Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Танечка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Марья Ивановна ӑҫта кайрӗ, Танечка?

Куҫарса пулӑш

Йывӑр ҫулсем // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 3–57 с.

— Акӑ ӗнтӗ сире, Танечка, ватӑ старикӗн малтанхи юратӑвӑн историйӗ…

— Вот вам, Танечка, история первой любви старого старика…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Кӗрӳшӗпе шӑллӗн ывӑлӗ хирӗҫнине курма уншӑн кӑмӑллӑ, вӑл Татьяна ҫилленсе ҫухӑрнӑ чух кулать, амӑшӗ хӑюсӑррӑн: — Тата тепӗр курка ярса пар-ха мана, Танечка, — тесе ыйтнӑ чух та кулать вӑл.

Старику приятно видеть, как ссорятся зять и племянник, он усмехается, когда слышит раздражённый визг Татьяны, усмехается, когда мать робко просит: — Налей мне, Таня, ещё чашечку…

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫунасем ҫинчен ун еннелле перчеткесемпе те ҫӗлӗксемпе сулса илчӗҫ Либерман вара: — Сывӑ пул, Танечка! Сире сӑмсӑр вӗҫӗнчен чуптӑватӑп! — тесе кӑшкӑрчӗ.

Из саней махали ей варежками и шапками. Либерман кричал: — До свиданья, Танечка! Целую вас в носик!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Ну, юрӗ, ан ҫиленӗр, Танечка.

— Ну ладно, не сердитесь, Танечка.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Танечка ман ҫинчен главный инженера элек пама та ӗлкӗрнӗ, лешӗ вара, паянхи таса куна хисеплемесӗрех, мана тем те пӗр каласа пӗтерчӗ…

Танечка успела наябедничать на меня главному инженеру, и он, не посчитавшись с сегодняшним светлым днем, наговорил мне уйму жалких слов.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Танечка, ҫитӗ лирикӑлла калаҫма! — хушрӗ Серафима.

— Танечка, прекрати лирические разговоры! — скомандовала Серафима.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Эсӗ вара, Танечка, шав пӗччен.

— А ты все одна, Танечка?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Сывӑ-и, чиперккем, юратнӑ хӗрӗм, Танечка, ылтӑнӑм! — мӑкӑртатрӗ мӑнтӑркка.

— Здравствуй, красавица, любимица, Танечка, золотко, — причитала толстуха.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Ҫынна тӗлӗнмелле тунӑ, Танечка, — часах ответлемерӗ вӑл.

— Занятное устройство у человека, Танечка, — не сразу ответил он.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Манӑн сире ҫав тери курас килет, Танечка!

— Я так рад видеть вас, Танечка!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Танечка!

— Танечка!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— «Танечка

«Танечка»!

Марья Дмитриевнӑн вӑрттӑнлӑхӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Сӑнӳкерчӗк айне: «Толикпа Танечка. 1941 ҫ.» тесе ҫырнӑ.

Под фотографией написано: «Толик и Танечка. 1941 г.».

Марья Дмитриевнӑн вӑрттӑнлӑхӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Таня, Танечка, не плачь, не утонет в йечке мяч!

Таня, Танечка, не плачь, не утонет в йечке мяч!

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

— Мӑн пулчӗ сана, Лена? — ыйтрӗ вӑл шӑппӑн, инкек пулса иртни ҫинчен пӗр иккӗленсе тӑмасӑр тата ҫав вӑхӑтра Танечка ӑҫта пулма пултарасси ҫинчен хӑвӑрт шухӑшласа илсе.

— Что с тобой, Лена? — спросил он негромко, уже не сомневаясь, что произошла беда, и быстро соображая, где Танечка.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ирхине, Воропаев аяла Лена пӳлӗмне, чей ӗҫме анса ӗлкӗрнӗччӗ кӑна, — вӑл яланхи пекех протезсӑр ларатчӗ, Танечка ун чӗркуҫҫийӗ ҫинче сиккелетчӗ, — шпор сасси илтӗнсе кайрӗ те, тулти алӑка шаккани илтӗнсенех пӳлӗме Романенко илемлӗн кӗрсе тӑчӗ.

А наутро, едва он успел сойти вниз к чаю, в комнату Лены, и, как всегда, сидел еще без протеза, а Танечка прыгала на его колене, раздался звон шпор, и, слегка стукнув в наружную дверь, красиво вошел Романенко.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Танечка Воропаевӑн чӗркуҫҫийӗ ҫине улӑхса ларчӗ те — тулли те илемлӗскер, — ҫурӑмне вут енне ҫавӑрса, ҫӑмха пек чӑмӑртанса выртрӗ.

Танечка забралась на колени к Воропаеву и — кругленькая, прелестная — уютно свернулась на них клубочком, подставив огню свою спинку.

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Софья Ивановна (малтан вӑл унӑн пӗр сӑмахне те ӗненмерӗ) Воропаев валли кивҫен укҫа — ссуда илни ҫинчен, ҫурт ҫине юсани, кантӑк илни ҫинчен, пӗтӗм килхушшине пахча-ҫимӗҫ лартма (е Воропаев мӗн шухӑшлать, ҫавна тума) чавса тухни, тимӗр хапха хатӗрлесе хуни, карта тумалӑх чул туртса тултарни, виҫҫӗр тӗм ҫӗр ҫырли лартни тата кашкӑр тытакан пысӑк йышши йытӑ ҫури туянса яни ҫинчен ҫырать; унтан вӑл хӑюсӑррӑн Воропаевӑн малашне мӗн ӗҫлесси ҫинчен тата хӑйпе пӗрле хуҫа пулма тытнӑ шухӑша (тем курса тӑрӑн!) ку пӑрахман-и-ха тесе ыйтать Софья Ивановна ача сачӗн пуҫлӑхне Мускавран часах пӗр ача («ответлӑскер», тесе ҫырнӑ хӑй) килсе ҫитмелли ҫинчен пӗлтерни тата ҫавӑн пекех хӑйӗн Танечка ятлӑ внукӗ те Мускаври тусне хытӑ кӗтни ҫинчен Воропаева пӗлтерет.

Софья Ивановна писала ему (он сначала не поверил ни одному ее слову), что получила для него ссуду, починила крышу, купила стекла, перекопала весь дворик «под огород или что вам угодно», припасла железные ворота, натаскала камня-ракушечника на целый сарай, посадила три сотни кустов клубники, достала щенка-волкодава, и теперь робко спрашивала, каковы будут его планы на дальнейшее и не раздумал ли он, чего доброго, хозяйствовать совместно с нею; в осторожных выражениях она сообщала Воропаеву, что уже предупредила заведующую детским садом о скором прибытии из Москвы некоего («ответственного» — как она писала) мальчика, а также о том, что ее внучка Танечка тоже ждет не дождется появления в доме московского сотоварища.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ун сассипе, самантлӑха, Ленӑпа Танечка та вӑранчӗҫ, малалла мӗн пулассине кӗтсе, итлесе выртрӗҫ.

От ее голоса Лена и Танечка на одну секунду проснулись, прислушиваясь, что будет дальше.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех