Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Халех калатӑп, — кӗреҫине алӑк хыҫне таянтарса шалалла кӗчӗ Ятламас, унтан кӗсйинчен пӗр чӗптӗм тӳнӗ ҫулҫӑ кӑларчӗ те, ӑна ал тупанӗ ҫине хурса темиҫе хутчен тутлӑн шӑршларӗ.

Куҫарса пулӑш

10. Чӗре суранӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Нихҫан тутанса курман япала ӑна тутлӑн туйӑннӑ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Эртелпе ҫинӗ чух кирек мӗнле апат та тутлӑн туйӑнать, анчах паян Микул кунӗ-ҫке — хуҫа менелникӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ыйхӑ тӗлӗшпе калаҫнине ӑнланса хӗр пуҫне усрӗ, тутлӑн та сис-чӳллӗн анасларӗ; унтан хӗрарӑм сӗтел ҫинчен конверт ҫӗклесе ун патне пырсан хӗр ҫав тери тӗлӗнчӗ.

Поняв, что говорит со сна, девушка понурилась и зевнула; затем была очень удивлена, когда сиделка взяла со стола конверт и подошла к ней.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Ырӑ каҫ, Мори, — тӑсӑлса тутлӑн анасларӗ Джесси.

— Спокойной ночи, Мори, — зевнула Джесси, потягиваясь.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Фильс пуҫне сӗлтрӗ, — ҫав тери тутлӑн анасларӗ, куҫҫульленичченех.

Фильс кивнул головой, зевая так азартно, что прослезился.

II. Зурбаган // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Нумайрах — эппин, ҫавӑн чухлех аванрах, — тутлӑн асӑрхарӗ Бен.

— Чем больше, тем лучше, — аппетитно заметил авантюрист.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Эпир йӑлӑнтарсах тӑмарӑмӑр: ҫӑкӑр хыттисем пирӗн шӑлсен хушшинче шатӑртата пуҫларӗҫ, ыхра ярса пӗҫернӗ колбаса шӑрши сӑмса шӑтӑкӗсене кӗрсе тутлӑн кӑтӑклама пуҫларӗ.

Упрашивать нас было не к чему: хлебные корки захрустели у нас на зубах, и запах вкусной чесночной колбасы приятно защекотал ноздри.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Алла вӗрентнӗ, итлеме хӑнӑхнӑ тилӗрӳ ҫывӑрать унра, Блюм ӑна асӑрханса та юратса сӑнать, вӑл тутлӑн тертленет те савӑнса хатӗрленет.

Ручная, послушная ярость спала в нем, он бережно, любовно следил за ней, томился и радовался.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Ҫак каҫ хыҫҫӑн, — тутлӑн карӑнчӗ Сногден, — эпӗ мандарин ятне илмелли патента кӑна алӑ пусайӑттӑм.

— После такой ночи, — сказал Сногден, — я взялся бы подписать разве лишь патент на звание мандарина.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Батль тутлӑн анасларӗ.

Батль сладко зевнул.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 321–325 с.

— Миҫе сехет? — тутлӑн карӑннӑ май ыйтрӗ хӗрарӑм.

— Который час? — потягиваясь, спросила она.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

— Эсир… — терӗ те вӑл ҫав тери тутлӑн, ҫыпӑҫуллӑн — пукан ҫатӑртатса илмелӗхех анасларӗ, — эсир Хурҫӑ Рейдри йӗмсӗр кочегар пирки манса кайрӑр курӑнать.

— Вы, — зевнул он с той сладострастной грацией, от которой трещит стул, — забыли о бесштаннике-кочегаре на Стальном Рейде.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Гнор ҫӑварне утиялпа хупларӗ те каллех кулӑпа йӑлкӑшрӗ, тутлӑн карӑнчӗ; ҫак самантра аякри пӳлӗмре сехет хӑвӑрттӑн, уҫӑмсӑррӑн ултӑ хут ҫапни илтӗнчӗ.

Гнор засмеялся, укутав рот одеялом, потянулся и услышал, как в дальней комнате повторился шесть раз глухой быстрый звон.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Сэт саппунне пӑтаран ҫакнӑ, — повар тин ҫеҫ кайнӑн, таврӑнать те хӑмана ҫивӗч ҫӗҫҫипе тутлӑн шаккассӑн туйӑнать.

Передник Сэта висел на гвоздике, как будто повар только что ушел, вернется и вкусно застучит по доске острым ножом.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Чӗрине савнӑ ҫынни тутлӑн ыталанӑ ҫивӗч самантри кирек хӑш хӗрарӑмран кая мар хумхантармаллипех хумхантарнӑн — Стелла кӑшкӑрса ячӗ; унӑн янӑравлӑ, телейлӗ кулли пӳлӗме юхса саланчӗ, тамалчӗ те лӑпкӑ йӑлкӑшупа Аяна питӗнчен сӗртӗнчӗ.

Взволнованная до глубины души, не меньше, чем любая женщина в первый сладкий и острый момент объятий избранника, Стелла вскрикнула; звонкий, счастливый смех ее рассыпался в комнате, стих и молчаливой улыбкой тронул лицо Аяна.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Введенски собор ҫывӑхӗнчи урамра икӗ хваттерлӗ йывӑҫ ҫуртра пурӑнакан Крапивин, кӗҫӗр ку уйӑхра пӗрремӗш хут ҫывӑрса тӑраннӑскер, сакӑр сехет тӗлнелле тин тутлӑн карӑнса илчӗ те вырӑн ҫинчен юлхавлӑн тӑчӗ, аялти кӗпе вӗҫҫӗнех чӳрече патне пырса, ӑна яри уҫса ячӗ, нӳрӗ те уҫӑ сывлӑша кӑкӑр тулли сывларӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ассоль курӑк ӑшне выртрӗ, рехетлӗн куҫне хупрӗ, тутлӑн анасларӗ те ҫывӑрса кайрӗ — нимӗн шухӑшсӑр, нимӗнле тӗлӗк тӗлленмесӗр, — ҫамрӑк мӑйӑр пек ҫирӗп, чӑн-чӑн ыйхӑпа.

Ассоль легла на траву, зевнула и, блаженно закрыв глаза, уснула — по-настоящему, крепким, как молодой орех, сном, без заботы и сновидений.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Яков Злой сӑмахӗсене сӗтеклӗн те тутлӑн каланӑ, ҫамрӑк ӳтлӗ тутипе ҫемҫен кулкаланӑ тата чалӑшшӑн ларакан пенсне витӗр хӑйне итлекенсем ҫине чеен пӑхкаланӑ.

Яков Злой выговаривал слова сочно и вкусно, улыбаясь свежими губами, лукаво — через криво сидящее пенсне — поглядывая на слушателей.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ку чиесем те авӑ епле тутлӑн курӑнса выртаҫҫӗ.

А эти вишни выглядели очень аппетитно.

Ытларикун, августӑн вуннӑмӗшӗнче Эмиль шапана ирхи апат карҫинккине ячӗ, ун хыҫҫӑн ҫав тери лайӑх мар хӑтланчӗ, кун пирки каласа та парас килмест // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.