Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗскелесе (тĕпĕ: хӗскеле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫутӑ кӑвак куҫӗсене хӗскелесе, мана: — Лайӑх-и, ман савнӑҫӑм? — тет.

Подмигивала мне голубым светлым глазом и говорила: — Хорошо утешеньице у меня?

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Евдокия хӗсӗкрех куҫӗсене хӑвӑрттӑн хӗскелесе илчӗ.

Евдокия часто заморгала подслеповатыми глазами.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петька куҫне хӗскелесе хӗвел ҫинелле пӑхрӗ.

Петька поморщился и посмотрел на солнце.

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗтӗм тавралӑх — урамри ешӗл курӑк та, ҫилпе шавласа ларакан йывӑҫ ҫулҫисем те, пуҫ тӑрринчи хӗвел те — калама ҫук савӑнӑҫлӑн та кӑмӑллӑн курӑнчӗҫ, вӑл вара ирӗксӗрех куҫне хӗскелесе илчӗ.

Все кругом: зеленая трава на улице, шумящая от ветра листва на деревьях, солнце над головой — выглядело таким несказанно радостным и привлекательным, что он невольно зажмурился.

11-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ вӗсенчен пӗри вӗлле ӑшне кӗчӗ, тепӗр самантран калле тухрӗ, хурӑн турачӗ ҫине ларчӗ, ҫунатсене сарса куҫӗсене савӑнӑҫлӑн хӗскелесе татӑлтакан сассипе хӑй ӑшӑ ҫӗрсенче ҫӳренӗ хыҫҫӑн тӑван вырӑнӗсене таврӑнни ҫинчен, ҫӗнӗ пӳрт ӑна ҫав тери кӑмӑла кайни ҫинчен юрласа ячӗ.

Вот один из них юркнул в круглое отверстие скворечни, через минуту вылез обратно, уселся на ветку березы, растопырил перышки, счастливо зажмурил глаза и скрипуче запел — как видно, о том, что вот он наконец вернулся из теплых далеких стран в родные края и очень доволен своим новым жильем.

11-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Урама тухать те вӑл, укӑлчара ачасем пӳскелле вылянине курса, кӑмӑлсӑррӑн куҫне хӗскелесе илет.

Выйдет он на улицу, увидит, как мальчишки у околицы играют в лапту, и нахмурится от досады.

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак ӗҫне вӗҫлесен, вӑл, пуҫне е сулахаялла, е сылтӑмалла тайӑлтарса та куҫӗсене хӗскелесе, пӗр хушӑ унпа ним шарлами йӑпанса ларать.

Окончивши этот труд, он некоторое время молча любовался им, наклоняя голову то на левый, то на правый бок и щуря глаза.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Хура та вылянчӑк куҫне хӗскелесе, хӑйӗн кӑвакарнӑ та сайралнӑ казакла усӑнарах аннӑ ҫӳҫне тӳрлеткелесе, темӗн ҫинчен шухӑшларӗ вӑл, пӗлейместӗп ӗнтӗ.

Не знаю, о чём он думал, щуря чёрные живые глаза и теребя свой казацкий чуб, поседевший и поредевший.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Тух, чӗкеҫӗм, тух, чӗкеҫ, эсӗ вунулттӑра ҫеҫ. Килӗшӳлли-юрӑхли кунта саншӑн Амед ҫеҫ!» — кӗтмен ҫӗртен такмакласа хучӗ вӑл, ман енне куҫне хӗскелесе.

«Эх, ягодка ты, ягодка, тебе не двадцать два годка, тебе всего шестнадцать лет… тебе под стать один Амед!» — неожиданно пропел он, подмигивая мне.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫӑкӑр-тӑвар хире-хирӗҫ, — терӗ вӑл куҫне мӑчлаттарса тата хӗскелесе илсе.

— Долг платежом красен, — сказал он, мигая и прищуриваясь.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Валька куҫне хӗскелесе илчӗ, унтан ман ҫине лайӑхрах пӑхрӗ те укҫине туртса кӑларчӗ.

Валька слегка заморгал, потом серьезно посмотрел на меня и вынул деньги.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир, куҫ хӗскелесе, Катя хыҫне тӑтӑмӑр.

Мы стали на место, перемигиваясь за Катиной спиной.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Павлушӑпа Лабардан, пӗр-пӗрин ҫине пӑхса, куҫ хӗскелесе илчӗҫ.

Павлуша и Лабардан слушали, перемигиваясь.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хулпуҫҫине хӗскелесе темӗн мӑкӑртатрӗ вӑл, пӗррехинче тата хыттӑнах: — Ав мӗнле!

Она что-то бормотала, пожимала плечами и один раз даже сказала громко: — Вот как!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пугачев, хӑйӗн чее ултавлӑхпа мӑшкӑллӑха палӑртакан сулахай куҫне сайра хутран хӗскелесе, ман ҫине тинкерсе пӑхать.

Пугачев смотрел на меня пристально, изредка прищуривая левый глаз с удивительным выражением плутовства и насмешливости.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Кӑмӑлӗ пӑтранса килни ӑна ҫав тери асаплантарчӗ, вӑл темскер курасшӑн пулнӑ пек, пӗр вӗҫӗмрен куҫне хӗскелесе выртрӗ, ҫакӑ темшӗн Даша инкен кӑмӑлне каймарӗ.

Тошнота мучила ее, она поминутно щурилась, как будто старалась что-то разглядеть, и это почему-то очень не нравилось тете Даше.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хул пуҫҫийӗме хӗскелесе илтӗм.

Я пожал плечами.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Мӗн каҫхи апат иртичченех Грушницкипе драгун капитанӗ пӑшӑлтатса та куҫ хӗскелесе ларчӗҫ.

В продолжение ужина Грушницкий шептался и перемигивался с драгунским капитаном.

Июнӗн 5-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

«Эсӗ ухмах», тесшӗнччӗ эпӗ ӑна хирӗҫ, анчах каламасӑр тӳссе тӑтӑм, хул пуҫҫийӗме кӑна хӗскелесе илтӗм.

«Ты глуп», — хотел я ему ответить, но удержался и только пожал плечами.

Майӑн 23-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех