Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пурӑнакан пӳрт-ҫуртра кравать тӗпелте ларни, Мӗтришӗн пулсан, ниепле те хӑтлӑ тенипе ҫыхӑнмасть, темскер чуна тӑвӑрлатса тӑнӑ пек.

Куҫарса пулӑш

Курак Мӗтри // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 19–34 с.

Кун пирки, «йышлӑ ҫемьене тӑвӑрлатса пурӑнни» пирки, Улюк хӑех каҫӑн-ирӗн шухӑшлатчӗ пуль-ха, чӗрене пӗҫертекен вутлӑ шухӑшчӗ пуль-ха ку шухӑш.

Куҫарса пулӑш

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Ытла та хытӑ каларӗ Алиса, «хваттерӳ те ҫук сан, ютра пурӑнатӑн, сирӗнсӗрех йышлӑ ҫемьене тӑвӑрлатса», терӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Сирӗнсӗрех йышлӑ ҫемьене тӑвӑрлатса.

Куҫарса пулӑш

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Ҫӗнӗрен туяннӑ кӗнеке шкапӗ пӳлӗме татах тӑвӑрлатса хунӑ.

Куҫарса пулӑш

IV // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 47–67 с.

Сывлӑша тӑвӑрлатса сӑмсана таса тикӗт шӑрши ҫапать.

Запах дегтя от сапог Ивука становится невыносимым в знойном воздухе.

Утарта // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хам ӑша пӑхсассӑн, эпӗ хам мӗн курни-илтнисене вырнаҫтармалли вырӑн тӗттӗм чӑлан пек пулнине кураттӑм, вӑл тӗрлӗ япаласене мӗнле май килнӗ, ҫапла чышса тултарса тӑвӑрлатса хуна чӑлан пекчӗ.

Заглянув внутрь себя, я находил свое вместилище впечатлений подобным темному чулану, который тесно и кое-как набит разными вещами.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сӗтел-пукансем, коверсем, тӗкӗрсем тата хуҫа хваттерне тӑвӑрлатса тӑракан япаласем пурте ман кӑмӑла каймастчӗҫ, хӑйсем килӗшӳсӗр пысӑк пулнипе, сӑрпа лак шӑршисем кӗнипе мана тарӑхтаратчӗҫ; хуҫасен пӳлӗмӗсем ахаль те мана килӗшетчӗҫ, кирлӗ мар, ытлашши япала чышса тултарнӑ арчасем пек туйӑнатчӗҫ.

Мебель, ковры, зеркала и всё, что загромождало квартиру хозяина, не нравилось мне, раздражая своей грузной неуклюжестью и запахами краски, лака; мне вообще не нравились комнаты хозяев, напоминая сундуки, набитые ненужным, излишним.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Икӗ пӳлӗмне те тӑвӑрлатса сӗтелсем лартса тултарнӑ, кашни сӗтел хушшинчех икона ҫыракан кукӑрӑлса ларать, хӑшин хушшинче икшерӗн те лараҫҫӗ.

Обе комнаты тесно заставлены столами, за каждым столом сидит, согнувшись, иконописец, за иными — по двое.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кухня — пысӑк, анчах ӑна шкапсем, арчасем лартса тӑвӑрлатса хунӑ, ҫӗрле вӑл пӗчӗккӗн курӑнать.

Кухня — большая, но загромождена шкафами, сундуками; ночью она кажется маленькой.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл пӗтӗм пӳлӗме тӑвӑрлатса тӑрать, ача пӳлӗмӗнчен нанькӑпа хуҫа майри тухсан, вӗсем сӗтел кӗтесӗсем ҫумне пырса тӗртӗнеҫҫӗ.

Он загромождал всю комнату, и когда из детской выходила нянька с хозяйкой, они задевали углы стола.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пӗчӗк гостинӑя ҫемҫе чӑпар мебӗлпе тата «приданӑй» кӗмӗл япаласемпе чей чашки таврашсем кӑларса лартса тӑвӑрлатса хунӑ; ӑна виҫӗ лампа илемлетсе тӑрать, вӗсем пӗринчен тепӗри пысӑкрах.

Маленькая гостиная тесно набита пёстрой мягкой мебелью, горками с «приданым», серебром и чайной посудой; её украшали три лампы, одна другой больше.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ тупӑк хӗррине ура вӗҫне лартӑм та, ҫавӑрӑнкаласа пӑхрӑм: тӗмескеллӗ масара тӑвӑрлатса кӑвак хӗрессем лартса тултарнӑ, мӗлкесем вилӗ шӑтӑкӗсем ҫинелле карӑнса чӑсӑлса выртнӑ, вӗсен шӑртлӑ тӗпекӗсене ыталаса илнӗ.

Я сел на край гроба, в ногах его, оглянулся: бугроватое кладбище тесно заставлено серыми крестами, тени, размахнувшись, легли на могилы, обняли их щетинистые холмы.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл хӑйӗн кӑкӑрне тӑвӑрлатса тӑракан пӗтӗм ылханлӑха вӗсен пуҫӗ ҫине ӳпӗнтересшӗн пулнӑ пек калать.

Он словно хотел вылить и выместить на них весь гнев и горечь, которые жгли ему грудь.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Устин Анисимович пире питӗ тарават йышӑнчӗ, унӑн ҫурчӗ пирӗншӗн ырӑ та ирӗк, хамӑрӑн ҫемье пысӑк пулин те унта эпир ӑна тӑвӑрлатса кансӗрлемен, унӑн пӳртӗнче мӗн чухлӗ пурӑнса та тухтӑртан эпир пӗр йывӑр сӑмах та, ӳпкелешӳ те илтмен.

К нам хорошо относился Устин Анисимович, его обширный дом был красив, мы не стесняли доктора своей большой семьей и не слышали ни одного слова упрека за все время пребывания у него.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫапла вӗсем, пӗрре кайса, пӗрре килсе, йӑва шӑтӑкне пылчӑк сӗре-сӗре, тӑвӑрлатса пычӗҫ.

Опять улетали и опять прилетали ласточки, и все больше и больше замазывали гнездо, и отверстие становилось все теснее и теснее.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗчӗк утравсем хушшинчи ансӑр вырӑнта пӗр-пӗрне хӗссе, тӑвӑрлатса галерӑсем ҫӗнӗрен штурма тапса сикнӗ.

Теснясь в узком пространстве между островками, галеры стремительно ринулись на новый штурм.

Ҫапӑҫу // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Вӑл ӗҫӗн тасалӑхӗ ҫинчен нумай калаҫать, анчах хӑй тирпейсӗр пулнипе кирлӗ мар ҫӗртенех амӑшне ӗҫ тупса парать; ирӗклӗх ҫинчен калаҫать, анчах хӑй нимскере те тӳссе тӑма пултарайманнипе, пӗрмай тавлашнипе амӑшӗн пурнӑҫне сисмеллех хӗссе, тӑвӑрлатса пырать.

Она много говорила о святости труда и бестолково увеличивала труд матери своим неряшеством, говорила о свободе и заметно для матери стесняла всех резкой нетерпимостью, постоянными спорами.

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тепӗр пайӗн тӗпне тӑвӑрлатса тунӑ.

Второе отделение сужено в нижней своей части.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Курӑкне ҫулса кайнӑ ҫеҫенхирте йӳҫӗ армути шӑрши каҫалапа ытларах сарӑлчӗ пулин те, вӑл кӑнтӑрлахи пек чуна тӑвӑрлатса пӑчӑхтармарӗ, ҫемҫерех те килӗшӳллӗрех пек туйӑнчӗ.

Горький полынный запах выкошенной степи к вечеру усилился, но стал мягче, желанней, утратив полдневную удушливую остроту.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.