Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗмсӗрленсе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ют ҫӗршывра вӗсем хӑйсене хуҫасем пекех шанчӑклӑн, сӗмсӗрленсе тыткалаҫҫӗ.

В чужой стране они держатся самоуверенно и нагло, как хозяева.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Аллисене ҫурӑм хыҫнелле тытса, вӑл, юман патӗнче чарӑнса тӑчӗ те, пӗр васкамасӑр, лӑпкӑн ҫеҫ, сӗмсӗрленсе теме те пулать ӗнтӗ, йӗри-тавра пӑхкаласа илчӗ.

Заложив руки за спину, он остановился близ дуба и осмотрелся неторопливо, спокойно и даже нагло.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хаджи Павлин, Юрдан хӑтӑшӗ, ахӑлтатма чарӑнмасӑрах калакпа ҫиет, калакне вӑл Алафрангов Михалаки умӗнчен илнӗ те, лешӗ, ҫапла сӗмсӗрленсе хӑтланнӑшӑн ҫилле хывнӑскер, енчен енне салхуллӑн пӑхкаласа ларать.

Хаджи Павлин, сват Юрдана, тоже хохотал не переставая и ел вилкой, взятой из прибора Михалаки Алафранги, а тот, рассерженный такой неучтивостью, хмуро озирался по сторонам.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эсӗ халь мӗн ҫинчен шухӑшланинчен пуҫласан та юрать: мӗнле писатель-ха вӑл пирӗнпе ҫавнашкал сӗмсӗрленсе калаҫаканскер? —

Да хоть с того, о чем ты теперь думаешь: что это за писатель, так нагло говорящий со мною? —

III. Умсӑмаx // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Сӗмсӗрленсе илсе кайса пӗтернӗ вӑрлӑхлӑх тырра тепӗр кунне каялла пуҫтарма тытӑнчӗҫ.

На следующий день приступили к сбору расхищенного семенного хлеба.

35-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Яков Лукич кӳршӗри станицӑсенче лӑпкӑ марри ҫинчен, ҫынсем каланӑ тӑрӑх, хӑшпӗр ҫӗрте коммунистсене ӗлӗк-авал Мускав патнелле сӗмсӗрленсе пыракан атамансене миххе пуҫхӗрлӗ чике-чике шыва чӑмтарнӑ пек чӑмтарнисем те пулкалани ҫинчен асӑрханарах каласа пачӗ.

Яков Лукич осторожно намекнул, что в соседних станицах неспокойно, что будто бы даже кое-где коммунистов уже учат уму-разуму, по-казачьему, как в старину учили нежеланных, прибивавшихся к Москве атаманов, а учили их просто — в мешок головой да в воду.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех