Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шавах (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шавах вӑрман пынӑ, унӑн вӗҫӗ-хӗрри те курӑнман.

Все лес идет и не видать выхода.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл шавах шурӑ пирпе чӗркенӗ ҫӗлӗкне тӑхӑнса, патакпа туяланса ҫӳренӗ, хӑй кашкӑр пек калле-маллӗ пӑхкаланӑ.

Идет, бывало, в чалме своей, костылем подпирается, как волк, озирается.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗрре Дина Жилин патне кӑкшӑм илсе пынӑ; вӑл ӑна ҫӗре лартнӑ та, хӑй те ҫавӑнтах ларнӑ; хӑй шавах Жилин ҫине пӑхса кулнӑ, кӑкшӑм ҫине кӑтартнӑ.

Принесла раз Дина кувшинчик, поставила, села и смотрит на него, сама смеется, показывает на кувшин.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан хӑйсен чӗлхипе темескер хӑвӑрт калаҫа пуҫланӑ, куҫӗсене хӗскеленӗ, чӗлхипе шаклаттаркаланӑ; хӑй шавах Жилина: «Аван вырӑс, аван вырӑс!» — тенӗ.

Что-то начал часто-часто по-своему лопотать, глазами подмигивает, языком прищелкивает, все приговаривает: «корошоурус! корошоурус!»

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӗрлӗ тутарӗ кӗнӗ те, ятлаҫнӑ пек, темӗскер калаҫкаласа, алӑк янахӗ ҫумне таяннӑ; хӑй шавах кинжалӗпе вылякаласа тӑнӑ; вӑл Жилин ҫине кашкӑр пек куҫ айӗнчен пӑхса тӑнӑ.

Красный татарин вошел, проговорил что-то, точно ругается, и стал; облокотился на притолку, кинжалом пошевеливает, как волк исподлобья косится на Жилина.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ҫук, ӗлкӗреймерӗм, — вӑтаннӑн чӑннине каларӗ Митя, — эпӗ шавах вырӑнтан хӑҫан тӑма юрани пирки шухӑшласа лартӑм.

— Нет, не успел, — смущенно признался Митя, — я все время думал о том, когда можно будет встать с места.

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ӑна шавах ҫитмест.

Ему всего мало.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Дарья ак шавах пӗр пек.

А вот Дарья была все та же.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрпӳртсенче шавах юрланӑ, хӗрӗнкӗ хӗрарӑмсем ҫуйхашнӑ, арҫынсем ахӑлтатса кулнӑ, ши! те ши! шӑхӑрнӑ сасӑсем янӑраса тӑчӗҫ…

В землянках зазвучали песни, пьяный бабий визг, мужской хохот и посвист…

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пронин майор — хӑюллӑскер — шавах хула ҫывӑхӗнче ҫӳренӗ.

Майор Пронин смельчак — все поближе к городу ходит.

Умра тата хыҫра // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Вӑл усӑк хӑлхаллӑ ырхан утне шавах тилхепе вӗҫӗпе хӑмсарса хӑвалать.

Он махал на вислоухую клячу концами вожжей.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Лерен тухнӑ чух эпӗ шавах ӑна йыхӑрса пытӑм, вӑл манран уйрӑлса каяс ҫуккине пӗлсех тӑтӑм, — тӳртӗн ҫаврӑнса, васкамасӑр ответлерӗ Григорий.

— Я как лез оттуда, его все кликал, — отворачиваясь, глухо говорил Григорий, — думал — он не уйдет от меня.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Икӗ хутчен вӑл йывӑр ҫӗклемне пӑрахса хӑварчӗ, анчах икӗ хутӗнче те каялла таврӑнса, ӑна каллех алли ҫине ҫӗклерӗ, тӗлӗрмесӗр курнӑ тӗлӗкри пек шавах малалла тапаҫланчӗ.

Два раза бросал свою ношу и оба раза возвращался, поднимал и брел, как в сонной яви.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья ашшӗ патӗнче «халӑхран уйрӑм хохол» пек пурӑнать: ӑна шавах Григорий хӑй патне таврӑнассӑн туйӑнать, ӑс-хакӑлӗ уррӑн пӑшӑлтатса каланине итлемесӗр, пӗтӗм чун-чӗререн кӗтет; ҫӗрӗпе ӑша ҫунтаракан тунсӑх пуснипе асапланать вӑл, кӗтмен ҫӗртенех тивӗҫсӗр таптаса тӑкса кӳрентерни унӑн чӗрине шӗкӗлчет.

Наталья жила у отца, «как хохол на отживе»: ей все казалось, что Григорий вернется к ней, сердцем ждала, не вслушиваясь в трезвый нашепот разума; исходила ночами в жгучей тоске, крушилась, растоптанная нежданной, незаслуженной обидой.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑшӗ-пӗрисем арман патнелле чакса кайрӗҫ, леш Таврида ҫынни, вутпуҫҫине сулкаласа, кӑвак тӗтӗм ӑшӗнчен хӗлхем пайӑркисем сирпӗтсе, шавах кӑшкӑрать.

Кое-кто задом отходил к мельнице, а тавричанин, махая головней, сея огненные капли из сизого дыма, кричал:

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫав тери теветкел офицер, хура мӑйӑхӗ усӑнса аннӑ, хӑй шавах ман ҫине пӑхать, йӗнни ӑшӗнчен пистолетне кӑларать.

Молодецкий такой офицер, черные усы книзу, оглядывается все на меня и пистолет из чехла вынает.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Атте шавах кӗлӗсем пӑшӑлтатать, манӑн, тӑванӑмсем, каласа та ӗненес ҫук, хырӑмра ҫав тери пӑкӑртатать.

Батя все молитвы шепчет, а у меня, братцы, верите, до того в животе бурчит…

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ир ҫинче эпӗ шавах ҫав тинӗсре курӑнакан япалана сӑнарӑм, вара вӑл вырӑнтан хускалмасӑр тӑнине часах асӑрхарӑм.

Все утро я наблюдал за видневшимся в море предметом и вскоре убедился, что он неподвижен.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Юхӑм мана шавах малалла илсе кайрӗ.

Между тем меня уносило все дальше и дальше.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Юлташӑмсем сарӑмсӑр вилнипе шавах хурлантӑм пулин те, мана кӑштах вӑй-хал хутшӑннӑн туйӑнчӗ.

Я немного приободрился, хотя печаль о погибших товарищах не покидала меня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех