Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ту сăмах пирĕн базăра пур.
Ту (тĕпĕ: ту) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кирлӗ кӗтеспе кӑларса янӑ мина ҫӳлӗ ту шӑрчӗ ҫинчи тӑшман пулеметне ҫапса антарма та, ытти тӗрлӗ хӗҫпӑшалсемпе ним тума май килмен чи тарӑн ту хушӑкӗсенчи тӑшмана пӗтерме те пӗр пек ӑнӑҫлӑхпа пултарать.

Мина, выброшенная под нужным углом, с одинаковым успехом может сбить вражеский пулемет на высоком гребне и достать врага на дне самой глубокой складки, закрытой для всех других видов огня.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Малта тусем хыҫӗнчен кӑвак ҫумӑр пӗлӗчӗ ҫывхарни курӑнать; каҫӑ леш енчи ҫул ҫӳлтен ҫӳле хӑпарать, ҫавӑн пирки вӗсем умӗнче ҫумӑр пӗлӗчӗ мар, кӑвак та ҫӳлӗ ту сарӑлса выртнӑ евӗр туйӑнать, ҫав ту ҫине улӑхма та май пур пек.

Впереди из-за горы надвигалась синяя туча; дорога за переправой поднималась все выше, и казалось, что не туча перед ними, а тоже гора и до нее можно дойти.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ аванах пӗлетӗп: хӑшпӗр лётчиксем ҫак ҫӳлӗ ту хырҫисем урлӑ темиҫе хутчен те вӗҫсе каҫма ӗмӗтленсе пӑхнӑ, анчах ту тӑрринче ҫанталӑк япӑх тӑнипе вӗсен ту тӑррисем тавра ҫаврӑнса вӗҫмелле пулнӑ, ҫапла вӗҫнипе вара ҫул икӗ хут ытларах вӑрӑмланнӑ.

Я знал, что кое-кто из летчиков несколько раз пытался взять хребет, но из-за плохой погоды в горах был вынужден итти в обход, а это увеличивало маршрут ровно вдвое.

Ҫынсене хӑтарма! // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

— Эртелсем сана асли тӑвасшӑн, эс мӗн ту ӗнтӗ, мӗн тумаллине хӑвах йӗркелесе пыр.

— Ребята тебе старшим велят быть, так что ты уж, тово, сам разберись.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ялӑн леш енче тепӗр ту курӑннӑ, вӑл ту Жилин ларакан туран та чӑнкӑрах пулнӑ.

От аула другая гора — еще круче.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут ӑна укҫа парса каланӑ: «Эсӗ ман патма ӗҫлеме юл; ман валли шыв арманӗсемпе ут арманӗсем ту, эсӗ вӗсене тума пӗлетӗн. Ӳлӗмрен ӗнтӗ ӑслӑ ҫынсем тӑвайманнине тума ан тытӑн», — тенӗ.

Барин дал ему денег и говорит: «Оставайся у меня работать: строй ты мне мельницы, только водяные да конные — на это ты мастер, а вперед за то не берись, чего и поумнее тебя люди не сделали».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Термитсемпе танлашас тесен, — ҫирӗплетрӗ вӑл, — ҫынсен сахалтан та Гималай тӑвӗсен чи ҫӳллӗ Эверест ятлӑ тӑвӗ ҫӳллӗш ту купаласа хӑпарас пулать».

«Чтобы сравниться с термитами, — утверждал он, — людям нужно было бы построить по меньшей мере гору Эверест, одну из высочайших вершин Гималаев».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Малтанах, уяр кунсенче, сенкер хумсем ҫинче хӗвел ялтӑртатнӑ чухне, инҫетре ҫыран лайӑхрах курӑннӑ вӑхӑтра, вӑл нумайччен унталла пӑхнӑ, тӑван тусем ҫине, тӗтреллӗн курӑнакан ту хушӑкӗсем ҫине, аран ҫеҫ палӑракан инҫетри ялсем ҫине тинкерсе пӑхнӑ…

Первое время, в светлые дни, когда солнце сверкало на верхушках синих волн и выдвигало далекий берег, он подолгу смотрел туда, вглядываясь в очертания родных гор, в выступавшие неясными извилинами ущелья, в чуть заметные пятнышки далеких деревень…

III // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Тӑпра купаласа тунӑ вал ҫине хӑйсем тунӑ туппа сӗтӗрсе тухса, ту ҫинчисем ун кӗпҫине вак-тӗвек чул катӑкӗсем тултарчӗҫ, запал вырӑнне тар зарячӗ вырнаҫтарчӗҫ.

Вытащив на крепостной вал треногу — орудие собственной конструкции, горцы поспешно забили в ствол щебень, камни, вложили в запальную часть пороховой заряд.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Юлашкинчен вӑл ту ҫыннисенчен нихӑшӗ те лайӑх шӑхличӗ тума пултарайманнине тӗппипех ӗненсе ҫитнӗ те ҫавнашкал иртен-ҫӳренсене чунтанах ҫилленнӗ, вара хӑй аллипе хӑй шӑхличӗ тума шут тытнӑ.

Наконец он осердился на всех бродячих горцев, убедившись окончательно, что ни один из них не в состоянии сделать хорошую дудку, и затем решился сделать ее своими руками.

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Юлашки ҫуртсем тӗлӗнчен иртсен, вӑл тӑруках хӗвеланӑҫнелле пӑрӑнать те, тем тӗрлӗ йӑласем туса, тӑвӑр та нӳрлӗ хушӑк ҫумӗпе ту тӑрринеллех хӑпарса каять.

Миновав последние домики, она круто брала к западу и тугими петлями взбиралась по краю узкого и сырого ущелья почти на самый горный гребень.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫанталӑк типӗ тӑнипе вӑл юханшывсен тури тӑрӑхне, халӑх ҫӳремен ту хушӑкӗсене водохранилищӑсем тунӑ ҫӗрте пулчӗ, хӑйне кирлӗ ҫынсем вӗренсе ӳсекен колхозсене, шкулсене ҫӳрерӗ.

Засуха бросила его в верховья рек, в глухие горные ущелья, где строились водохранилища, в колхозы, в школы, где подрастали нужные ему люди.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫак йӗкӗр тӑрӑллӑ ту утрав ҫинчи мӗнпур трахитлӑ тусен хушшинче чи хӗринчи юлашки ту пулса тӑрать.

Вулкан замыкает своим двойным конусом трахитовую цепь, обособленную от горной системы острова.

XV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Хӗвел тухӑҫӗ енче трахит текен чуллӑ тӑвӑн пӗркеленчӗк тӑррисем сайра тӗтрепе витӗнсе тӑраҫҫӗ; вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе тусан айккинче выртакан юр тӗмисем аякранах шуррӑн ялтӑртатса тӑраҫҫӗ; хӑш-пӗр уйрӑм ту тӑррисем ҫӑра пӗлӗтсем витӗр шӑтарса тухаҫҫӗ те шуса иртекен тӗтре енче таса пӗлӗтре ишсе пыракан утравсем пек туйӑнаҫҫӗ.

Холмистые вершины трахитовых гор на востоке были подернуты туманной дымкой; то тут, то там виднелись на склонах дальних гор снежные поляны, слепящие глаз при рассеянном свете туманного утра; то тут, то там смело вздымались ввысь горные шпили, прорезая насквозь свинцовые тучи и вновь возникая над этими плавучими массами пара.

XII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Пӗррехинче Кавказ тӑвӗсем ҫинче, Ҫурҫӗр Осетинче, 37-мӗш арми ывӑнса ҫитсе ҫапӑҫнӑ кунсенче, Воропаев чул ту ҫинче ҫил-тӑвӑл ҫитмӗл кукӑрлӑ туса хунӑ йывӑҫа курнӑччӗ.

Однажды в горах Кавказа, где-то в Северной Осетии, в те дни, когда там, изнемогая, билась 37-я армия, Воропаев увидел на скале дерево, превращенное бурей в осьминога.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Шӑпах ҫавӑ, ку тӑвӑн ҫӳллӗшӗ пилӗк пин фут; вӑл пӗтӗм утравра чи чаплӑ ту, унӑн кратерӗнче ҫӗр варрине илсе каякан ҫул пулсан, паллах ӗнтӗ, вӑл пӗтӗм тӗнчери чи паллӑ тусенчен пӗри пулма кирлӗ.

— Он самый; гора высотою в пять тысяч футов, одна из самых замечательных на острове и, несомненно, одна из самых знаменитых во всем мире, ведь ее кратер образует ход к центру земного шара!

VI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Выльӑх-чӗрлӗх апачӗн пусӑ ҫаврӑнӑшне ту, кӗтӳ ҫӳретмелли вырӑна лайӑхлат, шыв илекен вырӑнта улӑх ту, симӗс конвеер йӗркеле, выльӑх-чӗрлӗхе лагерьте усрамалла ту, анчах ҫыннисем сахал, — тенӗ.

Кормовой севооборот введи, пастбище улучши, пойму залуживай, зеленый конвейер организуй, лагерное содержание скота обеспечивай, а людей раз — два, и обчелся.

3. «Вӗҫме хатӗрлен!» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Ну, ту, ту, тӑвасах килсен, — терӗ Корней хуллен, кӑшт чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн.

— Ну и раздувай, если охота, — помолчав немного, тихо проговорил Корней.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫывӑхрах е хӗрлӗ ту сӑмсахӗсем тӗл пулаҫҫӗ, е пӗр ту тепӗр ту ҫине хӑпарса каять те ҫӗлӗк пек вӑрманпа хупланса тӑрать, е шурӑ чулсемпе йӑлтӑртатать.

Совсем близко вырастали буро-красные скалы, одна вершина лезла на другую, чернея мохнатой шапкой леса или блестя белыми камнями.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Дорофей акӑш-макӑш каҫӑрӑлса ларакан тӑва курсан: «Пӑх-ха эсӗ ӑна, епле путсӗр ту вӑл, калас пулать, ту та мар, намӑс кӑна» — теме ҫеҫ ӗлкӗрчӗ — ҫул ҫине Бештау тухса тӑчӗ те пӗтӗм пӗлӗте хупласа илчӗ.

И только успел Дорофей как следует рассмотреть эту страшно взъерошенную гору и при этом не без резона заметить: «А ты погляди на нее, какая она есть паршивая горка, просто и не горка, а один срам», как Бештау уже встала на пути и заслонила собой все небо.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех