӑй килхушшинче хӗвӗшекен халӑх хушшинче халӗ шӑпах ҫак сӑмахсем янӑраса кайрӗҫ.
Эти-то слова разносились сейчас над взволнованной толпой, заполнившей двор столовки.

— Граната капсюлӗсем, ҫав гранатӑсем мӗнне пӗлетӗр-и-ха эсир? — терӗ вӑл; унӑн хӑюллӑн та ҫивӗччӗн янӑраса тухакан сӑмахӗсене вара ачасем пурте тимлесех итлерӗҫ.
— Знаете л в, что это такое — капсюли для гранат, что такое эти гранаты? — говорил он, и было в его тоне что-то заставлявшее всех ребят внимательно прислушиваться к его словам.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Унӑн сассинче ытти чухнехи ҫепӗҫлӗх пачах та юлмастчӗ — ку сасӑ кӗрешӗве йыхӑрса хӑватлӑн, вӑйлӑн янӑраса тухатчӗ.
И уже не слышно было в его голосе обычной мягкости, — нет, весь он был призыв к борьбе.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Хӑйне хӑй ответлӑ ҫын пек кӑтартма тӑрӑшса, вӑл аллине хӗрлӗ пиҫиххийӗ хушшине чикрӗ, сасси хыттӑн та витӗмлӗн янӑраса тухрӗ.
Преисполненный чувства ответственности, он сунул руки за красный кушак, голос его звучал громко и требовательно.

— Сассу сан вӗрсе каламалли труба пекех янӑраса тухать.
— У тебя как на трубе получается.

— Хамӑр тӳпене парӑр! — каллех янӑраса кайрӗ кӑшкӑрнӑ сасӑ; вара ҫакӑн хыҫҫӑнах тем те пӗр каласа вӑрҫни илтӗнчӗ.
— Порция! — снова послышался крик, а за ним на этот раз последовало крепкое ругательство.

Вӑл уҫӑ сывлӑша тарӑннӑн сывласа илчӗ, ҫав самантра вара Виктора Ваня юлташ кӑкӑрӗнче ҫунса тӑракан кӑвар кӗҫ-вӗҫ ҫулӑмпа ҫунма тытӑнас пек, халлӗхе хуллен пӑшӑлтатса тухакан сасси сасартӑк хаяр аслати пек янӑраса каяс пек туйӑнчӗ.
Он жадно вдохнул свежий воздух, и в этот миг Виктору показалось, что жар, тлеющий в груди товарища Вани, вот-вот вспыхнет пламенем, а голос, сейчас приглушенный до шопота, вдруг загремит, полный порыва.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Анчах хӑйсене вӑрттӑн кӗрешекен революцилле ҫамрӑксемпе ҫыхӑнтаракан юлташӗ ҫакна калани халӗ уншӑн йӑлтах ҫӗнӗлле янӑраса илтӗнчӗ.
Но сейчас, в устах товарища, который свяжет их с революционным подпольем, слова эти приобрели для него новый смысл.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Камит ҫывӑхӗнче Нае Галацяну: «Ҫурри ҫын — ҫурри пулӑ!» тесе кӑшкӑрни ҫаплах-ха чарӑна пӗлмесӗр янӑраса тӑрать.
Из цирка не переставая доносились выкрики Нае Галацяну: «Получедовек-полурыба!»

Анчах вӗҫӗ-хӗррисӗр шӑв-шав ҫинче параплан сасси кӑна янӑраса тӑрать.
Однако в непрестанном шуме и гаме слышны были только звуки барабана.

Акӑ, урок пӗтни ҫинчен пӗлтерсе шӑнкӑрав сасси янӑраса каять.
Раздавался звонок.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Фабиан господин ӗнерхи событисене йӑлтах — вӗренекенсен куҫӗсем мӗнле пӑхни, вӗсен сассисем мӗн тери сиввӗн, кураймасӑр янӑраса тухни таранчченех — тӗплӗн аса илме тӑрӑшрӗ.
Господин Фабиан мысленно восстанавливал все подробности, одну за другой, вплоть до выражения глаз учеников, интонации голоса.

Ушкӑнпа юрланӑ чухне пур сасӑсем те сарлакан, ирӗклӗн, хӑватлӑн янӑраса илтӗнеҫҫӗ.
В хоре все голоса звучат широко, свободно, мужественно.

Иккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Васыле! — янӑраса каять пӑртакҫӑ вӑхӑт иртсен будкӑран.
— Васыле! — доносилось из будки спустя некоторое время.

Пӗр-пӗринпе тем пирки пикенсех пӑшӑлтатса калаҫни, тетрадьсем чӑштӑртатни, вӑрӑм саксем чӗриклетсе хускални класс пӳлӗмӗсенче темле чӑтӑмсӑр та хаваслӑ шӑв-шав пулса янӑраса тӑчӗ.
Оживленное перешептывание, шорох тетрадей, скрип скамеек наполняли классную комнату нетерпеливым и веселым гулом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Нумай вӑхӑт ҫакӑнса тӑнипе симӗс тӗс ҫапнӑ ҫав пысӑк чанах, вӗренекенсене хӑйӗн ҫурӑк сассипе ӗҫе кайма кашни кун кӑвак ҫутӑллах вӑртаканскер, пӗр хушӑ смена пӗтнине пӗлтерсе янӑраса тӑчӗ.
Тот же большой, позеленевший от времени колокол, который своим надтреснутым звоном ежедневно чуть свет поднимал учеников на работу, возвестил окончание смены.

Арӑмӗ тултанах янӑраса кӗрет.
Куҫарса пулӑш

Ҫын ҫинчи — йывӑҫ ҫинчи // Геннадий Мальцев. Мальцев Г.С. Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ: кулӑшла каласем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 80 с. — 57–62 с.

Унӑн вӗҫӗ-хӗррисӗр юррипе пӗрле пӗкӗ айӗнчи йӗс шӑнкӑрав сасси шап-шурӑ хир тӑрӑх хаваслӑн янӑраса саланчӗ, кӗрт хушшинче лӑпчӑнса выртакан мулкачсене вӑратрӗ…
Куҫарса пулӑш

XVIII // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Ун сасси аслӑ чиркӳре хаяррӑн янӑраса кайрӗ.
Куҫарса пулӑш

XV // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика