Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чулне (тĕпĕ: чул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн пысӑк, арман чулӗ пек чулне ача ҫавӑрать.

Его большой, как жернов, камень крутил мальчик.

VIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Эпир ҫыран хӗррине тухрӑмӑр та, хӑйсен тымарӗсемпе сӑртри акшар чулне кӑшласа кӗрсе ҫирӗпленсе ларнӑ сухӑрлӑ теребинтсен тӗмисем айне кӗрсе выртрӑмӑр.

Мы вышли на побережье и залегли в кустах смолистых теребинтов, прогрызших своими корнями скальные известняки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗр Тарас кӑна утать, унӑн туйи тротуар чулне хыттӑн шаккаса пыни асаилӳсене вӑратса пухать.

Один Тарас идет, и громкий стук его палки о камни тротуара будит и скликает воспоминания.

6 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Сывлама йывӑрлансан, вӑл чулне пӑрахать те ҫиеле ишсе тухать…

Становится тяжело дышать, он бросает камень и выплывает на поверхность…

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Чулне такам кӑларса пӑрахнӑ.

Камень кто-то вытащил.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Хӳме ҫумӗпе пир-авӑр тӗртекенсем иртсе кайрӗҫ — вӗсенчен пӗри сӗреке йӑтса пырать, тепри тимӗр витрене кӗмсӗртеттерсе утать, виҫҫӗмӗшӗ, ӑвӑ тивертсе чӗлӗм чӗртме тӑрӑшса, вут чулне шаккаса хӗлхем сирпӗтрӗ.

Вдоль забора прошли ткачи, один нёс бредень, другой гремел железом ведра, третий высекал из кремня искры, пытаясь зажечь трут, закурить трубку.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Унтан чулне пӑрахнӑ.

Поднялся, бросил камень.

6 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл чулне пӑрахнӑ та йӗрсе янӑ.

Бросила камень, заплакала.

6 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Магнис чулне илсе тытса пӑхнӑ: вӑл тимӗр евӗрлӗ пулнӑ.

Магнис рассмотрел камень, — видит, что похож на железо.

Магнит // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл каланӑ: «Эпӗ чул ҫумне пысӑк шӑтӑк алтӑп, шӑтӑкран кӑларнӑ тӑпрана урама салатӑп. Унтан чулне шӑтӑка йӑвантарса ярӑп та ҫӗрпе витсе тикӗслесе хурӑп», — тенӗ.

И он сказал: «Я выкопаю подле самого камня большую яму; землю из ямы развалю по площади, свалю камень в яму и заровняю землею».

Пӗр ҫын чул куҫарни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ӑшӗнче хӑйӗн, чӗри ҫинчен арман чулне илсе пӑрахнӑн, чиксӗр савӑнӑҫ: «Маттур эсӗ, хӗрӗмҫӗм, маттур. Улталаймарӗҫ-ха апла сана, улталаймарӗҫ», — Динӑшӑн хӗпӗртесе, пуҫ тӑрне килсе капланнӑ хуйхӑ сирӗлнипе савӑкланса, чиперрӗн пӑшӑл-пӑшӑл мӑкӑлтатса пычӗ унӑн тути.

Будто камень упал с души: «Молодец, дочка, не дала себя обмануть», — радуясь за Дину, радуясь, что беда миновала, одобрительно шептала она.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫӗрлене юлнӑ ура сасси урам чулне хыттӑн шаклаттарса иртет, таҫтан тухнӑ автомобиль кӗрӗлтетсе иртсе каять, ҫывӑракан хула ҫийӗпе Кремль сехечӗсен хрусталь чӑнкӑртатнӑ евӗрлӗ сасси янӑраса илет…

Звонко простучат по асфальту запоздалые шаги, прошуршит неизвестно откуда взявшийся автомобиль, далеко разнесется над спящим городом хрустальный перезвон кремлевских курантов…

Бал // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Хайхи хӑлхаран туртакан какайҫӑ ун тӗлне ҫитсен, Тёма аллине сулчӗ те чулне вӑркӑнтара пачӗ, какайҫа вӑл шӑпах питӗнчен лектерчӗ.

Когда выдравший его за ухо мясник поравнялся с ним, Тёма размахнулся и пустил в него камнем, который и попал мяснику в лицо.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Анчах тӗлӗнсех кайрӑм: шыв вырӑнне эпӗ катӑрашкаллӑ типӗ гранит, чулне пырса сӗртӗнтӗм.

Представьте себе мой ужас: я коснулся сухого и шершавого гранита!

XXVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Чаплӑ та кӑпка тӑрӑллӑ йывӑҫсенчен тӑракан йӑмӑх симӗс вӑрмансем — ун пеккисене Горева авалхи гравюрӑсем ҫинче кӑна курнӑ — Дунай леш енче мӑкӑрланса тӑраҫҫӗ, замок стенисем йышӑнса тӑракан пысӑк чул сӑрт тӑрӑх йытпырши пек явӑнса ӳсекен ӳсентӑрансем улӑхаҫҫӗ, вӗсем сӑрт чулне те, замок чулне те пӗр тӗс кӗртсе тӑраҫҫӗ.

Ярко-зеленые леса пышных, ширококронных деревьев, какие Горева видала только на старых гравюрах, клубились за Дунаем, а по высокой скале, которою продолжал своими стенами замок, тянулись вверх зеленые змейки плюща, в один цвет одевая и камень скалы и камень замка.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пани манӑн пурлӑх мӗн чулне манран лайӑхрах пӗлет пулас…

Но пани, видно, лучше меня знает мое состояние…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Коля чул ҫине ларчӗ, — чулне хӗвел типӗтсе ӑшӑтма та ӗлкӗрнӗ, пӗр тӗлте ҫеҫ кӑшт йӗпе тӑрать.

Коля сел на камень — его уже нагрело солнце, он был сух и тепел, и только в одном месте темнело сырое пятно.

VIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Том арман чулӗ ҫине леш хурлӑхлӑ сӑмахсене пӑтапа чӗркелесе парсан, Джима ӗҫе кӳлчӗ — каскӑч вырӑнне пӑта, мӑлатук вырӑнне тимӗр болт — вӗсене эпир ӑпӑр-тапӑр купинче тупнӑччӗ, — тыттарса, ӑна ҫурта ҫунса пӗтичченех арман чулне таккама хушрӗ; унччен ан ҫывӑр терӗ, выртас умӗн арман чулне тӳшек айне пытар та ун ҫине хӑпарса вырт терӗ.

Том нацарапал на жернове гвоздем эти самые надписи и засадил Джима за работу — с гвоздем вместо зубила и с железным болтом вместо молотка, а нашли мы его среди хлама в пристройке — и велел ему долбить жернов, пока свеча не догорит, а после этого ложиться спать, только сперва велел ему спрятать жернов под матрац и спать на нем.

Вӑтӑр саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑл краватьне кӑшт ҫӗклесе ун уринчен сӑнчӑра вӗҫертрӗ те ӑна мӑйӗ тавра авраса хучӗ: хӳшӗрен эпир хамӑр чавнӑ ҫӗр айӗнчи ҫулпа сарая тухрӑмӑр, унта Джимпа иксӗмӗр арман чулне тӗкрӗмӗр те, чул тӗк пек ҫӑп-ҫӑмӑллӑн кусма пуҫларӗ.

Он приподнял свою кровать, снял с ножки цепь, обмотал ее вокруг шеи, потом мы пролезли в подкоп и дальше в пристройку, а там мы с Джимом навалились на жернов и покатили его, как перышко.

Вӑтӑр саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Арман чулне илсе тухса килелле кустарма тытӑнтӑмӑр — ну тертлентӗмӗр те вара унпа!

Мы стащили этот жернов и покатили его домой; ну и работа же с ним была — просто адская!

Вӑтӑр саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех