Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытӑнкаласа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тытӑнкаласа тӑтӑр та — юрӗ.

— Делай абы как.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казакӑн кивелсе кайнӑ ҫӗтӗк пушмакӗсем урисенче аран тытӑнкаласа тӑраҫҫӗ.

На ногах казака еле держались стоптанные рваные чирики.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Хӑранӑ юлма. Пӗр тесен, лайӑх та ку. Кайман пулсан, ҫав-ҫавах казаксем вӗлеретчӗҫ. Ахаль те, мана пула, тем нуша та кӑтартрӗҫ пулӗ-ха…» — шухӑшларӗ те вӑл, пӑртакҫах тытӑнкаласа тӑрса, пӳртрен туйрӗ.

«Убоялась оставаться, да оно и лучше, а то казаки все одно убили бы. И так, небось, за меня трясли ее, как грушу…» — подумал он и, помедлив, вышел.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсене хӗрлисен тапӑнса килекен утлӑ ҫарне хирӗҫ аран тытӑнкаласа тӑракан еланецсен сотнине пулӑшма Донӑн сылтӑм ҫыранне куҫарса килнӗ.

Их перебросили на правую сторону Дона на помощь еланским сотням, с трудом удерживавшим натиск красной конницы.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тахӑш хӗрлӗармеецӗ тем ҫинчен калама тӑнӑччӗ, анчах ҫавӑнтах ӑна палланӑ сасӑ пӳлсе хучӗ, ҫурма тӗттӗмре, теме кӗтнӗ пек тытӑнкаласа, янӑраша пуҫларӗ:

Кто-то из красноармейцев начал рассказ, но знакомый голос перебил его, зазвучал в мутной полутьме с выжидающими паузами:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Епле тытӑнкаласа пурӑннӑ эсир? — сӑмах май ыйтрӗ Бунчук.

— Чем вы жили? — в разговоре спросил Бунчук.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шурӑ ҫӗлӗкӗ ун темле кӑна ӗнси ҫинче тытӑнкаласа тӑрать.

Белая папаха чудом держалась на его затылке.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Аялалла шуса аннӑ кӗпи кӑшт ҫӗкленерех тӑракан хулпуҫҫийӗнчен кӑна тытӑнкаласа тӑрать.

Чуть вздернутое плечо ее удерживает сползающую рубашку.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӑматти пысӑк ӗнтӗ, урара та аран-аран тытӑнкаласа тӑрать, апла пулин те патша-аттемӗрӗнни пекех — шурӑ, хыҫне сӑран ҫӗленӗ.

Хоть и велики валенки, хоть и плохо держатся на ногах, зато точь-в-точь такие же, как у самого царя-батюшки, — белые, кожа на задниках.

Ҫӗнӗ ҫӗрте // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Писӑр пӑхрӗ: чӑнах та иккен, чӳрече хуппин петлисем татӑлса кайнӑ, ҫиелтен хӑма ҫапса тыттарнипе ҫеҫ тытӑнкаласа тӑрать вӑл.

Писарь взглянул: петли у широкого ставня оторваны, и он приколочен только сверху деревянным брусом.

IV. Йӗкӗтсем ашкӑнаҫҫӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑл вара, куратӑн-и, аран-аран тытӑнкаласа тӑрать, ҫавӑнпа та эпир ӑна хӑвӑртрах ӑшӑ ҫӗре илсе кӗтӗмӗр.

А он, видишь, едва жив, вот мы и толкнули его скорей в тепло.

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Чӗтресе тата тытӑнкаласа эсэсовец хӑй СС ҫарӗсен «Викинг» ятлӑ 5-мӗш танковӑй дивизинчи «Вестланд» ятлӑ тӑххӑрмӗш мотополкра служить туни ҫинчен пӗлтернӗ, — урӑхла каласан, вӑл хӑйӗн кӗсйинчен Мамочкин туртса кӑларнӑ салтак кӗнеки ҫине мӗн ҫырнине каласа ҫирӗплетнӗ.

Дрожа и заикаясь, эсэсовец сказал, что он служит в девятом мотополку «Вестланд» пятой танковой дивизии СС «Викинг», — то есть сообщил то, что было написано в солдатской книжке, вынутой из его кармана Мамочкиным.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Вӑл вӑрт ҫаврӑнчӗ те Григорие чуптуса илчӗ, — унӑн кӑшт ҫеҫ тытӑнкаласа тӑракан ҫивӗтӗсем каллех хулпуҫҫийӗсем ҫине ӳкрӗҫ…

Она повернулась и поцеловала Григория, — ее косы, слабо пришпиленные, упали на плечи…

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эсӗ ху кунта тытӑнкаласа тӑр, уншӑн ан хӑра.

— Ты сама без него тут держись, а за него не бойся.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Манӑн та килелле шутарас-тӑр, ӗҫ лайӑхрах пулӗ, — терӗ вӑл хӑйне тирпейсӗр ҫынна хывса, анчах та хӑй кулса ярасран аран-аран тытӑнкаласа.

— Видно, и мне домой пойти, дело-то лучше будет, — сказал он, притворяясь небрежным, но едва сдерживая улыбку.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ура ҫинче аран тытӑнкаласа, сулланкаласа, юррине малалла тӑсрӗ вӑл:

С трудом удерживая равновесие, он продолжал петь:

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пӗтӗм ӗҫӗм сая каятчӗ, эпӗ хам та аран-аран тытӑнкаласа юлтӑм.

Весь мой труд чуть не пошел прахом, да и сам я едва уцелел.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Утнӑ май, ӑна пӑхрӑм-пӑхрӑм та, — пӗтсе кайнӑ хӑй, начарккаскер, ура ҫинче те аран тытӑнкаласа тӑрать мӗскӗн, тумтирӗ те ҫукпа пӗрех…

По дороге я к нему присмотрелся, — худой, слабый, едва держится на ногах, бедняга, и почти раздетый…

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав авалхи сехетӗн ӗҫлес ӗмӗрӗ тахҫанах иртнӗ ӗнтӗ: механизмӗ кивелнӗ, сиктӗрмисем хавшанӑ, циферблачӗн шурӑ пичӗ йӑлт ҫуркаланса пӗтнӗ, авӑна-авӑна кӗнӗ йӗпписем те хӑйсен вырӑнӗнче аран кӑна тытӑнкаласа тӑраҫҫӗ, ӑна сехет темелӗх те ҫук ӗнтӗ.

Эти старинные часы давно уже отслужили свою службу: их механизм износился, пружины ослабели, белая эмаль циферблата потрескалась, а погнутые стрелки еле держались на месте, — не часы, а развалина.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнле-ха эсӗ, мучи, килӗнтен тухса тарма пултаратӑн? — кулса ярасран аран-аран тытӑнкаласа ыйтрӗ Давыдов.

— Как же это ты, дедушка, ухитрился из дому удрать? — всеми силами сдерживая смех, спросил Давыдов.

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех