Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тутрипе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халӗ Корней умӗнче ҫӳлӗ те тӑп-тӑп кӗлеткеллӗ кӑвакарнӑ ҫӳҫлӗ, анчах пӑхма ҫамрӑк сӑнлӑ ҫын сӑмса тутрипе пит-куҫне шӑлса тӑрать.

Сейчас перед Корнеем стоял и вытирал платком голову и шею высокий подтянутый человек — седой как лунь, но еще моложавый.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ку та ҫын пуҫне пӗрер турамлӑх ҫитет… — терӗ вахмистр, йӗп-йӗпе тарлӑ ҫамкине хӗрлӗ сӑмса тутрипе шӑлнӑ май урине йӗнер пӗкечи урлӑ йывӑррӑн илсе.

Да по куску на человека и этого хватит растянуть… — говорил вахмистр-конвоир, сгребая красной утиркой обильный пот со лба, тяжело перенося ногу через седельную луку.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Богатырев кӑшӑлӗ ҫинче нумай пулмасть офицер кокардине вӑтӑрса илнӗ йӗр юлнӑ симӗс карттусне сӗтел ҫине пӑрахрӗ, яп-яка хыртарнӑ пуҫӗпе хӗрелсе-хӑмӑрланса кайнӑ пичӗ ҫинчи тарне вараланчӑк сӑмса тутрипе шӑлса, хӗрхеннӗ пекрех кулса илчӗ:

Богатырев кинул на стол защитную фуражку с живым следом недавно сорванной с околыша офицерской кокарды и, вытирая грязным носовым платком голо остриженную голову, пот на побуревшем лице, скуповато улыбнулся:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья, ӑшшӑн кулкаласа, ӑна тӗрленӗ сӑмса тутрипе сӗлтрӗ, унтан тутӑрне ҫавӑнтах алла пуҫтарса тытрӗ те тути ҫумне, ҫӗр ҫывӑрманнипе тӗксӗмленнӗ куҫ лупашкисем ҫумне пӑчӑртарӗ…

Аксинья, улыбаясь, махнула ему расшитой утиркой и сейчас же скомкала ее, прижала ко рту, к потемневшим от бессонной ночи глазницам…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр пилӗк минутран Евгений уҫӑ шӑршӑллӑ йӗпе хурлӑхан тӗмӗ хыҫӗнчен тухрӗ, хӳме патне ҫитрӗ те пирускине мӑкӑрлантарнӑ май, чӗркуҫҫисем тӗлне сӗтеклӗ курӑкран симӗс тӗс ҫапнӑ шӑлаварне вӑрахчен сӑмса тутрипе сӑтӑркаласа тӑчӗ.

Через пять минут он вышел из-за куста мокрой пахучей смородины, дошел до прясла и, пыхая папироской, долго тер носовым платком брюки, обзелененные в коленях сочной травой.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Попов хӑйӗн хушаматне ним чарӑнса тӑмасӑр хӑвӑрт чарлаттарса ҫырчӗ, йӗпе питне сӑмса тутрипе шӑлса илсе, ура ҫине тӑчӗ.

Попов размашисто, с росчерком начертал свою фамилию, встал, вытирая влажное лицо платком.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук, Аннӑн ҫурма уҫӑ хура куҫ хупаххисем ҫумне тутрипе тӗршӗнсе, хурлӑхлӑн чӗнчӗ:

Бунчук прижался губами к черному полусмеженному веку, позвал:

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӗрӗк пиншакӗн петлици ҫумне хӗрлӗ хӑю ҫӗленӗ Баланда учитель, кӑвакарса симӗсленнӗ тутине пит тутрипе картласа, халӑх ушкӑнӗ варринче тӑрать, ҫивӗч куҫӗсене йӑлкӑштарса хӗрӳллӗн калаҫать:

В середине толпы учитель Баланда, с платком у позеленевшего рта и с красной лентой в петличке полушубка, горячечно блестя глазами, говорил:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Питшӑлли пысӑкӑш сӑмса тутрипе тарланӑ ҫамкине, хӗрлӗ мӑйне шӑлса илчӗ те: — Ну, шурӑ пуҫ, Краснокаменски патнелле курс тыт! — терӗ шоферне.

— Вытер платком, величиной с полотенце, мокрый лоб, красную шею и сказал шоферу:- А ну, белая голова, возьми курс на Краснокаменскую!

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл ҫав сурана сӑмса тутрипе чӑмӑртать, питне-куҫне пӗркелентерет, тутисене чаплаттарса, чарӑнма пӗлмесӗр калаҫать…

Он прикладывал к ней носовой платок, морщился, чмокал губами, безумолчно говорил…

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий вилнӗ казак пит-куҫне хӑйӗн кӗсйинченех тупнӑ батист пит тутрипе витрӗ те, хутран-ситрен кӑна йӗри-тавра пӑхкаласа штабалла уттарчӗ.

Григорий накрыл лицо убитого батистовым, найденным в кармане хозяина платком и поехал в штаб, изредка оглядываясь.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Урапа ҫинче, хыҫалта, хӗвел пӗҫертнӗрен пӗтӗм питне тутрипе витнӗ Аксинья ларса пырать.

Позади на арбе сидела Аксинья, закутавшая от солнца платком все лицо.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Салам! — терӗ те Борис Яковлевич, шурӑ пир картузне хывса, тарланӑ пуҫ тӳпине тутрипе шӑлса илчӗ.

Здравствуйте! — сказал Борис Яковлевич, снимая белый полотняный картуз и утирая платком взмокшую макушку.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫапла вара паттӑра амӑшӗ шаль тутрипе чӗркесе йӑтса кайнӑ.

И героя унесли на руках укутанным в материнскую шаль.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пӑхӑр-ха ак, каять-и вӑл е ҫук? — Хэ Дао-тун Сы-мине сӑмса тутрипе чӗркенӗ хут листи тыттарчӗ.

Вот, погляди: подойдет? — Дао-тун вынул из носового платка листок бумаги и протянул Сы-мину.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Вара вилен хӗп-хӗрлӗ, пушӑ куҫ лупашки ҫине, питҫӑмартине сарӑлса хытса ларнӑ юн ҫине пӑхма тӑрӑшмасӑр, виле питне хӑйӗн сӑмса тутрипе витрӗ, тӳрленсе тӑрса, ассӑн сывласа ячӗ:

И, стараясь не глядеть на багровую пустую глазницу убитого, на расползшуюся по щеке кровяно-студенистую, уже застывшую массу, накрыл лицо убитого своим носовым платком, выпрямился, вздохнул:

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Сан ҫинчен калатӑп эпӗ, гражданочка! — терӗ те Давыдов, хӑй сӑмах калама пуҫласанах питне-куҫне йӑпӑр-япӑр пуҫ тутрипе чӗркесе лартса стена ҫумне кайса тӑнӑ Настенка Донецкова ҫинелле тӗллесе кӑтартрӗ.

Я про тебя говорю, гражданочка! — И Давыдов указал на Настенку Донецкову, стоявшую у стены, суетливо закутавшую головным платком лицо, едва лишь Давыдов начал говорить.

35-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Половцев, пӗчӗк сӗтел умӗнче, шаль тутрипе карнӑ кантӑка хирӗҫле ларать, темскер ҫырать.

Половцев сидел за столиком против занавешенного черной шалью окна, что-то писал.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тилӗ тирӗнчен ҫӗлетнӗ ҫӗлӗк хуҫи пӗчӗк тутрипе ҫамкине тата тути хӗррисене шӑлса типӗтрӗ те сӑмахне малалла тӑсрӗ:

Хозяин лисьего треуха вытер платочком лоб и губы, продолжал:

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ҫакӑ-и-ха вӑл, Давыдов? — хыттӑнах ыйтрӗ чечеклӗ шаль тутри ҫыхнӑ хӗр, хӗвелҫаврӑнӑш тултарса тытнӑ сӑмса тутрипе Давыдов ҫинелле тӗллесе.

— Это и есть Давыдов? — громко спросила девка в цветастой шальке, указывая на Давыдова носовым платком, туго набитым семечками.

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех