Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чури (тĕпĕ: чура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Куҫса ҫӳрекен йӑхсен чури пулса тӑрсан, Гарри Грант пек этемӗн асапӗсем мӗнле пулассине вӑл ҫавӑнтах шухӑшӗнче шайлаштарма пуҫларӗ.

Она живо представила себе страдания, которые должен был испытать такой человек, как Гарри Грант, став рабом кочевого племени.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Нумай пулмасть кӑна Ирландири помещикӗн чури пулнӑскер, халӗ вӑл ирӗклӗ гражданин пулса тӑнӑ.

В Европе он был рабом, здесь же стал сам себе господином и независимым, как в самой свободной стране.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

«Ав епле иккен, — шутлать Маюк, — пӗр лав нухрат парсан та сутуҫ пулмастӑп. Анне пек укҫа чури пулма ҫуралман эпӗ.» Ҫавӑнпах юлашки вӑхӑтра аллинчен вӗренӳ кӗнекисене ямасть.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Эй, кил тепре, мамалыга чури!

Эй, вернись, мамалыжная душа!

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Халӗ ӗнтӗ эсӗ килти пурнӑҫ чури, эпӗ мар.

— Ты теперь человек, закабаленный бытом, не то что я.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сыхлаччӗ, ҫӑлса хӑварсамччӗ ӑна, пурне те хӗрхенекен таса турӑ чури, инкек-синкекрен, усал тӑшманран хӑтар, хӳтӗлесе хӑвар…

Защити и спаси, святой угодник-милостивец, укрой и оборони…

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кобылин мучи слободана турӑ чури пулса килсе кӗни ҫинчен каласа парать Ненила.

Рассказала Ненила, что появился старик Кобылин в слободе под видом божьего странника.

Турӑ чури // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

«Иртсе кай эсӗ, тимӗр, ман патӑмран, туррӑн чури патӗнчен, ман юлташсем патӗнчен те, ман лашам патӗнчен те, кайса вырт хӑвӑн тӑван аннӳ варне — хура ҫӗр ӑшне.

«Пойди ты, железо, во свою матерь-землю от раба Божья и товарищей моих и коня моего мимо.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пурте халӗ ман умра, тӑлӑхланса тӳре аллине тӑрса юлнӑ турӑ чури умӗнче.

Все теперь предо мною, рабом Божьим, посироченным и судимым.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗвелпеле уйӑх ҫутӑ пулаҫҫӗ, ҫавнашкалах эпӗ те, туррӑн чури, хӗвелпе уйӑх ҫутипе ҫирӗплентӗм.

Солнце и месяц светлы бывают, так и я, раб Божий, ими укреплен.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мана пиратсен капитанӗ хӑй патне хӑварчӗ те хӑйӗн чури туса хучӗ, мӗншӗн тесен эпӗ ӗҫе юрӑхлӑ ҫамрӑк ҫынччӗ, манӑн ал-ура ҫӑмӑлччӗ.

А меня капитан разбойничьего судна удержал при себе и сделал своим рабом, потому что я был молод и проворен.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Утрав ҫинче те, ун патне Эрне лексен, хӑйне хӑй хуҫа пек тыткалать: вӑл — Эрне хуҫи, Эрне — унӑн чури.

И на острове, когда к нему попадает Пятница, он ведет себя как хозяин: он — хозяин Пятницы, Пятница — его раб.

«Робинзон Крузо» роман ҫинчен // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 3–4 с.

Арҫын ӑна хӑйӗн тусӗ мар, чури ҫеҫ тӑвасшӑн пулнӑ.

Мужчина еще не хотел иметь ее иною подругою себе, как своею рабынею.

4 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл тискер ҫын пуласшӑн, унӑн мана хӑйӗн чури тӑвас килет!

Он хочет быть деспотом, хочет, чтоб я была его рабой!

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Мӗн эс, мӗн эс, турӑ чури Федор!

«Что ты, что ты, раб божий Федор!

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пӗри ача шыва кӗртмелли савӑта вӗри шыв тултарать, тепри, шывне тӗрӗслесе пӑхмасӑрах: «Хоспоти-исусе, ят хунӑ ятпа турӑ чури шыва кӗрет» — тесе илет те, мана вӗри шыва шампӑрт! чӑмтарать, пуҫӑм курӑнмиех путарать…

Один налил в купелю вару, а другой не попробовал и — «Господи-сусе, крещается раб божий» — да как ширнет меня в кипяток, с головой затопил…

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Реклама чури пулса хӑйӗн чура ӗҫне туса пӗтернӗ хыҫҫӑн, ҫутӑ чӗтрене-чӗтрене сӳнет.

Вздрагивая, угасает огонь, отслужив свою жалкую службу провокатора, лакея рекламы.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ҫынсем яланах ӑна хӑйсем тупнинчен ытларах параҫҫӗ, тепӗр кун ирхине вара ҫав Ылттӑн чӑмӑркки пысӑкланать, тата хӑвӑртрах ҫаврӑнма пуҫлать, унӑн чури пулса тӑракан тимӗр сасси тата вӑл: пӑхӑнтарнӑ мӗнпур вӑй-хӑват шӑв-шавӗ хытӑрах янӑраса каять.

Люди отдают всегда больше того, сколько взяли, и на утро другого дня ком Золота увеличивается в объеме, его вращение становится быстрее, громче звучит торжествующий вой железа, его раба, грохот всех сил, порабощенных им.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ҫынсен сӑн-пичӗсем питӗ лӑпкӑ — пурнӑҫ чури пулни тата тискер хулашӑн апат-ҫимӗҫ пулни хӑйсемшӗн пысӑк инкек иккенне вӗсенчен пӗри те туймасть пулас.

Лица людей неподвижно спокойны — должно быть, никто из них не чувствует несчастья быть рабом жизни, пищей города-чудовища.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ун патне телеграмма ярӑр, ваше превосходительство, ҫапла, ҫапла, тейӗр, турӑ чури Алексейӑн шӑлӗ сурать, пулӑшма ыйтатӑп, тейӗр.

Пошлите ему, ваше превосходительство, депешу, что так, мол, вот и так… у раба божьего Алексия зубы болят, прошу выпользовать.

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех