Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туртать (тĕпĕ: турт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗри кунталла, тепри унталла туртать!

Кто туда тянет, кто сюда!

38 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Кирек мӗнле тарӑн вырӑн та ҫынна хӑрушшӑн хӑй ӑшнелле туртать, ҫавӑнпа та Ганс мана хӑйӗн вӑйлӑ аллипе тытса чарман пулсан, эпӗ аялалла персе аннӑ пулӑттӑм.

Нет ничего притягательнее бездны, я готов был упасть; чья-то рука удержала меня, то был Ганс.

XVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Кайнӑ пулӑттӑм та, ҫемье туртать; куҫса килнӗскерсем-ҫке-ха, каялла тарма аван мар.

— И повернул бы, да семья притягивает: переселенцы, бежать неудобно.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл пит нумай, таттисӗр тенӗ пекех туртать.

Она курила много, почти беспрерывно.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пурин ҫине те куҫ айӗн пӑхса тата хӗрлӗ эрех тултарнӑ бокала ывӑҫ тупанӗсемпе чӑмӑртаса ӑшӑтса, вӑл пӗр сӑмах чӗнмесӗр, пирус хыҫҫӑн пирус туртать.

Щурясь на всех и согревая в руке бокал с красным вином, он молча курил папиросу за папиросой.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Уялла туртать, туртать те туртать!

Ну так и тянет, так и тянет на поле!

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Комбайн сарӑ ыраша, йӗри-таврари сенкер-кӑвак тӗсе ҫине-ҫинех хӑй ӑшнелле туртать, хӑй ӑшнелле туртса вӗсене хедерӑн хурҫӑ пӳрнисем хушшипе сӑрхӑнтарнӑ пек туйӑнать Ефросиньйӑна.

Евфросинье казалось, что комбайн безостановочно втягивает в себя ниву с её золотом и синевой, втягивает и цедит ее сквозь стальные пальцы хедера.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Сыснасен тирӗ уйрӑм йышши пулни физиологи тӑрӑх паллӑ — вӗсен тирӗ губка пек, пӗтӗмпех шалалла туртать.

А у свиней, по физиологии известно, особенность кожи — ихняя кожа, как губка, все в себя впитывает.

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫӗнӗ те интереслӗ ӗҫ ҫинчен хӑлха хӗррипе илтнӗ те ӑна хӑй патнелле туртать…»

Краем уха услышал про новое, интересное дело и уже тянет к себе!»

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл чӗлӗхсем ҫине хӑвӑрттӑн пусать, михӗне вӑйпа туртать.

Он быстро перебирал лады и с силой сжал мехи.

11. «Путарман хум» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Каҫарӑр, граф, господин майор мана кӑчӑк туртать, пирӗн каймалла…

— Простите, граф, господин майор делает мне знак — нам пора уходить…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вӑл ҫаплах унка туртать.

Он продолжал тянуть кольцо вниз.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Пирӗн Фомана пурин патне те туртать — ҫӑкӑр патне, эрех патне, — пуҫ тайӑр ӑна!..

— Нашего Фому тянет ко всему — ко хлебу, к вину, кланяйтесь ему!..

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хохол хӑйне пуҫӗнчен ҫавӑрса тытать, мӑйӑхне туртать, вара ӑнланмалла сӑмахсемпе нумайччен пурнӑҫпа ҫынсем ҫинчен калать.

Хохол хватался за голову, дергал усы и долго говорил простыми словами о жизни и людях.

XXI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Каллех калатӑп сӑна: туртать.

Повторяю тебе: тянет.

XXVIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Туртать, ӑнлантӑн-и… ҫак юлашки хыпарсем…

 — Тянет, понимаешь… эти последние известия…

XXVIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Вӑрман килсӗр ҫӳрекен ҫапкаланчӑксене яланах хӑй патне туртать, Лозинский Матвей те хӑйне чӑн-чӑн ҫапкаланчӑк пек туйнӑ.

Лес всегда тянет к себе бесприютного бродягу, а Матвей Лозинский чувствовал себя настоящим бродягой.

XX // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Хӑшӗ пӗчӗк урапа туртать, ун ҫине кивӗ ҫӗҫӗсемпе ҫӑраҫҫисем сапса хурать, хӑшӗ алӑран вак-тӗвексемпе сутӑ тума пуҫлать, хӑшӗ Нью-Йорк, Ниагар, аслӑ ҫул картинӗсемлӗ ӳкернӗ кӗнекесем йӑтса ҫӳрет, хӑшӗ хӑйсен тӑванӗсем е тин ҫеҫ килнисем патӗнче вак-тӗвек ӗҫ туса тӑранса пурӑнать.

Кто разложит на тележке плохие ножики и замочки, кто торгует с рук разной мелочью, кто носит книжки с картинками Нью-Йорка, Ниагары, великой дороги, кто бегает на побегушках у своей братии и приезжих.

XIX // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Унӑн картишӗнче халӗ те йывӑҫ сухапуҫ, кивӗ сӳре — ӑна та йывӑҫран тунӑ, шӑлӗсем ҫеҫ тимӗр — курма пулать; картиш варринче картлӑ-картлӑ тем йывӑрӑш чул каток выртать, — пӗр тонна та туртать пуль, Глафира аппа епле илсе пынӑ-ши ӑна — уйрӑм хуҫалӑх вӑхӑтӗнче ун пек катокпа йӗтем ҫинче тулӑ е сӗлӗ ҫапнӑ; лери кӗтесре, лупас айӗнче, тукунсӑр урапасен виҫӗ кӳпчекне йӗркеллӗ таянтарса хунӑ, унтах шултра сӳре шӑлӗсем тултарнӑ ещӗк, лаша таканламалли тӑватӑ кӗтеслӗ пӑта тултарнӑ тепӗр ещӗк лараҫҫӗ, тутӑхнӑ урапа тевӗшӗсем тӑваттӑ выртаҫҫӗ; лупас айӗнче, йывӑҫ пӑтасем ҫинче икӗ хӑмӑт, йӗвенсем, йӗнерчӗк, урхалӑхсем, чӳлӗксем тата хырӑмлӑхсем — кусем вара темшӗн улттӑ — ҫакӑнса тӑраҫҫӗ; пӗр кӗтесре тем пысӑкӑш арман чулӗ пур.

На ее дворе можно и сейчас увидеть деревянную соху, старую борону, тоже деревянную с железными лишь зубьями; посреди двора валялся тяжеленный, весом в тонну, — как тетеньку Глафиру угораздило притащить его? — зубчатый каменный каток, каким в единоличные времена молотили на гумнах пшеницу либо овес; в дальнем углу под поветью были аккуратно сложены три ступицы от колеса со спицами, но без ободьев, ящик с большими бороньими зубьями, ящик четырехгранных гвоздиков, какими подковывают лошадей, четыре заржавленных тележных тяжа; там же, под крышей повети, на деревянных гвоздях висело два хомута с уздечками, седелкой, чересседельниками, супонями и почему-то шестью подпругами, а в одном угольнике — огромный жернов.

Суд килет!.. // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ку вӑл Коля иккен, унӑн ал сыппинчен тытса, хӑй патнелле пӗтӗм вӑйран туртать.

Это Коля держал ее руку за кисть и тянул к себе изо всей силы.

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех