Шырав
Шырав ĕçĕ:
Халь ӗнтӗ вӑл хӑйӗн чунӗнче те, хӑй ҫуралнӑ ҫӗршыври пекех, шавлӑ та лӑпкӑ мар иккенне чухласа илнӗ.Теперь он чувствовал, что в его душе так же шумно и тревожно, как и в родном краю.
III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.
Чӑннипех илсе пӑхсан, вӗсем пӗри те тӗрӗс шутламарӗҫ, Фан Сюань-чо чунӗнче ҫӗнӗ туйӑмсем ҫуралнӑ.На самом же деле все они ошибались, попросту Фан Сюань-чо сегодня опять ощутил недовольство.
Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.
Театр этем чунӗнче ырӑлӑха вӑратать, кӑмӑл-туйӑма лайӑхлатать тесе ахальтен каламан.Театр возраждает в душе человека доброту, не зря говорят, что оно улучшает настроение.
Театр — асамлӑ тӗнче // В.Смирнова. «Елчӗк Ен», 2019.02.06
Кашни хутӗнчех тата вӑл, йӑнӑшне асӑрханӑ хыҫҫӑн, чунӗнче кичемлӗх, пӗчченлӗхпе темле вилӗ пушӑлӑх пуррине туя-туя илчӗ.И каждый раз, заметив свою ошибку, он ощущал в душе скуку, одиночество и какую-то мертвую пустоту.
XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Кунашкал минутсенче вӑл хӑй куҫӗсенче куҫҫуль пуррине туятчӗ, анчах чунӗнче унӑн, ачашлӑхпа, ҫемеҫлӗхне, харсӑр та ҫирӗп парӑннӑлӑхпа пӗрлех, ҫитӗнсе ҫитнӗ аҫан суккӑрла, выльӑхла кӳлешӗвӗ те йашӑлтатса ҫаврӑнкалатчӗ.
XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Анчах чунӗнче унӑн сасартӑк мӑнаҫлӑ, чӑрсӑр та ҫиллес хастарлӑх хыпса ялтлатрӗ.Но в душе у него вдруг вспыхнула гордая, дерзкая и злая отвага.
XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Подпоручика каллех кӗскен хӑрӑлтатнӑ сасӑ илтӗнчӗ, чунӗнче вара унӑн хӑраса каймалла шеллӗх йӑшӑлтатса хускалчӗ.Опять послышался подпоручику короткий хриплый звук, и в душе у него шевельнулась жуткая жалость.
XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Темӗн киленӗҫли, илемли те мӑнаҫли ӳсет ун чунӗнче.
XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Вӑл сиснӗччӗ-ха: ку унӑн сасартӑк мар, халь ҫех мар, хӑҫан-тӑр чылай маларахах пуҫланнӑччӗ, сехӗрленӳ ун чунӗнче, ахӑртнех, пӗр-пӗр темле тытса ӗлкӗреймен самантран тапранса кайнӑ та майӗпен-майӗпен, ним палӑртмасӑр ӳссе-ӳссе пынӑ пулас.
XIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ромашов, ҫула майлӑн тенӗ пек, Хлебниковӑн сӑрӑ, мӗскӗн, ҫара пичӗ ҫине пӑхса илчӗ те, чунӗнче унӑн каллех темле килпетсӗр, чирлӗ туйӑм чӗпӗтсе, чӑрмаласа кайрӗ.
XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ромашов чунӗнче вара, лӑпкӑ, шухӑшлӑ салхулӑхпа пӗрлех, ӑнланма ҫук тӗтреленчӗк асаилӳсемпе нихӑҫан пулман телее тата иртсе кайнӑ ҫуркуннесене, пушшех те хитререхскерсене, шеллес, хӗрхенес килнисем ҫурала-ҫурала тӑчӗҫ, чӗринче — таҫта амаланакан юратӑвӑн уҫӑмсӑр та пылак сисӗмӗ йӑшӑлтатрӗ…
VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ҫӑлӑнӑҫа ҫапла шырамалла акӑ!» — кӑшкӑрса ячӗ Ромашов чунӗнче кулакан, ҫиҫсе ялкӑшакан сасӑ.Вот так надо искать выхода!» — закричал в душе Ромашова смеющийся, ликующий голос.
VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ют ҫынсем умӗнче чунӗнче мӗн пуррине йӑлтах кӑларса хурсан, вӑл юлашкинчен лӑпланса ларчӗ те, ҫунакан вут ҫине пӑхса, шухӑша кайрӗ.Излив перед чужими людьми свою душу, он, наконец, уселся покойно и, глядя на огонь, задумался.
VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.
Ҫак кӗтӳҫӗн хытнӑ чунӗнче вӑл та, ку та пӗр виҫепех вырнаҫса тӑрать иккен.
II. Шур кӗрӗклӗ ҫыннӑн ҫӑкӑр чӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Ҫав пархатарлӑ ҫын хӑй чунӗнче ӑна айӑпа хурсах вилет; вӑрҫа та вилес тенӗ ӗмӗтпех кӗрет-ҫке, вилӗмрен ним чухлӗ те хӑрамасть вӑл, тесе шухӑшларӗ Рада.
XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Анчах Клисурӑра пӑлхав шӑпах Огнянов хӑй чунӗнче инкек чӑтса ирттернӗ вӑхӑтра пуҫланчӗ.
XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Унӑн илемӗ, унӑн хаяр чеченлӗхӗ хальхинче ун кӑмӑлне кӑна тавӑрма пултарать, чунӗнче тесен ҫаплах-ха тинӗс пек аслӑ асапӗ варкӑшать!..Ее возмутительная красота, ее коварное очарование, когда в душе бушует такое море страданий!..
XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Кандовӑн канӑҫсӑр чунӗнче сутӑнчӑка вӗлерес тенӗ шухӑшӗ вӑй илсен, шухӑшне комитет председательне пӗлтериччен малтан, вӑл ҫавӑн ҫинчен ҫӗрне-кунне шутламасӑр пуҫ ҫавӑрчӗ, амӑшӗ хӑйӗн юратнӑ ачине артакласа пӑхнӑ пек вӑл хӑйӗн шухӑшне ӳстерчӗ…
XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Ҫав сутӑнчӑка вӗлересси унӑн пӗтӗм шанчӑкӗ пулса тӑчӗ, ҫав ӗҫе тусан унӑн чунӗ тасалса та хастарланса тухассӑн туйӑнчӗ; ҫийӗнчен тата унта ҫав сутӑнчӑка вӗлерни ҫеҫ те мар-ха, хӑйӗн чунӗнче пурӑнакан Рада сӑнарне те сивӗтме пултарасса сунчӗ.
XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Ун чунӗнче этем хавалӗн мӗнле хӑвачӗ пур; ҫавӑ халь ӑна кӑшкӑрса ятлать те, питлет те, вырӑнӗнчен те тапранма памасть.В нем проснулся какой-то другой человек, который сейчас кричал, осуждал его, приковывал к месту.
XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.