Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑвӑнчӑклӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хам ӗмӗрте эпӗ йӗп те вӑрласа курман! — тӑвӑнчӑклӑн каларӗ Иван.

Куҫарса пулӑш

Хрестука вӑрланӑ // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Тарье, ним тума аптӑранӑ енне, ахлатса илчӗ, пуҫне чӑмӑртаса тытса, тӑвӑнчӑклӑн ҫӳҫ-пуҫне лӑскарӗ, ухмаха ернӗ пек ҫухӑрса ячӗ:

Куҫарса пулӑш

Тарье таврӑнсан // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

— Ку сӑмахпа кӑна ҫапла! — терӗ тӑвӑнчӑклӑн Зиновьев.

— Это все слова! — подавленно проговорил Зиновьев.

16 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Унтан: — Анчах халь, ҫак вӑхӑтра, ку чухнехи Российӑра влаҫа алла илни мӗне пӗлтернине ӑнланатӑр-и эсир? — тесе тӑвӑнчӑклӑн кӑшкӑрса ыйтрӗ.

Затем он в отчаянии воскликнул: — Но вы понимаете, что значит взятие власти теперь, в нынешний момент, в нынешней России?

16 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Григорий сукмак ҫине тухрӗ, — сывлӑшӗ пӳлӗннипе тӑвӑнчӑклӑн хӑркӑлтатса, ывӑлне чӗнчӗ:

Григорий подошел к спуску, задыхаясь, хрипло окликнул сына:

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сиккипе кайнӑ ҫӗртех ӑна хӑй ҫумне чӑмӑртаса, Григорий тӑвӑнчӑклӑн хӑшӑлтатса сывларӗ, пӑшӑлтатса тилмӗрчӗ:

На скаку прижимая ее к себе, Григорий задыхался, шептал:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Парӑнма-и, йӗксӗк?! — тӑвӑнчӑклӑн мӑкӑртатрӗ вӑл, Капарина ҫӗр ҫине ҫавӑрса ҫапасшӑн питӗрленсе.

— Сдаваться, сволочь?! придушенно бормотал он и весь напрягся, силясь опрокинуть Капарина на землю.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья, алӑк сулли урлӑ каҫса, уҫӑмсӑртараххӑн: «Сывӑ пурӑнатӑр-и?» — терӗ те, тӑвӑнчӑклӑн сывласа, савӑнӑҫлӑн ҫиҫекен чарӑлчӑк куҫӗсемпе Григорий ҫинелле пӑхнипех тутӑрне салтма тытӑнчӗ.

Аксинья переступила порог, невнятно сказала: «Здравствуйте!» — и стала снимать платок, задыхаясь и не сводя с Григория широко раскрытых сияющих глаз.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑхӑт кӑшт иртерехпе вара пӗр-пӗр хӗрарӑм куҫҫульпе йӗпенсе пӗтнӗ питне аллисемпе пӑчӑртаса картишне тухать, сӗм-суккӑр ҫын пек, ҫулне-мӗнне пӑхмасӑр, тӑкӑрлӑк тӑрӑх танкӑлтатса каять те, акӑ ӗнтӗ пӗр-пӗр килте тепӗр тӑлӑх арӑм вилнӗ упӑшкишӗн тӑвӑнчӑклӑн кӑшкӑрса хӳхлеме, унпа пӗрлех ачисем те ҫинҫе сасӑпа ҫухӑрса макӑрма тытӑнаҫҫӗ.

А спустя немного какая-нибудь женщина выходила во двор, прижав ладони к залитому слезами лицу, шла по проулку, как слепая, не разбирая дороги, и вот уж в одном из домишек причитала по мертвому новая вдова и тонко вторили ей плачущие детские голоса.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрарӑмсем кунсене тӑвӑнчӑклӑн та шиклӗн кӗтсе илсе ирттерчӗҫ, ӗнисене кӗтӳрен хуса кӗртме хутор хыҫне тухсан кашнинчех, каҫ пулас умӗнхи хӗрхӗлтӗм чаршавпа витӗннӗ аслӑ ҫул ҫинче каярах юлса килекен ҫуран ҫын курӑнмасть-и тесе, вӑрахчен ал тупанӗ айӗпе инҫетелле тинкерсе пӑхса тӑчӗҫ.

Женщины проводили дни в напряженном и тревожном ожидании и каждый раз, встречая коров на выгоне, подолгу стояли, вглядываясь из-под ладоней — не покажется ли на шляху, задернутом лиловой вечерней марью, запоздалый пешеход?

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья именчӗклӗн кулса илчӗ, самантлӑха шӑпланса аллисене чӑмӑртарӗ те, кӗҫ-вӗҫ пыр тӗпӗпе ӗсӗклесе ярас килнине ирттерсе, каллех калаҫма тытӑнчӗ, сасси пушшех ҫинҫен те тӑвӑнчӑклӑн тухрӗ:

Дарья застенчиво улыбнулась, смолкла, сжала руки и, справившись с подступившим к горлу рыданием, заговорила снова, и голос ее стал еще выше и напряженнее:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ӑсран тухнӑ эсӗ, Пантелеевич! — пӑшӑлтатрӗ вӑл, аллисене тӑвӑнчӑклӑн пӑчӑртаса.

— Ты с ума сошел, Пантелеевич! — шепнул он, в отчаянии сжимая руки.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурне те вӗсене шуйттан чӑмласа тӑкать! — терӗ те тӑвӑнчӑклӑн Прохор, ҫултан пӑрӑнса, йӗнер ҫинчен анчӗ, ҫурма сасӑпа темскер мӑкӑртаткаласа, лашин хырӑмсалӑхне пушатма тытӑнчӗ.

Черт их всех перебьет! — с отчаянием сказал Прохор и съехал с дороги, спешился, бормоча что-то вполголоса, начал отпускать коню подпруги.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Степан, Прохор ҫине пӑхса илсе, тӑвӑнчӑклӑн кулса каларӗ:

— Степан глянул на Прохора, натужно улыбаясь, сказал:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сӗтел патне пырса ларнӑ Аксинья тӑвӑнчӑклӑн хӑшӑлтатса сывлани пӳртри шӑплӑхра янках илтӗнсе тӑчӗ.

В тишине было отчетливо слышно, как бурно и прерывисто дышит присевшая к столу Аксинья.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Арҫынсен сассисем хушшинче темле хӗрарӑмӑн тӑвӑнчӑклӑн, анчах ҫемҫен чӗтренсе тухакан уҫӑ сасси шӑранать.

С мужскими голосами сплетался придушенный, но высокий и чистый женский голос.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Епле-ха вӗлермен пултӑр? — тӑвӑнчӑклӑн йынӑшса тухакан сассине пушшех хӑпартса ыйтрӗ Дарья.

— Как же не казнил? — еще выше поднялся Дарьин стенящий голос.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пурсӑр та шуррисен сывлӑшӗпе сывлатӑр-и? — тӑвӑнчӑклӑн ыйтрӗ те Штокман хӑй ҫинелле тилӗрсе килекен хӗрлӗармееца вӑйлӑн кӑна аяккалла тӗртсе ячӗ.

Все белым духом дышите? — задыхаясь, спросил Штокман и с силой оттолкнул наступавшего на него красноармейца.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Памасть вӑл пире ҫывӑрма, Григорь Пантелевич! — тӑвӑнчӑклӑн ҫухӑрса ячӗ те ординарец, чӗлӗм туртма хатӗрленсе, вут чулне ҫулу айӗнчен пӗлӗт пек хӗм сирпӗнсе тухмалла чаклаттарчӗ.

— Не даст она нам спать, Григорь Пантелевич! — с отчаянием крякнул ординарец и, закуривая, так шваркнул по кремню, что целая туча искр брызнула из-под кресала.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ыйтусем ҫине вӑл хаваслансах хуравларӗ, анчах куласса тӑвӑнчӑклӑн та тутине темле чалӑштарсарах кулкаларӗ.

На вопросы он отвечал охотливо, но улыбался туго и как-то вкось.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех